Het is woensdagavond, ergens tussen 19.30 en 21.30. Dat was de voorbije jaren steevast het moment dat ik in de sporthal stond te zweten met een batje in de hand. Het was de vaste avond om te tafeltennissen en om op vrijdag vervolgens competitie te spelen. Een batje van 100 euro zit nu nog in mijn sporttas en ook mijn tafeltenniskleding ligt al een tijdje stoffig in mijn kast. Ik ben namelijk gestopt! Ik heb NSTTV Akris helaas achter mij moeten laten.
Ik vroeg gisteren doodleuk aan een vriend van mij hoe het werken hem verging na al het partyen. “Ja, goed! Lekker veel te doen” was het antwoord. Het was niet het antwoord wat ik verwachtte. Hij had toch ook zo veel gedronken? Hij was zo toch ook zo laat naar bed gegaan? Ikzelf was duidelijk nog in herstel en mijn werkdag vandaag viel dan ook niet bepaald mee. Ik was dan ook geen 23 meer en het is algeheel bekend dat mijn lichaam wat vatbaarder is met PDS, mijn psyche en wat meer lichamelijk leed. Toch is de partyweek van 9 dagen lang losgaan het laatste waar ik spijt van heb.
Ik zit nog in de trein naar Berlijn terwijl ik deze blog typ. Ik heb zojuist twee sollicitatiebrieven getypt en vanavond als ik aan ben gekomen in Berlijn kunnen die eindelijk verstuurd worden. Ik hoopte dat dat onderweg kon, maar helaas is de wifi in de trein in Duitsland even bedroevend als in Nederland. Desalniettemin kunnen ze zo de deur uit en wacht op mij een lekker weekendje Berlijn. En of dat niet genoeg is het volgende week ook alweer de vierdaagse(feesten) in Nijmegen. En ik hoef pas weer te werken op dinsdag 25 juli! Hallo wereld..
Op sommige momenten voel ik mij nog best labiel en denk ik dat ik de wereld helemaal niet aankan. EMDR was vorige week erg zwaar en zorgde voor intense momenten van zelfhaat. Desalniettemin kroop ik ook daar weer uit en mag ik eigenlijk helemaal niet klagen. In een feedbacksessie met mijn team op het werk kreeg ik erg fijne feedback waar ik wat mee kon en kreeg ik ook een aantal hele mooie complimenten. Ik voelde mij even heel erg gewaardeerd en van waarde.
Afgelopen maandag kreeg ik ook een erg onverwacht fijn telefoontje. Ik werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek waarvoor ik eigenlijk al was afgewezen. Ze wilde toch nog erg een gesprek met mij. Dit stond gepland voor morgen, ware het niet dat ik dan dus nog in Berlijn zit. Dit was echter geen probleem, het gesprek werd verplaatst naar dinsdag 15 augustus, in verband met de vakantie van de 3 mensen waarmee het sollicitatiegesprek is. Ja, met maar liefst 3 mensen. Maar het is toch tof dat ik nog terug gebeld ben en nu heb ik in ieder geval ook nog ruim de tijd om voor te bereiden.
In de projecten op het werk zat er de afgelopen weken ook opeens progressie in. Ik maakte meters, toonde veel assertiviteit naar collega’s en kreeg zo dingen voor elkaar. Dit vond mijn leidinggevende gisteren ook en daardoor gaf ze aan dat ze toch nog alles op alles ging zetten om mij in ieder geval tot eind 2017 te laten blijven. Ze zei dat ze zo tevreden was en dat het heel goed ging, dus dat ze dit gewoon nog echt moest proberen. Ik voelde even een momentje van trots. Op het gebied van werk kan ik dus even zeggen: Hallo wereld. Het gaat lekker!
Daarnaast heb ik recentelijk een leuke date gehad. Vanwege mijn zelfbeeld en alles heb ik dates eigenlijk heel lang vermeden, maar deze date was dus heel erg leuk. Er komt waarschijnlijk wel een tweede date en zo niet, dan heb ik wel meer vertrouwen in het feit dat ik ook met andere jongens op date durf. Hij was geloof ik nog zenuwachtiger als ik was en het was verder gewoon heel gezellig. Kortom, op het gebied van liefde durf ik eens dingen en kan ik zeggen: Hallo wereld!
Ook op gebied van mijn vrienden gaat het eigenlijk goed. Soms ben ik nog eenzaam, maar dit weekend ben ik met één van mijn beste bro’s in Berlijn. Vorige week was ik in Amsterdam bij een goede bro en komende week zal ik met andere bro’s weer de vierdaagse vieren. Tussendoor was ik ook nog gezellig shoppen met een goede bro en kwam een vriendin ook gezellig eten. En in de komende weken staan er nog uitjes als de GayPride op de planning. Ik mag helemaal niet klagen over mijn sociale leven. Kortom, hallo lieve toffe vrienden, Hallo wereld!
