Afgelopen maandag was het Depressiegala. Ik wilde hier vorig jaar al graag heen, maar de omstandigheden lieten dit destijds niet toe. Dit jaar was ik echter een stapje verder en in mijn vette plannen stond niet voor niets dat ik meer dingen in mijn eentje wilde ondernemen. Dus ik trok de stoute schoenen aan en ging inderdaad naar het Amsterdam Theater, waar het tweede Depressiegala plaatsvond.
Nee, dit is geen blog die een paar dagen te laat wordt gepost. Het is ook geen blog over de polarisatie van Mark Rutte en consorten, over dat we echt kerstdagen moeten zeggen en geen feestdagen. Ik dacht dat je dat als liberaal toch vooral zelf mag bepalen. Nee, deze post gaat meer over mijn kerstdagen. Ik geloof dat menig persoon na het kerstdiner (Bobben en geheelonthouders daargelaten) stabieler koord konden dansen dan dat mijn stemming was de afgelopen week. Ik heb echt een haat-liefde verhouding met kerst, of eigenlijk vooral een verhouding van haat..
Jullie hebben van mij eigenlijk nog een mooie blog tegoed over de fantastisch mooie vakantie die ik achter de rug heb. Of jullie hebben nog een blog tegoed over het positieve telefoontje over werk wat ik van de week ontving en wat werk op korte termijn echt in gang gaat zetten. We bevinden ons echter in de donkere dagen voor kerst en ik ben ook teruggekeerd uit Gran Canaria met een griepje/hevige verkoudheid die op mijn darmen slaat. De positieve dingen komen daardoor helaas niet binnen en ik kan ze momenteel heel moeilijk terughalen. In tegenstelling tot dat is het enige wat mij momenteel lukt de zure nicht uithangen onder een dekentje op de bank..
Het ging al even wat minder. Misschien kwam het door het afscheid in de groep van een een persoon waar ik een fijne klik mee voelde. Misschien kwam het door het afbouwen van mijn medicatie. Misschien kwam het door onrust van mensen in mijn groep, mede ook doordat daarbij een dierbare bij was verloren en/of dat anderen klein geluk hadden bij een geboorte bij een dierbare van hen. Misschien kwam het door beste vrienden met dates, mooie reizen, nieuwe huizen, en alle andere stappen, die zo immens ver weg lijken van mij. Misschien kwam het door een mail van een leidinggevende en hoe ik werd gemist op het werk, door onder andere mijn expertise en hoe goed ik ingevoerd was in alle dossiers..
Ik weet vandaag even niet zo goed wat ik moet typen. Alles wordt zo ontzettend gerelativeerd door een gebeurtenis als Brussel, de stad waar ik mijn telefoon verloor en meermaals ben geweest. Het is bizar wat zich daar vandaag afspeelde en als niews junkie hield ik het op mijn werk nauwlettend in de gaten. Ondertussen was ik nog best druk met een overdracht, ik heb immers nog maar twee werkdagen..
Dinsdag hadden mijn huidige therapeute en mijn behandelaar in Lunteren eindelijk contact gehad. Ik kreeg dinsdag eind van de middag een mailtje met dat er nog verschillende opties open lagen, dat de tweedaagse ergens niet zo goed zou aansluiten, dat de wachttijd nog langer op zich laat wachten, maar dat mijn huidige therapeute toen echt haar zoontje moest halen, en dat ze donderdag zou bellen in de middag tussen 12.30 en 14.30, omdat ze woensdag ook vrij was. Ik wachtte dus nog maar even langer af..
En donderdag rond 14.15 had ik nog geen telefoontje, ik kreeg toen een mailtje dat er een crisissituatie was en dat het wederom later zou worden. Gelukkig was het telefoontje daar rond 4 uur. Mijn huidige therapeute vertelde dat de 2-daagse groep meer mensen betrof met het accepteren van hun aandoening/handicap of met moeders die niet meer dagen in therapie konden vanwege hun kinderen. Daarnaast kon zowel de 4- als 5-daagse therapie aansluiten. De 4-daagse was meer psycho-dynamisch, met mensen die onnodig vermijdend zijn en die daar dus juist uit moesten komen. De 5-daagse therapie is schemagericht, waar ik al mee bekend ben, en zou bij mij de afgunst, jaloezie en andere verkeerde handelingen/gedrag moeten tackelen. Mijn therapeute gaf aan dat ik echt zelf de keuze moet maken. Ze gaf aan dat ik nog gebeld zou worden door de behandelaar in Lunteren met een uitgebreider verhaal. Tevens gaf ze aan dat er gedurende de inloopgroep nog aan EMDR gewerkt kon worden met mijn huidige therapeute uit Lunteren voor de verwerking van mijn problemen rondom seks en intimiteit. Maar al deze keuzes waren aan mij.
