zelfacceptatie Archieven - Pagina 2 van 4

YES! De knoop doorgehakt: Mijn arbeidsovereenkomst van…

Daar is hij dan: de arbeidsovereenkomst. Vers in mijn mailbox: de arbeidsovereenkomst. Met 10 bijlages en allerlei voorwaarden, regelingen, verplichtingen en bepalingen. Maar ik heb de knoop doorgehakt. Ik ga per 1 maart in dienst bij BMC voor een jaar. Het is een spannende keuze zoals ik al schetste in Het luxe dilemma. Toch weten de mensen die nabij mij staan dat deze keuze het beste bij mij past. Dat het uitdagend zal zijn, soms veel van mij zal vragen, maar daarnaast ook heel veel kansen biedt.

Januari: De balans

Posted by: tommie345 Posted on: 1 februari 2018 hoop , verhalen , Verschillende kanten , zelfacceptatie

De kop is eraf. De eerste maand is voorbij gevlogen. En wat is er ongelofelijk veel gebeurd. Er branden veel kaarsjes om mij heen vanwege twee overleden in januari. Tegelijkertijd liggen er 2 contracten voor mij voor nieuw werk waarvoor ik nog moet kiezen. Er is een glimlach wegens vele mooie uitjes, bijvoorbeeld Feyenoord – PSV, het Depressiegala of bij vrienden kijken bij Gelderse kampioenschappen tafeltennis. Ik ging alleen naar de film en maakte epische wandelingen. Het is echt tijd om de balans op te maken van de maand januari.

Een nuttige Blue Monday

Posted by: tommie345 Posted on: 14 januari 2018 depressie , therapie , werk , zelfacceptatie

Morgen is het weer Blue Monday. Zogenaamd de meest sombere dag van het gehele jaar. Ik vind het ergens commerciële onzin. Psychische problematiek kan samenhangen met meer donkere dagen en vaak heet het dan een winterdepressie. Echter veel vaker heeft psychische problematiek helemaal niets met de getijde van het jaar te maken. Ik moet zeggen dat ik bij mijzelf er ook niet zo snel een verband in zie. Toch staat de Blue Monday morgen voor mij in het teken van de goede lijn doorzetten en nuttig bezig zijn.. Read More Een nuttige Blue Monday

Een lange dag…

Posted by: tommie345 Posted on: 28 november 2017 Persoonlijkheidsstoornis , teleurstelling , werk , zelfacceptatie

De 5 nachtjes zijn voorbij. Ik werd vandaag gebeld. Ik hoopte op het zelfde tijdstip als dinsdag na mijn eerste gesprek. Dat was mooi om 8.55. Helaas kwam er op dat tijdstip nog niets. Ik besloot dus maar te gaan werken al ging het met mijn zenuwen niet bepaald lekker. Ik bleef telefoonstaren. Ik bleef ermee bezig. Om de 10 minuten stond er ook een collega aan mijn bureau met de vraag of ik al iets wist. Dat was niet het geval. Helaas. En zo ging de dag heel langzaam voorbij.. Read More Een lange dag…

Huiswerk van specialisten

Posted by: tommie345 Posted on: 17 november 2017 onrust , onzekerheid , Verschillende kanten , zelfacceptatie

Opeens werd ik gisteren na therapie weer overvallen door angst, paniek en onrust. Het was even stabiel gegaan, maar door vreselijke lichamelijke onrust dat zich ook in mijn hoofd nestelde ging het allemaal niet meer. De afwas riep. De was riep. Ik moest veel doen, maar mijn lichaam wilde allemaal niet. Ik verloor de controle over mijzelf en voelde mij alleen, onbegrepen en uitzichtloos. Ik moest van mijzelf nog wel de verplichte oefeningen doen die ik van (specialisten) had meegekregen. Ik besefte dat ook dat te veel was. Het zijn er ook gewoon te veel. Ik raak er haast van in een burnout. Waar moet ik nou weer de hoogste prioriteit aan geven?

CHANGE: Tijd voor verandering

Posted by: tommie345 Posted on: 23 oktober 2017 omgaan met , onrust , Persoonlijkheidsstoornis , zelfacceptatie

Ik heb het stuk Grip nog wel 10 keer gelezen. Ik besef hoe ik tot het stuk ben gekomen. Ik besef ook hoe het lijkt alsof gedrag mij lijkt te overkomen, in plaats van dat ik er zelf invloed op heb. Het is een weergave hoe het voelt, maar natuurlijk heb ik wel degelijk invloed op mijn eigen handelen. Hoog tijd dus om hier meer verantwoordelijkheid voor te nemen. Tijd voor verandering!

Calimero

Posted by: tommie345 Posted on: 14 oktober 2017 omgaan met , openheid , vrienden , zelfacceptatie

In therapie zijn we de laatste weken bezig met een mindere kant van mij. We noemen hem in therapie mijn Calimero kant. Hij beschermt mij tegen mijn verdriet, maar echt helpend is die daarbij niet. Het is een kant dat jullie vast van mij herkennen. Een kant die ook nogal hardnekkig is. Het is tijd om de Calimero kant de deur uit te zetten om echt mijn kwetsbare kant te durven laten zien.

1 jaar zonder antidepressiva – Hoe is dat?

Posted by: tommie345 Posted on: 27 september 2017 antidepressiva , depressie , pillen , zelfacceptatie

Ik vertelde er vorig week natuurlijk over in de uitzending van Nieuwsuur. Ik schreef al eerder een blog over hoe ik tegen het gebruik van antidepressiva aankijk. Precies een jaar terug besloot ik mijn antidepressiva af te bouwen en slikte ik op 5 september 2016 mijn laatste pil. Nu ruim een jaar later kijk ik graag terug en vooruit op hoe dit voor mij is en ook hoe ik de nieuwsuur uitzending vond..

Wereld suïcide Preventiedag 2017: Leren leven met suïcidale gedachtes

Posted by: tommie345 Posted on: 10 september 2017 omgeving , openheid , zelfacceptatie , zelfmoord

Het is vandaag wereld Suicide Preventiedag. Een dag waar we bij stil moeten staan. Al was het maar voor het feit dat we jaarlijks in het nieuws horen dat bekende sterren zelfmoord hebben gepleegd. Al is het maar omdat er jaarlijks 1750 zelfmoorden in Nederland worden gepleegd. Dat zijn er ongeveer 5 per dag. Al is het maar omdat het een niet zo gezellig onderwerp is. Een onderwerp dat liever wordt vermeden. Vandaag kan dat even niet. De persoon van de zelfdoding kan dit ook niet..

(Gay)Pride 2017

Posted by: tommie345 Posted on: 4 augustus 2017 homoseksualiteit , hoop , omgeving , zelfacceptatie

Jaarlijks hoor ik mensen klagen over de Pride. Waarom is het nog nodig? Zo worden jullie toch nooit geaccepteerd? Zo maken jullie jezelf toch alleen maar anders? Ik moet zeggen dat ik zelf ook altijd zo dacht, totdat ik zelf daadwerkelijk een keer ben geweest. Totdat ik mensen die zich fijn voelen in leer sprak. Totdat ik mensen ontmoette die zich niet fijn voelde binnen de bestaande hokjes en zich daar tegen verzette. Totdat ik zag hoe mooi het was dat iedereen die dag een klein beetje zichzelf kon zijn.