Enthousiast vertelde ik jullie over mijn droom de marathon. Gretig stond ik op zondagmorgen op om een grote afstand te rennen. Heerlijk met een zonnetje of door regen en wind. Het maakte mij niet uit. Wat was het heerlijk voor mijn hoofd. Langzaam de kilometers uitbouwen. Soms een dipje, maar nee het ging best goed. Ik kon het aan. En toch negeerde ik 1 ding: mijn darmen.
Read More Geen marathon
Het is 30 juli. De dag twee jaar terug dat mij het een goed idee leek om over mijn liefdesleven te gaan schrijven. Welk leven? Juist ja. Ik sta nu twee jaar verder aan de vooravond van Pride, waar ik voor het eerst in jaren niet naar toe ga. Ik scroll in de trein weer eens door Tinder. Ik installeer Grindr weer, waarna ik het wederom snel verwijder. Ik kijk op de site van Sanquin, omdat ik nu toch bloed mag doneren nu ik weer 4 maanden niet intiem ben geweest…
Read More Gayting #8: Weer een jaar voorbij..
Sommige mensen zeggen dat een online vriendschap niet echt is. Dat de smartphone immens slecht is. Dat jongeren door social media niet meer sociaal zijn. Dat het allemaal immens slecht is. Gelukkig weet ik wel beter. Het is de veilige plek voor zoveel kwetsbare mensen. De plaats waar lotgenoten ongelofelijk makkelijk gevonden kunnen worden. En daar vond ik jou. Daar vond ik een prachtig meisje met een psychische kwetsbaarheid. Helaas ben je daar nu niet meer. Ik zal je missen Rachel Celine. Rust zacht.
Ik heb de afgelopen jaren in therapie geleerd om meer van mijzelf te houden. Om te zien dat ik ondanks een bochel, “moeilijke” persoonlijkheid en geen perfect lijf, dat ik de moeite waard ben. Dat ik iemand voldoende kan bieden. Dat ik er mag zijn. Met humor, zorgzaamheid, attentheid, belangstelling, openheid en in uiterlijk nog best een “cute” factor. Het is daarom misschien wel dat ik nu extra de pijn voel van het uitblijven van liefde, seks of relaties..