Ook op deze paaszondag verschijnt er natuurlijk een nieuw weekoverzicht. Mijn afgelopen weken liepen eigenlijk steeds hetzelfde. De woensdag zorgde steeds voor een dip, waardoor ik donderdag en vrijdag er echt doorheen zat. Afhankelijk van wat ik kon doorzetten ging het op zaterdag, zondag of maandag langzaam beter…
Een aantal weken geleden keek ik erg uit naar twee weekenden, voordat het allemaal zou gaan beginnen in Lunteren. Het eerste weekend zou ik de Stevensloop lopen in Nijmegen, misschien wel de halve marathon en zou ik ook nog naar het concert van Kodaline gaan. Tevens had ik nog een feestje en zou ik ook nog lekker biertjes gaan drinken met maten bij mijn oude tafeltennisvereniging. Dit weekend had ik opnieuw hele vette plannen…
Calimero, doe eens niet zo kleinscherig zeg, ik block je want het voelt niet goed dat jij contact met mij hebt, die privacyregels zijn echt zo logisch (x1000), geluk kies je zelf, jammer dat je alles als aanval ziet, alleen maar denken dat anderen je niet begrijpen zorgt ervoor dat het waar wordt, kun jij alsjeblieft stoppen met zwelgen en genieten van het zonnetje…
Dit is geen verhaal over een gokverslaving. Geen verhaal over drugs. Het is gewoon het verhaal van kosten die ik nou eenmaal per ongelukkige samenloop van omstandigheden heb moeten maken. Het is een beetje terugkerend in mijn leven. Het ging al niet zo goed, zorgkosten rijzen vanwege mijn psychische gezondheid al de pan uit, en ik heb het idee dat zorgverzekeraars er alles aan doen om je er als burger niets ervan te laten begrijpen. In ieder geval kwam daar afgelopen avond weer een frustratie bij voor een typefout op een ticket in de naam, waarop ik al was gewezen, maar waar wijziging lekker moeizaam is gegaan, waardoor ik nu alsnog met een rekening van 110 euro zit. Het past weer lekker in een reeks van fijne kosten
Ik lig meestal nog een uur te woelen voordat ik eindelijk in slaap val. Ik draai mij dan weer om, en nog een aantal keer en spreid mij uit over het gehele tweepersoonsbed. Soms ga ik er nog even uit voor een glaasje water en soms om even naar de wc te gaan. Ik val dan gemiddeld rond half 2 in slaap, waarna ik om ongeveer 5 uur wakker schrik. Ik heb het dan meestal klamme knieën, bezweet gevoel en een bepaald gevoel van onbehagen. Ik worstel verder tot mijn wekker gaat om 7.20 en ik door snooze tot ik de kracht heb om uit bed te komen en mijn masker op te zetten.
Wie mijn blog al volgt sinds mijn eerste blogpost sinds begin mei 2015, weet dat de beslissing voor antidepressiva ongelofelijk moeilijk was. Mijn huisarts, praktijkondersteuner en daarna mijn individuele therapeute wilde er al veel eerder aan. Toen ik gedurende de therapie de zoveelste diepe dip had, stamelde ik tegen mijn therapeute dat ik het misschien toch maar moest proberen. Bij de dokter stamelde ik dat ook maar uit, al twijfelde ik erg aan of mijn depressie hier wel diep genoeg voor was, en gezien mijn problemen toch meer lagen in het persoonlijkheidsspectrum. Maar toch begon ik, onder Het dekentje..
Alweer een nieuwe week voorbij, dus tijd voor een nieuwe whoop, whoop, poeh, poeh! Iets later op de zondagavond dan jullie gewend zijn, maar dat komt vooral doordat deze zondag bommetje vol zat. Tijd dus om jullie eens bij te praten over het weekend en om mede te delen wat ik deze week nog meer allemaal beleefde…
Whoop, whoop? Ik kijk even onder de tafel, onder de bank, waarop ik heel het weekend lag, onder het bed, waar het ook al zo moeilijk was uit te komen, of onder het dekentje, waar ik zelf heel het weekend onder te vinden was. Maar de whoop, whoop; positieve vibrations zijn even onvindbaar. Wat een weekje was het zeg, er kwam geen einde aan. En na vandaag ben ik misschien nog wel depressiever dan gisteren. Het voelt echt alsof alles zoveel moeite kost. Ik stink als hel, maar energie om te gaan douchen heb ik niet.
Shit! Morgen een Engels een s.o. Rustig zat ik achter een boek Engels mijn woordjes te leren. Ik stond helemaal niet zo goed voor Engels. Wiskunde was meer een vak voor me, nee een talenknobbel had ik bepaald niet. Een 4.7 vorige week nog voor mijn Frans luistertoets. Veel te moeilijk al die toetsen wat je op vaardigheid moest kunnen, maar waar ik zoals gewoonlijk geen talent voor had. Maar nu deze Engels woordjes stampen zou toch moeten lukken. Allemaal papiertjes gemaakt met op de voorkant het Engelse woordje en op de achterkant het Nederlandse. Het was 21.28 uur. Opeens werd ik geroepen: “THOMAS!, kan je even naar beneden komen?”….
Ik dacht vandaag veelvuldig aan stoppen. Stoppen met bloggen, stoppen met werk, stoppen met mensen afspreken, stoppen met therapie, stoppen met al mijn vrijwilligerswerk, stoppen met eten en drinken, stoppen met social media, stoppen met alles in mijn leven, stoppen met leven?…