Ik ben bang. Bang voor de toekomst. En niet een beetje ook. Ik kom net af van een afspraak bij de huisarts. Ik heb gevraagd naar een psychiater en dat ik van deze pillen nog weinig merkte. Maar we moesten eerst toch nog twee weken kijken hoe het met deze dosering gaat. Over drie weken een nieuwe afspraak, iets van de 10e met mijn huisarts dit jaar. Het duurt mij allemaal veel te lang…
Vandaag zou ik gaan klussen en verven met mijn pa in mijn nieuwe studiootje. Met dit gevoel ging ik vrijdag ook nog echt naar Parijs. Helaas loopt het allemaal anders en is er nu zelfs onzekerheid over de verhuizing zelf.
Ik ben vandaag brak. Het afscheid bij team voorlichting en de gezellige borrel daarna hebben er wel een beetje ingehakt. Brakheid zorgt bij mij altijd voor veel darmklachten, als dat mijn hoofd de hele tijd negatieve gedachtes wil spuien. Ik doe alles verkeerd en mag er absoluut niet zijn. Het is kortom een ultiem depressieve dag, met ook veel klachten uit persoonlijkheidsstoornissen, omdat ik van iedereen aandacht wil, maar dat natuurlijk niet kan krijgen. Voor zo’n dag heb ik met mijn therapeut enkele praktische afspraken gemaakt:
Ik zei het echt tegen mezelf vanmorgen. Ik ga het gewoon doen. Verhuizing, weekendje Parijs, trainen voor zevenheuvelenloop (Al 4 weken niet getraind en het is nog minder dan 4 weken), 2 concerten, 2 voetbalwedstrijden, klussen, afscheid nemen van een goede vriend voor 7 maanden (en dus hopelijk nog paar x meeten), tafeltenniscompetitie spelen, vrijwilligerswerk, meehelpen met een feest organiseren en daar nog dingen voor doen, werken, therapie, en mezelf niet te druk maken. Ehm ja, dat ga ik allemaal doen de komende vier weken. Mijn depressie zet ik gewoon even uit en dan gaat dat gewoon lukken…
Het is weer zondag! De week is weer voorbij, en het weekend is (helaas) ook voorbijgevlogen. Deze week blogde ik al over dat ik met alles wilde stoppen, over onrust, over meer medicatie, over leuke plannen met een depressie en over eenzaamheid, Nee, niet de beste week inderdaad. Na vorige week, waarin ik al vertelde over dat ik hoorde over vervelende opmerkingen, tumultueuze bestuursvergadering, een nieuw bestuur, tafeltenniservaringen en hoorde ik weer eens iets van vrienden die ik lang niet had gesproken, hoorde ik deze week opnieuw van alles. .
Soms ben ik sip in het leven,
Dan denk ik wat heeft het allemaal voor zin,
Waarom kan niemand mij gezelschap geven,
Overal tegenin.
Read More Eenzaamheid
Ik won gisteren met 8-2 in de tafeltenniscompetitie, ja ik durfde mee te doen en het ging nog best aardig ook. Ik won al mijn wedstrijden en ook de dubbel. Daarnaast kan ik volgende week toch nog mee naar een weekendje Parijs, eigenlijk zaten de inschrijvingen vol, maar er was iemand weggevallen, waardoor ik toch nog in staat was mee te kunnen gaan. Daarnaast heb ik twee concerten en twee keer Feyenoord-Ajax op het programma staan de komende 3 weken. En tussendoor ga ik nog verhuizen ook, hoe ik dat allemaal doe?….
Het is onrustig. Onrustig in het land, vluchtelingenproblematiek, we gaan niet naar het EK. Onrustig op het werk, een nieuw sociaal plan en de plaatsingsprocedure wordt gestart, gaan we er op vooruit of achteruit, wie mag blijven en wie moet gaan? Worden de tijdelijke contracten toch nog voor een half jaar verlengd? Het is onrustig in het hoofd van Thomas, ik weet het niet met de vervolgbehandeling en het gaat steeds iets slechter. Vandaag kon ik al niet eens uit bed komen om naar therapie te gaan. Het is onrustig in huis, er is een verhuizing aanstaande en er was kijkavond vanavond…
Ik dacht vandaag veelvuldig aan stoppen. Stoppen met bloggen, stoppen met werk, stoppen met mensen afspreken, stoppen met therapie, stoppen met al mijn vrijwilligerswerk, stoppen met eten en drinken, stoppen met social media, stoppen met alles in mijn leven, stoppen met leven?…
Ik vertelde jullie vorige week al over de komende feestdagen, over de diepere depressie, over de aangetrokken band met mijn ouders, nieuwe papa’s en over mijn nieuwe huisje. Tevens vertelde ik jullie deze week al over drie moeilijke opmerkingen, over mijn lichamelijke leed, over waar ik allemaal trots op ben, over irrationele beslissingen, het vermijden van afspraken, over mijn afscheid bij team voorlichting en dat ik daar zo’n mooie tijd heb gehad en over mijn moeilijke weekend. Tevens hoorde ik deze week…