Ondertussen had ik een mail gehad uit Lunteren, ze was na dinsdag de woensdag en donderdag te druk geweest dus ze kon pas op vrijdagmiddag bellen. Ik zou vrijdagochtend koffie gaan drinken met een vriend en daarna zou ik ruim op tijd terug zijn voor het telefoontje. En zo stond ik relaxed op, scheerde ik mij en liep ik naar de douche, toen mijn telefoon ging…een privénummer. Ik nam toch maar op, ik stond immers nog niet onder de douche…
Goedemorgen Thomas, met je behandelaar uit Lunteren. Ik zou eigenlijk pas vanmiddag bellen, maar mijn schema is helemaal omgegooid, komt het nu uit?
Ik had eigenlijk nog 25 minuten voordat ik de deur uit moest voor mijn koffieafspraak. “Geen idee hoelang dit gesprek gaat duren. Maar als ik nee zeg zal het waarschijnlijk pas weer na het weekend worden en ik ben nu wel eens toe aan duidelijkheid” spookt het door mijn hoofd. Ik zeg dat ik ongeveer 20 minuten heb en dat we het maar moeten proberen.
Oké mooi, en dan kijken we wel of we voldoende tijd hebben, zo niet maken we nog een afspraak. Het heeft in ieder geval zolang geduurd omdat ik je huidige therapeute in Nijmegen niet kon bereiken. Maar afgelopen dinsdag hebben wij elkaar gesproken.
“Ja, zo halen wij het binnen 20 minuten niet. Allemaal bekende informatie, maar goed ik zal maar beleefd blijven en luisteren”
Beide hadden we een vakantie tussendoor gehad. In ieder geval had ze nog wat vragen en hebben wij het over je mogelijke behandeling gehad. Het is zo dat er bij jou meerdere matches zijn met de verschillende groepen.
“Als het maar betere matches betreffen dan die van tinder. Daar heb ik ook meerdere matches, verschillende afkomsten, maar klikt het nooit echt. Maar goed vertrouwen houden Thomas, en koppie erbij houden”.
Allereerst zijn de meeste mensen die bij ons aankloppen niet meer werkzaam. De meeste werken dus al niet meer.
“Ben ik dus zo bijzonder? Zijn mijn klachten niet erg genoeg? Al die andere mensen hebben vast hun rijbewijs en relatie, maar kunnen niet werken. Ik heb jaloezie om die eerste twee dingen, maar niemand begrijpt mij met mijn werken. Doe ik hier echt wel goed aan? En waarom wordt dit nou weer genoemd?”
Het kan daarom zo zijn dat de 2-daagse groep goed bij je zal aansluiten. Dit zijn meer mensen die meer dingen moeten accepteren. Daarnaast zijn het vaak moeders. Maar als je voor je carrière niet een meer intensieve behandeling wilt dan heb je hier zeker ook een match. We kunnen hier bij jou werken aan teveel in je hoofd blijven zitten en ik zie voor jou ook zeker raakvlakken met deze groep voor jou.
“Dus als ik voor de meer intensieve groep kies is dat niet goed voor mijn carrière? En met allemaal moeders in een groep, als ik ergens weinig raakvlakken mee heb, nee ik moet er niet aan denken. OMG, wat doe ik mijzelf eigenlijk aan. Mag ik de telefoon niet gewoon ophangen. Ik moet ook nog opschieten voor mijn afspraak”.
