Ik ben vandaag even heel boos. Boos, verdrietig en ik heb eigenlijk een heel wanhopig gevoel. Ik weet het gewoon even niet meer. Tegenslag op tegenslag op tegenslag. Ik weet dat ik daarmee volgens sommige mensen te veel in de slachtofferrol blijf hangen. Dat deze blog waarschijnlijk ook onwijs narcistisch, egoïstisch, vol zelfmedelijden is en vol met alleen maar negatieve uitingen die mij niet helpen. Maar de maat is even compleet vol. Ik zie het licht niet meer en de tijd, energie en geld voor oplossingen zijn niet voorhanden. Het is op. Ik heb zoveel in mijzelf geïnvesteerd en het loont gewoon niet.
