Ik heb wel eens gelezen dat het hoogste dat je kan streven niet geluk, maar tevredenheid is. En sporadisch merk ik in 2017 dat dat gevoel zo nu en dan mijn lichaam binnen sluipt en dat ik mij bij tijd en wijle echt tevreden voel. Ik heb vandaag ook een goede dag, waar ik tevreden over ben, en daarom zet ik graag op een rijtje waar ik allemaal tevreden over ben…
Het is nog steeds best onwerkelijk dat mijn eerste week zonder de groep er alweer ruimschoots op zit. Ik sprak af met vrienden, ging nog voor 1 dagje terug, kocht nieuwe kleren, liep veel hard, las een boek uit, keek uren naar Netflix en sport en werkte mijn huishouden bij. Al met al een best leuke vrije eerste week die ook weer zo voorbij vloog. Ergens kwamen er wel weer wat negatieve gedachtes terug en was het best moeilijk soms zo op mijzelf. Daarom is het extra lekker dat ik er vanaf morgen echt even tussen uit kan: Het is nog maar 15 uur before take off naar Gran Canaria…
In deze blog vind je mijn reflectieverslag dat ik maakte naar aanleiding van het doornemen van al mijn aantekeningen, verslagen, notities, gesprekken met staf etc. Het is een verslag dat ik vorige week ook voorlas aan het milieu (de vier behandelgroepen samen) gedurende een opening. Ik heb op een zo goed mogelijke manier proberen op te schrijven hoe ik mijn proces heb ervaren en hoe ik er nu op terugkijk. Gezien het tijd van het jaar deed ik dit in dichtvorm.. Read More Reflectieverslag: Mijn proces in dichtvorm
Morgen begint mijn laatste week van mijn behandeling. Dat betekent iedere dag afscheid nemen van therapeuten, van sessies, van de groep, van mensen uit de andere groepen en van het behandelcentrum. Wat een weken zijn het al geweest. Om de 9 weken vond er een evaluatie plaats, waarbij ikzelf een verslag maakte en vragenlijsten invulde, de groep een verslag over mij maakte en de staff dit ook deed. Vorige week had ik al mijn eindevaluatie. Lees in deze blog hoe mijn vier evaluaties zijn verlopen..
Hoewel het heel verleidelijk zou zijn om deze blog helemaal leeg te laten, omdat dat absoluut zo voelt op dit moment, ga ik toch maar proberen om jullie mijn positieve lichtpuntjes te presenteren van het afgelopen jaar. Zoals ik gisteren al zei ben ik dol op lijstjes, dus moet ik over de afgelopen 12 maanden ook wel een aantal positieve dingen kunnen benoemen. Nou, daar gaan we dan..
Daar lig ik dan met mijn beentjes omhoog. Vandaag was het zover: de zevenheuvelenloop en ik heb de finish gehaald. Met ruim €400 opgehaald voor Fonds Psychische Gezondheid. Daarvoor wil ik jullie bij deze hartelijk danken. Het ging zeker niet vanzelf vandaag en daarom ben ik meer dan ooit Trots op deze prestatie..
Op dit moment zou mijn 6e Voorlichtingsteam weekend zijn begonnen. Sinds Februari 2011 ben ik betrokken bij het Voorlichtingsteam van COC Nijmegen. Ik heb denk ik bijna 200 klassen voorgelicht over homoseksualiteit, over transgenders, over biseksualiteit en over lesbische relaties. Middels kennisoverdracht, persoonlijke ervaringen en het voeren van een discussie in de klas, op lerarenopleidingen en aan zorg coördinatoren en docententeams op scholen heb ik geleerd hoe homoseksualiteit bespreekbaar kan worden gemaakt op scholen en dat het hartstikke normaal is, maar ook heel moeilijk om je in het verkeerde lichaam geboren te voelen. Echter, sinds woensdag is het besluit genomen, ik stop bij het team… Read More Een ode aan team voorlichting
Wow, post nummer 100! Ik ben trots. Trots dat ik bijna iedere dag wel lekker van me af kan schrijven en zo eerlijk en open daarin ben. Ik ben trots dat nog vele lezers mij blijven volgen en dagelijks op mijn blog komen. Ik ben trots dat ik redelijk helder alles kan formuleren en kan beschrijven en dat ik daarmee mezelf help, maar ook een deel in de maatschappij. En ik ben om veel meer redenen trots op mezelf…
Ik had er al best lang over nagedacht, met wie zal ik deze blog delen en hoe zorg ik voor meer lezers?! Ik probeerde het eens te posten op wat communities voor mensen met psychische problemen en verder dacht ik ook: “ik doe het schrijven van deze blog vooral voor mezelf”, dus wat maakt het dan ook uit dat niemand dit leest.