In therapie zijn we de laatste weken bezig met een mindere kant van mij. We noemen hem in therapie mijn Calimero kant. Hij beschermt mij tegen mijn verdriet, maar echt helpend is die daarbij niet. Het is een kant dat jullie vast van mij herkennen. Een kant die ook nogal hardnekkig is. Het is tijd om de Calimero kant de deur uit te zetten om echt mijn kwetsbare kant te durven laten zien.
Het is vandaag World Mental Health Day. Het is soms best vermoeiend welke dagen er allemaal niet zijn. Wereld suicide preventiedag, Wereld depressiedag, Wereld autisme dag en nog vele andere dagen. Het lijkt mij allemaal goed dat hier aandacht voor gevraagd wordt, omdat psychische gezondheid nog lang niet altijd vanzelfsprekend is om aandacht aan te besteden. Het thema van de World Mental Health Day dit jaar is Psychische gezondheid op de werkvloer. Ik bespreek daarom vandaag mijn eigen psychische gezondheid in mijn werk en mijn blik op wat de werkgever hierin zou kunnen ondersteunen.
Read More World Mental Health Day 2017: Psychische gezondheid op de werkvloer
Het liefste zou ik hier willen schrijven dat het bloggen mij een nieuwe baan, een relatie en een nieuwe woning heeft opgeleverd. Niets van dit alles is waar. Dat maakt alleen helemaal niet uit. Het 2,5 jaar lang bloggen met hierbij mijn 300e blogpost heeft namelijk wel heel veel andere mooie dingen opgeleverd:
Het is inmiddels al vrijdag. Ik had allang moeten slapen! Maar de avond was druk vol met huishoudelijke taken nu ik een heel weekend weg ben. Ik doe namelijk mee aan de Socialrun! Middels deze blog wil ik jullie een beetje op de hoogte houden van mijn grootste sportieve uitdaging ooit. Meer dan 50km rennen in 1 weekend, allemaal onbekende mensen en dat allemaal voor dat mooie doel van meer openheid over psychische aandoeningen. Read More LIVEBLOG: Socialrun 2017: Team Samen Sterk zonder Stigma
Het is vandaag wereld Suicide Preventiedag. Een dag waar we bij stil moeten staan. Al was het maar voor het feit dat we jaarlijks in het nieuws horen dat bekende sterren zelfmoord hebben gepleegd. Al is het maar omdat er jaarlijks 1750 zelfmoorden in Nederland worden gepleegd. Dat zijn er ongeveer 5 per dag. Al is het maar omdat het een niet zo gezellig onderwerp is. Een onderwerp dat liever wordt vermeden. Vandaag kan dat even niet. De persoon van de zelfdoding kan dit ook niet..
Read More Wereld suïcide Preventiedag 2017: Leren leven met suïcidale gedachtes
De afgelopen weken waren druk. Ik werkte 32 uur per week. Er was onzekerheid over mijn contract na 10 september en dus besloot ik daarnaast te solliciteren. Daarnaast probeerde ik mijn sociale leven draaiende te houden, mijn hardloop discipline mocht niet wijken, het huishouden ging gewoon door en ook had ik nog wat kleine vrijwilligerstaken. Dit lijkt voor een gezond persoon wellicht prima behapbaar, maar ik moet stiekem altijd nog een beetje rekening houden met mijzelf, waardoor ik misschien toch wat minder energie dan anderen heb. En daarbij kwam: Ik werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek!
Ik vertelde gisteren, terwijl ik rood werd, over mijn verleden van mijn psychische aandoening. Ik kreeg gisteren te horen dat ik zo weinig mogelijk moest vertellen over mijn psychische aandoening bij mijn sollicitatie volgende week. Hoewel ik er makkelijk over blog en schrijf is een openbaring in het echt altijd nog eng. Een lichamelijke aandoening is veel makkelijker bespreekbaar. Veel mensen durven er niet over te beginnen bij mij of gaan het onderwerp uit de weg. Het stigma rondom psychische aandoeningen is in de maatschappij daarom nog dagelijks voelbaar. Ik wil mijn steentje bijdragen aan de de-stigmatisering hiervan. Hierom loop ik eind september mee met de Socialrun!
Ik heb vorige week mijn eerste twee sollicitatiebrieven de deur uit gedaan. 10 september loopt mijn huidige contract af en deze zal niet verlengd worden. Ik wil voorkomen dat ik “in between jobs” kom, dus ben ik maar begonnen met solliciteren. Mijn CV is behoorlijk gevuld door alle besturen en nevenfuncties die ik heb gedaan naast mijn studie. Daarnaast staat er toch een universitaire bachelor en master op mijn CV. Echter staat er ook een gat tussen maart 2016 en januari 2017…
Het was zaterdag de vierde keer dit jaar dat ik werd aangesproken op mijn houding. Een goed bedoelde opmerking van een wat oudere man over dat ik zo krom, gebogen zat. Ik ging mijn verdedigen hoe het kwam. Ik zei dat het niet uitmaakte. Ondertussen was mijn avond vergald. Ik weet van mijn kromme rug. Ik weet van mijn bochel en dat ik haast op Quasimodo lijk. Ik weet dat ik geen mooie rechte rug heb om stijl te dansen. Ik hoef dit alleen niet altijd te horen.
Daar ging ik dan. Na twee nachten van 4 uur slaap en een plaknacht waarin het niet van bijslapen kwam. Daar ging ik dan. Na een zwaar vermoeiend weekend. Daar ging ik dan. Met 32 graden buiten op weg naar mijn therapeute. Daar ging ik dan. De deur binnen van mijn therapeute en de bloedhete wachtkamer in. Daar ging ik dan. Wachten, wachten, wachten, omdat mijn therapeute van alles moest klaarzetten voor mijn eerste EMDR (link voor uitleg over wat het is). Daar ging ik dan. Zitten op de stoel en weten dat er een hele zware sessie ging beginnen.