Ik vertelde gisteren, terwijl ik rood werd, over mijn verleden van mijn psychische aandoening. Ik kreeg gisteren te horen dat ik zo weinig mogelijk moest vertellen over mijn psychische aandoening bij mijn sollicitatie volgende week. Hoewel ik er makkelijk over blog en schrijf is een openbaring in het echt altijd nog eng. Een lichamelijke aandoening is veel makkelijker bespreekbaar. Veel mensen durven er niet over te beginnen bij mij of gaan het onderwerp uit de weg. Het stigma rondom psychische aandoeningen is in de maatschappij daarom nog dagelijks voelbaar. Ik wil mijn steentje bijdragen aan de de-stigmatisering hiervan. Hierom loop ik eind september mee met de Socialrun!
Tag: trots
Een ode aan Homojongerenorganisatie(LHBT+) Dito!
Het is vandaag de eerste dinsdag van de maand. Dit betekende jarenlang voor mij dat ik mij in de avond mocht begeven naar een borrel. De borrel van Homojongerenorganisatie Dito! Is namelijk altijd op de eerste dinsdag van de maand. De borrel is niet gedurende de zomerstop en inmiddels heb ik ook een leeftijd bereikt dat ik deze organisatie ben ontgroeid. Echter, draag ik de organisatie nog een erg warm hart toe. Het is de organisatie waar ik ruim 3 jaar voorzitter van was, waar ik mijzelf ontplooide en mijzelf leerde zijn. Tevens ontwikkelde ik bij deze organisatie van “Gadver, de gaypride” en “Ik haat mijzelf als homo” tot “Wat kan ik het waarderen dat je zo jezelf durft te zijn” en gooide ik de gêne van mij af over zogenaamde vrouwelijke trekjes. Het is hoog tijd voor een ode aan homojongerenorganisatie DIto!
De Partyweek van 9 dagen
Ik vroeg gisteren doodleuk aan een vriend van mij hoe het werken hem verging na al het partyen. “Ja, goed! Lekker veel te doen” was het antwoord. Het was niet het antwoord wat ik verwachtte. Hij had toch ook zo veel gedronken? Hij was zo toch ook zo laat naar bed gegaan? Ikzelf was duidelijk nog in herstel en mijn werkdag vandaag viel dan ook niet bepaald mee. Ik was dan ook geen 23 meer en het is algeheel bekend dat mijn lichaam wat vatbaarder is met PDS, mijn psyche en wat meer lichamelijk leed. Toch is de partyweek van 9 dagen lang losgaan het laatste waar ik spijt van heb.
Openheid in sollicitaties
Ik heb vorige week mijn eerste twee sollicitatiebrieven de deur uit gedaan. 10 september loopt mijn huidige contract af en deze zal niet verlengd worden. Ik wil voorkomen dat ik “in between jobs” kom, dus ben ik maar begonnen met solliciteren. Mijn CV is behoorlijk gevuld door alle besturen en nevenfuncties die ik heb gedaan naast mijn studie. Daarnaast staat er toch een universitaire bachelor en master op mijn CV. Echter staat er ook een gat tussen maart 2016 en januari 2017…
Een paar moeilijke dagen weg
Het zag er allemaal zo goed uit. Werk afgerond, een mooie bruiloft achter de rug en mijn tas was op tijd gepakt. Ik was helemaal klaar om een paar dagen naar Goteborg te gaan. Ik ging daar een halve marathon rennen met een goede vriend die daar huisarts is geworden. Ik had voldoende getraind en iedereen verteld over mijn streeftijd op de halve marathon. Helaas liep het weekend een beetje anders..
12,5 jaar uit de kast: mijn tocht door de LHBT-jungle
Ik schreef al eens een blog over mijn coming out. Ik schreef al meerdere blogs waarin mijn geaardheid centraal stond. Bijvoorbeeld over de beleving van een GayPride, mijn favoriete gaybar, waarom ik voorlichting ben gaan geven, ik mijzelf heb ingezet voor een homojongerenorganisatie of waarom ik mijzelf soms een zure nicht noem. Vandaag is echter een heugelijke dag: Ik kom er alweer 12,5 jaar voor uit dat ik jongens leuker vind dan meisjes. Ik neem jullie mee hoe deze 12,5 jaar voor mij zijn geweest..
Read More 12,5 jaar uit de kast: mijn tocht door de LHBT-jungle
Een persoonlijke update
Het is 3,5 week geleden sinds mijn laatste blogpost, en ik heb er alweer bijna een week als 29-er opzitten. Hoog tijd dus voor een persoonlijke update! Ik kom tijd te kort om te bloggen, maar dat is ergens een goed teken. Ik durf meer tijd en rust voor mijzelf te nemen en de dwangmatigheid van het moeten bloggen is er ook wel vanaf. Echter vertel ik jullie natuurlijk nog wel graag over hoe ik in mijn vel zit, hoe het staat met mijn voornemens en hoe het nu na driekwart maand is gegaan met mijn uitdaging voor april, waarover ik vertelde in mijn laatste blog..
Update 2017: Hoe gaan de voornemens en plannen?
Het jaar is alweer 60 dagen oud! De maanden januari en februari liggen alweer achter ons en we gaan langzaam naar het voorjaar. Ik verstuikte mijn enkel, was lichamelijk aan het kwakkelen, onderging een UWV-keuring en deed de steden Zwolle, Rotterdam en Amsterdam aan. Ik ging naar het depressiegala, naar Feyenoord – PSV en sprak met vrienden af die ik al meer dan een jaar niet had gezien. En daarnaast werkte ik alweer 141 uur. Kortom, er gebeurde al genoeg, maar hoe strookte dit met mijn plannen en voornemens?
Moeten
Ik heb net de televisie uitgezet. Ik had er al de hele dag naar gestaard terwijl ik eigenlijk nog van alles had moeten doen. Op mijn brakke zondag heerlijk onder een dekentje de ene naar de andere voetbalwedstrijd weggekeken. Ik probeerde tussendoor nog even zelf 11km rennend af te leggen, maar daar was ik eigenlijk veel te brak voor. Desalniettemin ploeterde ik door de regen, om daarna weer snel onder de warme douche en dat dekentje te kruipen..
Mijn 250e blogpost!!!!
Ik wilde al wat eerder weer een blog schrijven, maar het schrijven van deze blog vereiste toch wat extra tijd. Dit is namelijk mijn 250e blogpost en daarin wil ik graag met jullie terugkijken op mijn eerste 250 berichten. Hieronder vindt je de 5 meest gelezen posts, de 5 posts waar ik daarnaast het meest trots op ben, 4 andere noemenswaardige berichten en de koers die ik verder met deze blog wil bewandelen..