Nog … nachtjes

Al sinds ik 100 dagen geleden de eerste aankondigingen zag voor deze dag begon ik alweer zenuwachtig te worden. Begrijp mij niet verkeerd; ik mag mij zegenen met een hele lieve familie waarmee ik kerst mag vieren, maar de feestdagen zijn bepaald niet mijn hoogtepunt van het jaar. Pijnlijke herinneringen, single zijn, dysthyme gedachtes en gevoelens, vrienden die het toch allemaal met familie of hun geliefde vieren. Nee, natuurlijk ga ik het beste van maken, maar er zijn dingen waar ik veel liever naar aftel. Hieronder een overzichtje..

Read More Nog … nachtjes

Shit! Shin Splints

Mij zou het niet overkomen. Ik nam altijd een dag rust na een dag training. Na een lange duurloop vaak twee dagen. Ik luisterde perfect naar mijn lichaam en sloeg dan een training over. Ik bouwde rustig het aantal kms op. Ik lette op de demping van mijn schoenen en schafte bij 1000-1200km nieuwe schoenen aan. Ik was fit. Ik was trots op mijn 40 weken op rij met minstens 1 run per week. Ik was trots op mijn 850km tot halverwege oktober waarmee ik mijn 1000km dit jaar wel zou halen. Maar toen: Shit, Shin splints.. Read More Shit! Shin Splints

Een ode aan NSTTV Akris

Het is woensdagavond, ergens tussen 19.30 en 21.30. Dat was de voorbije jaren steevast het moment dat ik in de sporthal stond te zweten met een batje in de hand. Het was de vaste avond om te tafeltennissen en om op vrijdag vervolgens competitie te spelen. Een batje van 100 euro zit nu nog in mijn sporttas en ook mijn tafeltenniskleding ligt al een tijdje stoffig in mijn kast. Ik ben namelijk gestopt! Ik heb NSTTV Akris helaas achter mij moeten laten.

Read More Een ode aan NSTTV Akris

Socialrun

Ik vertelde gisteren, terwijl ik rood werd, over mijn verleden van mijn psychische aandoening. Ik kreeg gisteren te horen dat ik zo weinig mogelijk moest vertellen over mijn psychische aandoening bij mijn sollicitatie volgende week. Hoewel ik er makkelijk over blog en schrijf is een openbaring in het echt altijd nog eng. Een lichamelijke aandoening is veel makkelijker bespreekbaar. Veel mensen durven er niet over te beginnen bij mij of gaan het onderwerp uit de weg. Het stigma rondom psychische aandoeningen is in de maatschappij daarom nog dagelijks voelbaar. Ik wil mijn steentje bijdragen aan de de-stigmatisering hiervan. Hierom loop ik eind september mee met de Socialrun!

Read More Socialrun

Een ode aan Robert Gesink

Daar lag hij wéér. Robert Gesink was weer gevallen. Wederom maakte hij zijn talent niet waar. Hij zal wel een lage pijngrens hebben dat die weer niet verder kon. Robert Gesink heeft niet de juiste mentaliteit. Hij heeft niet de juiste stuurmanskunsten. Het kan geen toeval zijn. Robert Gesink heeft niet de juiste hardheid voor de koers. Robert Gesink heeft niet voldoende doorzettingsvermogen. Zomaar wat opmerkingen die ik vandaag hoorde over mijn held Robert Gesink. Het raakte mij, want Robert Gesink blijft een ongelofelijke held.

Read More Een ode aan Robert Gesink

Een paar moeilijke dagen weg

Het zag er allemaal zo goed uit. Werk afgerond, een mooie bruiloft achter de rug en mijn tas was op tijd gepakt. Ik was helemaal klaar om een paar dagen naar Goteborg te gaan. Ik ging daar een halve marathon rennen met een goede vriend die daar huisarts is geworden. Ik had voldoende getraind en iedereen verteld over mijn streeftijd op de halve marathon. Helaas liep het weekend een beetje anders..

Read More Een paar moeilijke dagen weg

Gewoon doen!

Deze blog gaat niet over de stelling doe nou maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Nee, ik ben namelijk heel erg van diversiteit gaan houden, en hekel iedereen die zich wil confirmeren aan die stelling. Deze blog gaat echter wel over de uitspraak die ik het meeste te horen kreeg toen ik in mijn diepste dal zat: “Ga gewoon wat doen!”. Ga erop uit! Ga naar buiten! Doe het gewoon! Ik kon er destijds echt niet naar luisteren en voelde mij erbij onbegrepen. Nu het beter gaat, is het echter wel mijn motto geworden…

Read More Gewoon doen!

Update 2017: Hoe gaan de voornemens en plannen?

Het jaar is alweer 60 dagen oud! De maanden januari en februari liggen alweer achter ons en we gaan langzaam naar het voorjaar. Ik verstuikte mijn enkel, was lichamelijk aan het kwakkelen, onderging een UWV-keuring en deed de steden Zwolle, Rotterdam en Amsterdam aan. Ik ging naar het depressiegala, naar Feyenoord – PSV en sprak met vrienden af die ik al meer dan een jaar niet had gezien. En daarnaast werkte ik alweer 141 uur. Kortom, er gebeurde al genoeg, maar hoe strookte dit met mijn plannen en voornemens?

Read More Update 2017: Hoe gaan de voornemens en plannen?

Onderduiken in het vak van de tegenstander

Het is alweer een week geleden dat ik enthousiast afreisde naar het Gelredome in Arnhem. Mijn favoriete voetbalclub Feyenoord speelde daar de kwartfinale van de beker tegen Vitesse. Mijn vader had via een collega van hem twee kaarten kunnen regelen, en zo ging ik voor het eerst in het vak van de tegenstander zitten. Ik was dan ook wat gespannen vooraf, maar besloot er toch maar als supporter heen te gaan..

Read More Onderduiken in het vak van de tegenstander