Bij de 4-daagse groep gaat het meer om mensen die meer vermijden. Die meer denken dan doen, terwijl daar eigenlijk geen reden voor is. Hierbij zouden we bij jou ook aan de slag kunnen gaan, meer met dat je soms niet durft af te spreken met mensen of bepaalde dingen niet durft te zeggen en te uiten.
“Ik denk aan dat ik ergens wel meer de voorkeur heb voor 4 dagen dan 5 dagen. Maar ergens lijken mij klachten ook weer niet helemaal te passen in deze groep. Straks zit ik met allemaal mensen die niet meer boodschappen durven doen, straatangst. Ik sta nog met gemak voor groepen en kan presentaties geven en ben zelden verlegen of de meest stille. Ja, soms kijk ik de kat uit de boom en ben ik meer introvert dan extravert, maar over het algemeen ben ik wel aanwezig. Moet ik dan echt voor de fulltime behandeling kiezen?”
Met deze groep heb je ook best een match. Maar dat geldt ook voor de S-cluster groep, dat schemagericht werkt. Deze behandeling is voor 5 dagen en het voordeel hiervan is wel dat je met deze therapie al bekend bent, waardoor je hier sneller bij kan aansluiten, we meer de diepte in kunnen gaan en dat het meer problemen als je jaloezie, afgunst en van je afbijtende kant kunnen tackelen.
“Ik wilde zoveel mogelijk redenen horen om de 5-daagse niet te doen, maar weet als ik naar mijzelf kijk en mijn omgeving dat deze groep wellicht het beste zal aansluiten. Ik heb ook niet voor niets gezegd dat als ik in therapie ging dat ik het dan ook volledig wilde aanpakken, zowel daarom de keuze voor Lunteren als de keuze voor 5-dagen. WACHT? NEE, ECHT, MOET IK DAT UITSPREKEN?”
Je hebt dus in principe een match op alle groepen. Wij hebben in het intakeoverleg er ook nog over gehad als ook met je huidige therapeute en we vinden het belangrijk om de keuze aan jou te laten. We zien overal wel een behandeling die kan gaan werken.
“Wat fijn, ik pas bij alle probleemgevallen. En ik pas weer niet in een hokje, dus aan het advies heb ik ook helemaal niets.” Ehm, ik vind de tweedaagse behandeling denk ik het minste passen. Daarnaast zitten mijn klachten wel meer in het denken dan het doen, maar is de 2-daagse behandeling en 4-daagse behandeling ook weer veel gericht op het veranderen van gedachtes en die anderen ook juist op gedrag en op patronen en schema’s. Ik denk dat ik er daarom maar echt vol voor moet gaan en dat de 5-daagse behandeling dan het beste aansluit.
Oké. Ja het is jou keuze. Die keuze kunnen we maken voor nu, maar het is misschien sowieso handig dat je volgende week donderdag (is inmiddels alweer een dinsdag later geworden) gaat kijken in de s-cluster (5-daage behandeling) en dat we daarna kijken of dit definitief zal worden in het behandelplan overeenkomst. Er kan daarbij ook nog gekozen worden om tijdens de oriëntatieperiode, die dan daarna begint, te ontdekken welke groep het best passend is, al is dat niet wenselijk en wordt de keuze meestal al daarvoor gemaakt.
“Hmm. Wat moet ik hier nou weer mee. Doe ik echt goed aan die beslissing? Ooh, het komt nu zo eng dichtbij en al die afspraken erbij. Ik heb nu gekozen voor de 5-daagse, maar nog niet definitief, hoe kan ik ooit weten of dat wel het juiste is…”
Laten we dan kijken hoe het gaat als je komt kijken en dat we het daarna in het behandelplan overeenkomst gesprek daarover hebben, en kijken of je er nog zo over denkt. Voor de definitieve afspraken met tijden zal het secretariaat telefonisch contact met je opnemen en krijg je ook nog een schriftelijke bevestiging. Heb je nog vragen?
“Pfft. Er is nog steeds niet veel meer duidelijk, maar de komende twee weken wordt dat het wel. Ik denk aan het voorstel over intimiteit/seks en de behandeling van EMDR/behandeling bij mijn huidige therapeute daarvoor” Ik stamel / vraag hoe mijn behandelaar hier tegenaan kijkt..
