Ik noemde het al eens eerder in mijn blogs. Het constante vergelijken van talenten dat voor problemen blijft zorgen. Ik besprak het uitgebreid bij mij psychotherapeute voordat ik naar Lunteren ging, ik besprak het uitgebreid in de groep en de verschillende therapieën in Lunteren en ik nam het mee als doel nu ik weer terug ben bij mijn psychotherapeute. Afgelopen donderdag bespraken wij dit onder andere in therapie…
Afgelopen dinsdag vond er een open dag plaats op het Centrum voor Psychotherapie in Lunteren, alwaar ik mijn 5-daagse therapie volg. Zo’n 6 maanden eerder vond deze open dag ook plaats. Afgelopen dinsdag kwam mijn vader langs, eerder dit jaar mijn drie beste vrienden. Toch best wel bijzonder om de mensen die het meest dichtbij mij staan de plek te laten zien alwaar ik zo hard werk, dagelijks ben en probeer een betere versie van mijzelf te worden..
Ik zit alweer in week 30. Dat betekent, inclusief deze week, dat de behandeling nog maar 7 weken zal duren. Het lange traject waar ik zo tegenop zag loopt alweer op zijn einde. Dat betekent dat ik langzaam moet kijken naar het vervolg, de stappen hierna.. ben ik daar al wel klaar voor?
Ik deelde al eerder over de Opening, en de eerste sessie van de maandag: Psychosomatiek. Op maandag heb ik verder geen sessie meer in de ochtend. Wel hebben we wat groepstijd waarin we wat verplichtingen moeten vervullen, waarover ik later wel meer vertel, maar het eerst volgende moment waarop we met de groep bij elkaar zitten is: De Lunch.
Gisteravond had ik een familiefeestje, mijn oom werd 50 jaar en ik besloot op mijn vrije zaterdagavond naar het feestje te gaan. Het is een broertje van mijn moeder, die daarnaast nog 3 andere broers heeft, en ook nog 2 zussen. Allemaal hebben ze wel een partner en de meeste daarvan ook nog wel kinderen, waarvan enkelen ook al wel een relatie hebben. Kortom, een vracht aan familie die ik weer zag en die natuurlijk allemaal wilde weten hoe het met mij ging..
Het is alweer 4 maanden geleden dat ik gedag zei op mijn werk en één van mijn moeilijkste stappen in mijn leven nam. Ik ging in fulltime therapie, ik stopte met werken en ik koos ervoor om volledig aan mijzelf te gaan werken. Inmiddels weet ik al niet meer beter dat ik mij dagelijks naar Lunteren begeef en daar allerlei sessies bijwoon en de meest heftige dingen deel tegen vrouwen, die ik soms slechts een paar dagen ken.. ik ben precies op de helft van mijn behandeling.
Read More Een persoonlijke update: Op de helft van mijn behandeling
Het gaat weer even heel wat minder. Ik ben verdrietig om alles om mij heen. Ik ben boos op alles en iedereen. De zon doet pijn aan mijn ogen, muziek doet pijn aan mijn hoofd. Steeds minder kan mij schelen en alles vat ik steeds negatiever op. Ik post weer meer negatieve dingen op twitter (puur met betrekking tot mijzelf) en mijn eigenwaarde daalt ook weer, langzaam verdwijnt de hoop van de behandeling. Steeds meer pijn, welkom terug depressieve klachten..
Het was gisteren 29 april. Exact een maand na de start van mijn therapie. 4,5 week heb ik het inmiddels doorlopen. En wat is er veel gebeurd! Mensen die plotsklaps stopte, heftige paniekaanvallen, emmers met tranen, dissociatie, confrontaties, conflicten, spanning, gesprekken, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Aan de ene kant lijkt het al 3 jaar te duren met alles wat is gebeurd, aan de andere kant is de tijd ook weer ongelofelijk snel voorbij gegaan…
Lief blogdagboek,
Dat was het dan, dag 1 van de 180. Het zit erop. Het was ook lekker handig van mij om er een concertje na te plannen in Amsterdam, waardoor nu alles in mijn lichaam schreeuwt om slaap. Maar jou lief blogje, laat ik echt niet in de steek hoor. Zeker, omdat ik denk dat jij mijn trouwste bondgenoot bent in het komende jaar..
Het zit erop. Mijn oriëntatieperiode is voorbij en volgende week start mijn dagbehandeling in Lunteren. Het is iets wat mij bang maakt, zeker na een zeer beladen dag, waarop ik mij ook nog eens zeer bezwaard voelde. Nee, deze dag 3 in Lunteren was niet makkelijk, het was de dag van de 3B’s: Bang, Beladen en Bezwaard.