Ik vertelde al over het begin van mijn maandag in therapie: De opening, gevolgd door Psychosomatiek en de Lunch. In de middag hebben we als groep altijd Sociotherapie. In deze blog vertel ik jullie graag meer over deze sessie.
Tag: therapie
Lunch
Ik deelde al eerder over de Opening, en de eerste sessie van de maandag: Psychosomatiek. Op maandag heb ik verder geen sessie meer in de ochtend. Wel hebben we wat groepstijd waarin we wat verplichtingen moeten vervullen, waarover ik later wel meer vertel, maar het eerst volgende moment waarop we met de groep bij elkaar zitten is: De Lunch.
Vertellen hoe het met mij gaat…
Gisteravond had ik een familiefeestje, mijn oom werd 50 jaar en ik besloot op mijn vrije zaterdagavond naar het feestje te gaan. Het is een broertje van mijn moeder, die daarnaast nog 3 andere broers heeft, en ook nog 2 zussen. Allemaal hebben ze wel een partner en de meeste daarvan ook nog wel kinderen, waarvan enkelen ook al wel een relatie hebben. Kortom, een vracht aan familie die ik weer zag en die natuurlijk allemaal wilde weten hoe het met mij ging..
Psychosomatiek
Na de opening op maandag is de eerste sessie van de week psychosomatiek. Dit begint voor onze groep op maandag om 9.30. Na de opening tussen 8.45-9.00 hebben we dus alweer een half uurtje pauze. Daar moest ik aan het begin van mijn behandeling erg aan wennen, want het is zeker niet het enige half uurtje pauze in de week. Na dit half uurtje, waarin wordt gerookt, koffie gedronken en soms voor de klinische mensen verder wordt gegaan met jezelf klaarmaken voor de dag of bijvoorbeeld de was doen, beginnen wij dus met de eerste sessie van de week: Psychosomatiek.
Opening
Daar ging ik vanmorgen weer, de trein van 7.42 uur vanaf Nijmegen om maar op tijd bij de Opening te zijn van een nieuwe therapieweek, een nieuwe therapiedag. Iedere dag begint mijn therapie om 8.45 uur. Een kwartiertje met de vier groepen samen van het cluster waarin ik mij begeef. Vier groepen van 9 mensen, 36 cliënten in totaal, vergezeld tijdens de opening door 3-5 behandelaren..
Wrap up: Augustus
Een maandje zonder bloggen, het gaat mij tegenwoordig erg gemakkelijk af. Veel gemakkelijker dan ik had verwacht aan het begin van mijn behandeling. Bloggen was een erg belangrijke uitlaatklep voor mij, en ik was vastberaden om aan de wereld mede te delen over mijn leven met psychische problemen in de kliniek. Zoveel mensen met angst voor de toekomst, dat alles wat we voelen en mee maken maar beter achter gesloten voordeuren kan plaatsvinden. Ik ben zelf ook wel redelijk opgegroeid met “Hang nooit de vuile was buiten”, maar ben door eigen ervaringen gaan geloven in “Openheid leidt tot meer begrip”….
Een persoonlijke update: Op de helft van mijn behandeling
Het is alweer 4 maanden geleden dat ik gedag zei op mijn werk en één van mijn moeilijkste stappen in mijn leven nam. Ik ging in fulltime therapie, ik stopte met werken en ik koos ervoor om volledig aan mijzelf te gaan werken. Inmiddels weet ik al niet meer beter dat ik mij dagelijks naar Lunteren begeef en daar allerlei sessies bijwoon en de meest heftige dingen deel tegen vrouwen, die ik soms slechts een paar dagen ken.. ik ben precies op de helft van mijn behandeling.
Read More Een persoonlijke update: Op de helft van mijn behandeling
Inspiratie
Deze blog gaat niet over het gebrek aan inspiratie om te bloggen. Ik wil nog zoveel delen over sessies, over hoe mijn evaluaties gingen, over waar ik tegen aanloop, over mijn kleine momenten van trots, over iedere dag die zo heftig kan zijn, over de regeltjes, over fijne en minder fijne therapeuten, over de voordelen en nadelen van dagklinisch zijn, over hulp inschakelen, over (zelf)stigma, of gewoon een brede update over hoe het met mij gaat.. mijn laatste update dateert echter alweer van een maand terug..
Hang in there Thomas
Het gaat weer even heel wat minder. Ik ben verdrietig om alles om mij heen. Ik ben boos op alles en iedereen. De zon doet pijn aan mijn ogen, muziek doet pijn aan mijn hoofd. Steeds minder kan mij schelen en alles vat ik steeds negatiever op. Ik post weer meer negatieve dingen op twitter (puur met betrekking tot mijzelf) en mijn eigenwaarde daalt ook weer, langzaam verdwijnt de hoop van de behandeling. Steeds meer pijn, welkom terug depressieve klachten..
De plotselinge dood… #2
Afgelopen maandag was nauwelijks te bevatten. Een jong meisje van 22 dat het leven moest laten en zowel de staff als vele cliënten desolaat achterliet, naast alle andere warme mensen om haar heen. Ik draaide daarom in de avond het volgende nummer..