Aan de ene kant zal je moeten afsluiten met je huidige therapeute, aan de andere kant is er gezien het vertrouwen tussen jullie de mogelijkheid om daaraan te werken gedurende de oriëntatieperiode. Deze kunnen we ook langer laten duren, als de EMDR en behandeling van de huidige therapeute dat vereist. Dan stroom je later in bij de S-cluster groep van 5-dagen.
“Ik weet niet of ik die EMDR wel moet doen, ergens geloof ik er niet in met mijn huidige klachten. En ik wil liever in die 5-daagse gisteren instromen dan vandaag. Ik word gek van het wachten en de twijfel en alle vragen die daarmee gepaard gaan. En die langere oriëntatieperiode staat mij ook niet aan” We zullen zien besluit ik. Tot volgende week, ik moet gaan!
Oke, Tot volgende week!
Haastend kleed ik mij snel aan en haast ik mij zonder te douchen naar de afspraak. Nu 4 dagen later vind ik het ergens nog steeds moeilijk te bevatten, en weet ik nog steeds niet wat de juiste keuze is. Vandaag kreeg ik een telefoontje dat het meelopen van aanstaande donderdag is verzet naar volgende week dinsdag. Nog weer iets langer onzekerheid, maar gezien de wachttijd al, overleven we dat ook nog wel.. Twijfel, onzekerheid, angst, de 5-daagse behandeling zal het waarschijnlijk moeten verhelpen.
Alle goede relaties staan en gaan met vertrouwen. Of het nou de band is met je ouders, of met je collega, met je baas, je ouders of in je relatie, het gaat en staat allemaal met vertrouwen. Vertrouwen is altijd het sleutelwoord in een goede relatie. Zo ook in de relatie met je therapeute. De therapeute moet het vertrouwen winnen van de cliënt, zodat deze alles en eerlijk durft te delen zonder een oordeel. De therapeute moet de cliënt doorzien in als deze dingen manipuleert, achterwege houdt of als deze bepaalde gedachtes en gevoelens positiever laat voorkomen dan dat ze zijn. Maar om dit te kunnen is er wederom vertrouwen nodig..
Het was nog 6 nachtjes toen de afspraak definitief was gemaakt. 6 nachtjes, waarschijnlijk niet van 8 uur, want ja het was nog maar 6 nachtjes. Maar naïef als ik was dacht ik dat het gewoon 6 nachtjes zou blijven. Want deze afspraak is zo ontzettend moeilijk, eng, confronterend, vervelend, naar, dat kon niet nu al gaan plaatsvinden. En zo ging Thomas naïef gewoon door met zijn leven de afgelopen dagen.
Het zou vandaag de laatste keer zijn dat ik en mijn huidige therapeute zouden afspreken, ik zou worden overgedragen aan Lunteren. Ik wist echter ook dat er zoveel was gebeurd afgelopen week, dat de kans klein was dat ze mij vaarwel zou zeggen en succes zou wensen in Lunteren. En zo plof ik nu net thuis op een stoel achter mijn laptop om mijn hoofd weer eens leeg te schrijven. Mijn god, wat heb ik net allemaal genoemd bij mijn therapeute en wat heet dit voor verdere gevolgen? Ik weet niet of ik opgelucht moet zijn of dat ik mij weer eens dingen in het hoofd heb gehaald die er niet zijn. Ik weet wel dat ik toe ben aan rustiger vaarwater, terwijl mijn hoofd en agenda net een nieuwe orkaan hebben uitgeroepen.
Ik heb mijn beide ouders nog, ze zijn ook nog bij elkaar. Ze houden veel van me. Ik heb een lieve zus, die een vriend heeft en die uitgebreid hebben gekookt voor mijn ouders en mij. We vierden het in het huis van mijn zus en mijn zwager. We deden cadeautjes en daarbij vielen mijn cadeautjes erg in de smaak, ook al zat er een dubbele bij met een ander, maar daar kon ik niets aan doen. Het was allemaal ruilbaar. Wat ik kreeg was ook naar tevredenheid; wedstrijd van Feyenoord, nieuwe pannen, ander keukengerei, nieuw tostiapparaat, ladenkastje, lief kaartje met een keuze, wielershirtje, rituals, kortom ik ben erg verwend.