Tijdens de kerstdagen werd mijn redelijk positieve kerstgedichtje van op facebook nog redelijk vaak geliket. Ik schreef eerste kerstdag nog een redelijk positieve blog over waar ik allemaal naar uit kijk de komende tijd. Ik had zondag op een brakke dag goed geholpen met klussen en had mij nuttig en goed gevoeld na een feestje waarop het wat minder ging. Het zouden wel eens prettige kerstdagen kunnen worden. En toch helaas waren het weer verschrikkelijke dagen.
Ik ben net terug van een weekendje weg met mijn familie in Berlijn. Niet ver hiervoor ben ik geweest in Zweden en Antwerpen. Een half jaar terug was ik in Gran Canaria. Je zou zeggen dat ik een onwijze bofkont ben. Dat ik het onwijs goed heb met deze oneindige vakanties en mooie momenten. Ik kan dit moeilijk tegenspreken. Het voelt alleen niet zo. En daarom voel ik mij een onwijs ondankbare lul, en zwalkt dat een beetje mijn negativiteit aan.
Het is alweer een week geleden dat ik enthousiast afreisde naar het Gelredome in Arnhem. Mijn favoriete voetbalclub Feyenoord speelde daar de kwartfinale van de beker tegen Vitesse. Mijn vader had via een collega van hem twee kaarten kunnen regelen, en zo ging ik voor het eerst in het vak van de tegenstander zitten. Ik was dan ook wat gespannen vooraf, maar besloot er toch maar als supporter heen te gaan..
Afgelopen maandag was het Depressiegala. Ik wilde hier vorig jaar al graag heen, maar de omstandigheden lieten dit destijds niet toe. Dit jaar was ik echter een stapje verder en in mijn vette plannen stond niet voor niets dat ik meer dingen in mijn eentje wilde ondernemen. Dus ik trok de stoute schoenen aan en ging inderdaad naar het Amsterdam Theater, waar het tweede Depressiegala plaatsvond.
Nee, dit is geen blog die een paar dagen te laat wordt gepost. Het is ook geen blog over de polarisatie van Mark Rutte en consorten, over dat we echt kerstdagen moeten zeggen en geen feestdagen. Ik dacht dat je dat als liberaal toch vooral zelf mag bepalen. Nee, deze post gaat meer over mijn kerstdagen. Ik geloof dat menig persoon na het kerstdiner (Bobben en geheelonthouders daargelaten) stabieler koord konden dansen dan dat mijn stemming was de afgelopen week. Ik heb echt een haat-liefde verhouding met kerst, of eigenlijk vooral een verhouding van haat..
Ik merk dat ik het best moeilijk vind om om te gaan met hele goede intenties van hele lieve mensen, maar dat ze toch niet stroken met mijn eigen gedachtes. Ik vind mijzelf best emphatisch en kan mij meestal redelijk inleven. Echter, soms zitten ik en sommige mensen gewoon niet op één lijn, dat geeft eigenlijk verder ook helemaal niets, maar wat als dat tussen jou en je ouders in best veel dingen zo is?
Het was nog 6 nachtjes toen de afspraak definitief was gemaakt. 6 nachtjes, waarschijnlijk niet van 8 uur, want ja het was nog maar 6 nachtjes. Maar naïef als ik was dacht ik dat het gewoon 6 nachtjes zou blijven. Want deze afspraak is zo ontzettend moeilijk, eng, confronterend, vervelend, naar, dat kon niet nu al gaan plaatsvinden. En zo ging Thomas naïef gewoon door met zijn leven de afgelopen dagen.
Ik was vandaag niet van plan om op te staan. Het bed was warm, ik zag gelukkig geen licht onder de deken en er was ook geen reden om uit mijn bed te komen. Toch heb ik mijzelf net naar de woonkamer kunnen slepen, alwaar ik tussen de verlaten bordjes (ik eet tenminste nog), plaats heb genomen aan tafel. Mijn darmen voelen iets beter dus een kop koffie kan ik wel proberen. Het is nog geen 24 uur nadat ik diverse telefoontjes heb gehad uit Lunteren.
Let op: Dit betreft een vervolg op: Terugblik: Studie
Het is alweer een maand geleden dat ik mijn eerste deel schreef over een terugblik op mijn studie. Het was naar aanleiding van het tweejarig jubileum van mijn afstuderen. Ik beschreef hoe ik mijn studie had ervaren en dat het meer een lijdensweg was geworden dan een enthousiast avontuur, maar dat er dus wel een einde vooraanstaande was. Ik mocht op donderdag 17 december komen verdedigen! Ik was eindelijk echt bijna klaar!
Ik heb mijn beide ouders nog, ze zijn ook nog bij elkaar. Ze houden veel van me. Ik heb een lieve zus, die een vriend heeft en die uitgebreid hebben gekookt voor mijn ouders en mij. We vierden het in het huis van mijn zus en mijn zwager. We deden cadeautjes en daarbij vielen mijn cadeautjes erg in de smaak, ook al zat er een dubbele bij met een ander, maar daar kon ik niets aan doen. Het was allemaal ruilbaar. Wat ik kreeg was ook naar tevredenheid; wedstrijd van Feyenoord, nieuwe pannen, ander keukengerei, nieuw tostiapparaat, ladenkastje, lief kaartje met een keuze, wielershirtje, rituals, kortom ik ben erg verwend.