De week begon goed met een maandag naar kantoor. Wat had ik niet verwacht voor de coronacrisis dat dat mij zo goed zou doen. Echter was het niet voldoende voor een stabiele week. Ik kreeg de uitslagen uit het ziekenhuis, ik had een moeilijk gesprek op werk en er waren weer pijnlijke afwijzingen van leuke jongens. Het was weer een cocktail bij elkaar en ik wist het allemaal niet goed een plek te geven.
Read More Quarantaine uuuh sociale isolatie uuh nieuwe normaal week 15
Het is al 2 maanden verder en mijn laatste blog is ruim 2 maanden geleden. Ik vind het alleen wel belangrijk om van iedere maand een overzicht te blijven maken. Mei was best een bijzondere maand. Na 5 jaar besloot ik te stoppen met mijn weekendgedichtjes op facebook. Net als met mijn blog wat minder alles maar online gooien. Ik bleef dit wel doen op twitter. Er blijft dus nog genoeg om voor te streven. In deze blog kijk ik nog eens terug op mijn gedrag, gebeurtenissen en leerpunten.
Read More Mei: De balans
Het is het antwoord wat ik momenteel kan geven op de vraag hoe het met mij gaat. Je mag er op doorvragen, maar dan komen er al vrij snel traantjes in mijn ogen. Het gaat verschrikkelijk niet oké. Maar misschien meer nog is mijn gedrag en hoe ik ermee omga dat niet. Ik mag mijzelf niet te veel veroordelen om nog niet verder niet oké te worden, maar ik mag het ook niet goed praten. Het besef is lastig dat na jaren therapie, op mijn 30e, ik nog niet in staat ben om oké om te gaan met het leven en alles wat daarin gebeurt.
Tijdens de kerstdagen werd mijn redelijk positieve kerstgedichtje van op facebook nog redelijk vaak geliket. Ik schreef eerste kerstdag nog een redelijk positieve blog over waar ik allemaal naar uit kijk de komende tijd. Ik had zondag op een brakke dag goed geholpen met klussen en had mij nuttig en goed gevoeld na een feestje waarop het wat minder ging. Het zouden wel eens prettige kerstdagen kunnen worden. En toch helaas waren het weer verschrikkelijke dagen.
Het gaat de afgelopen weken even niet zo lekker. Ik sprak er al over met mijn therapeute. Het was een dieper dal, een dal dat langer duurde. Mijn therapeute vond het allemaal niet heel gek met wat er allemaal in mijn omgeving gebeurde en dat ik even op mijn meest kwetsbare gevoelens werd gepakt. Het was dus verstandig om goed op mijzelf te letten. Ik hoop dan ook dat de volgende 5 opmerkingen mij bespaard zullen blijven..
De diepste dalen zijn nog een stuk dieper dan ik had verwacht. Dat dit typen mij alweer zoveel moeite kost. Dat je het daadwerkelijk even niet weet. Dat je zo graag andere dingen wilt typen, maar dat je de energie er niet voor vindt. De energie niet vindt voor weer deze gedachtes. Ook al zijn het maar gedachtes. Dat ondanks 3 jaar therapie, alles je zo omver kan werpen. Read More Lees dit stuk maar niet
Ik was 12 dagen terug erg toe aan vakantie. Ik had 5 projecten op werk waarin ik vast liep. Ik had sinds mijn terugkomst op werk halverwege januari nog geen extra vrije dag opgenomen. En zo stelde ik een afwezigheidsmail in en zette ik mijn voicemail op standje vakantie. Ik mocht eindelijk weer even gas terugnemen en op vakantie. Ik was er echt aan toe. Ik had een bruiloft, een halve marathon in Goteborg en een uitje in Antwerpen en tussendoor ook nog wat plannen met vrienden. De vakantie is voorbijgevlogen..
Het is bijna 6 maanden nadat mijn traject is afgerond in Lunteren. Ik ben inmiddels alweer 4 maanden terug bij mijn therapeute die ik ook voor Lunteren had. We zijn aan de slag gegaan met verschillende doelen. Ik wilde beter leren omgaan met teleurstellingen. Ik wilde dingen minder op mijzelf betrekken en gewoon blij kunnen zijn voor de ander. Ik wilde directer hulp durven vragen, zonder cynisme/verwijten te maken. De status van deze vier doelen: still work in progress.. Read More Therapie: Hoe nu verder?
Het was mijn eerste week dat ik weer aan het werk ging sinds mijn behandeling. Daarnaast was ik voor het eerst weer bij de huisarts sinds voor mijn behandeling en tevens bezocht ik mijn oude therapeute van voor mijn behandeling in Lunteren. En hoe dat was? Het was vooral wel gek om weer hier (daar) te zijn…
Afgelopen maandag was het Depressiegala. Ik wilde hier vorig jaar al graag heen, maar de omstandigheden lieten dit destijds niet toe. Dit jaar was ik echter een stapje verder en in mijn vette plannen stond niet voor niets dat ik meer dingen in mijn eentje wilde ondernemen. Dus ik trok de stoute schoenen aan en ging inderdaad naar het Amsterdam Theater, waar het tweede Depressiegala plaatsvond.