En zo gaat het ook best redelijk met hardlopen, mijn dakterras, het huishouden, ontspannen, mijn familie en andere activiteiten. Ik was laatst in de Tweede Kamer bij d66 en hier sprak ik gewoon nieuwe mensen aan en kon ik een beetje netwerken. Daarnaast ga ik tegenwoordig met collega’s naar raadsvergaderingen in Nijmegen en is dit ook heel leuk, leerzaam en gezellig. Kortom, ik durf mijzelf best een leuke, lieve jongen te noemen. Ik mag er zijn. Hallo wereld!
Ik ken afwijzing best goed. Ik kreeg het van mijn ouders op mijn coming out. Ik kreeg het van mijn scriptiebegeleider bij mijn afstuderen. Van de examinatoren bij mijn afrijden. Op het coördinator willen worden van het voorlichtingsteam. Op wedstrijdsecretaris willen worden bij mijn tafeltennisvereniging. Op de eerste sollicitatie voor in het bestuur van de homojongerenorganisatie. Van leuke jongens als ik ze op date vroeg. En vele afwijzingen na mijn afstuderen op solliciteren op mijn eerste baan. Ik ging toen maar aan de slag op een werkervaringsplek. 500 euro in de maand, aangevuld tot het bijstandsniveau van 720 euro. Ja, dat is wat je als net afgestudeerde krijgt als je in de bijstand zit (in 2014). Ondanks deze master of afwijzing, heb ik er nooit echt goed mee om leren gaan..
Ik was 12 dagen terug erg toe aan vakantie. Ik had 5 projecten op werk waarin ik vast liep. Ik had sinds mijn terugkomst op werk halverwege januari nog geen extra vrije dag opgenomen. En zo stelde ik een afwezigheidsmail in en zette ik mijn voicemail op standje vakantie. Ik mocht eindelijk weer even gas terugnemen en op vakantie. Ik was er echt aan toe. Ik had een bruiloft, een halve marathon in Goteborg en een uitje in Antwerpen en tussendoor ook nog wat plannen met vrienden. De vakantie is voorbijgevlogen..
Het is vandaag Bevrijdingsdag. Een dag waarop ik gewend ben om jaarlijks naar Wageningen te gaan. Een bevrijdingsfestival meepakken dichtbij de plaats waar ik ben opgegroeid. Een week geleden was het Koningsdag. Voorheen Koninginnedag, maar altijd was ik op die dagen wel in voor een feestje. Soms in Amsterdam, soms in Utrecht of soms in Arnhem. Dit jaar was ik echter op beide dagen alleen…
Ik heb wel eens gelezen dat het hoogste dat je kan streven niet geluk, maar tevredenheid is. En sporadisch merk ik in 2017 dat dat gevoel zo nu en dan mijn lichaam binnen sluipt en dat ik mij bij tijd en wijle echt tevreden voel. Ik heb vandaag ook een goede dag, waar ik tevreden over ben, en daarom zet ik graag op een rijtje waar ik allemaal tevreden over ben…
Vorige week schreef ik al een blog over al mijn goede voornemens en ik moet zeggen dat deze best op schema liggen. Echter wil ik dit jaar niet alleen maar brave, verstandige dingen gaan doen. In deze blog presenteer ik daarom graag aan jullie wat ik nog meer allemaal van plan ben..
Ik ben blij dat het best goed gaat met mijn familie en vrienden. Ik ben veel te sensitief voor het geval dat het minder met ze gaat. Ik gun ze absoluut ook het allerbeste en als er iets is, sta ik erg graag voor ze klaar. Desalniettemin valt 2016 niet bepaald mee. Terwijl ik mij door heftige weken therapie ploeter hoorde ik over afstuderen met hoge cijfers, over verlovingen, over samenwonen, over nieuwe relaties, over promoties, over toekomstig ouderschap en over verre reizen. Ik gun het mijn vrienden en familie allemaal, maar ja jaloers ben ik zeker ook…
Ook op deze paaszondag verschijnt er natuurlijk een nieuw weekoverzicht. Mijn afgelopen weken liepen eigenlijk steeds hetzelfde. De woensdag zorgde steeds voor een dip, waardoor ik donderdag en vrijdag er echt doorheen zat. Afhankelijk van wat ik kon doorzetten ging het op zaterdag, zondag of maandag langzaam beter…