depressie Archieven - Pagina 4 van 7

De dagen voor kerst.. wat ik nog kwijt wil

Ik had nog tonnen inspiratie om over te bloggen, maar het ging verrassend goed met mij de afgelopen dagen. Dat betekende hard werken, gewoon hardlopen, borrelen, of juist op een moment voor mezelf kiezen en afzeggen zonder een al te groot schuldgevoel. Al die dingen die ik meemaakte of kwijt wilde, ik kwam er gewoon even niet aan toe. Ik was te druk op werk, ik was te druk met het beantwoorden van mail en met adreswijzigingen doorgeven, ook al ben ik al 6 weken verhuisd. Maar alles lijkt eindelijk op de rit, toch nog maar even een blogje voordat de kerstavond invalt…

Moeilijke gesprekken…

Posted by: tommie345 Posted on: 16 december 2015 depressie , omgaan met , openheid , werk

Ik had dit jaar al het gesprek met mijn huisarts waarin ik moest vragen om antidepressiva. Ik had dit jaar al het gesprek met mijn therapeute met het antwoord op dagbehandeling. Daarna had ik het gesprek met nog over de keuze waar ik in dagbehandeling ga. Ik had dit jaar al het gesprek met mijn rij-instructrice, waarin ik een week voordat ik op examen opbiechtte over mijn depressie en dat ik met antidepressiva was begonnen, om vervolgens datzelfde moeilijke gesprek te voeren met het cbr. Ik had dit jaar het moeilijke gesprek met mijn ouders, over al mijn gedachtes en gevoelens, de wrok en rancune, maar ook de liefde en respect jegens hen, maar dat ik alles nog heel moeilijk vond en ik had het gesprek met mijn werkgever…

Deze week hoorde ik dat….. #12

Posted by: tommie345 Posted on: 13 december 2015 depressie , homoseksualiteit , vrienden , werk

Alweer een week voorbij. Eventjes was mijn depressie even weg en had ik minder last van mijn persoonlijkheidsstoornis. Eventjes was ik stabiel. Maar “gelukkig” ging ik toen gay stappen, iets waarvan ik meestal wel gedesillusioneerd thuis kom. En nu misschien wel meer dan ooit. En dus was ik vandaag weer lekker aan het tweeten met capslook aan, haatte ik iedereen, ergerde ik mij aan alles en iedereen en voelde ik mij lekker onbegrepen eenzaam. Maar gelukkig was er meer dan vandaag deze week, ik hoorde namelijk onder andere..

Aanmelding Lunteren

Posted by: tommie345 Posted on: 10 december 2015 dagbehandeling , depressie , Persoonlijkheidsstoornis , therapie

Hoewel het al weken was aangekondigd, gingen de aanmeldformulieren dinsdag eindelijk op de bus. De aanmelding voor dagbehandeling is definitief. De dagbehandeling zelf echter nog niet…

De 5 redenen waarom ik december haat..

Posted by: tommie345 Posted on: 5 december 2015 depressie , familie , feestdagen , omgaan met

Hoewel voor veel mensen op dit moment pakjesavond begint, al begonnen is of zo meteen zal beginnen, zit ik even alleen in mijn huisje. Heel mijn omgeving heeft vast allemaal leuke plannen, maar voor mij is het een avond als zo velen. Gelukkig dat het voetbal gewoon doorgaat. Nog maar 4 weken en dan is het 2 januari en heb ik bij mij thuis mijn beste vrienden over de vloer voor een nieuwjaarsborrel. Tot die tijd in de overlevingsmodus. Hier een zure blog met de redenen waarom ik de komende weken zo haat…

5 opmerkingen die mijn woensdag tot een living hell maakte

Posted by: tommie345 Posted on: 27 november 2015 depressie , kwetsbaarheid , omgaan met , Persoonlijkheidsstoornis

Het gaat niet bepaald goed met mij deze week. Het zijn die zelfde indicatoren die ik al eens eerder aangaf. Niet op tijd op werk kunnen komen, totaal geen motivatie hebben om productief te zijn, ziekelijk met telefoon in de hand om aandacht vragen en alles als een Mount Everest zien. Heel even kon ik er gisteren door een borrel en uitje op een boot eraan ontsnappen, maar ik wist ook wel dat dat dat voor heel even was, en dat de ellende vannacht en vandaag wel weer terug zou zijn. De verschrikkelijke woensdag ligt al wel weer even achter mij, de volgende opmerkingen/gebeurtenissen zorgen ervoor dat het voor mijn gevoel een living hell werd:

De Keuze: Beren

Posted by: tommie345 Posted on: 25 november 2015 dagbehandeling , depressie , gedachtes en gevoelens , omgaan met

Maandag hakte ik de knoop al min of meer door en gisteren deelde ik het mede tegen mijn therapeute. Na behoorlijk wat gesprekken met vrienden hierover, moest ik het toegeven, ik moest mijn angsten aangaan: ik heb gekozen voor Lunteren. En zo werd er gevraagd of ik opgelucht was met mijn keuze. Ooh, ja opluchting, die emotie die ik niet kende, en ook gisteren en vandaag totaal niet landde.

Terugval

Posted by: tommie345 Posted on: 22 november 2015 depressie , dysthymie , gedachtes en gevoelens , Persoonlijkheidsstoornis

Ik voelde het woensdag insluipen. Het gevoel tijdens de musical. Ook al was mijn blog overwegend negatief de afgelopen weken, ik merkte een duidelijk verschil met sinds woensdag, toen het nog negatiever werd. Misschien kwam het door de eenzaamheid die daar opeens was. Misschien kwam het doordat de optie van dagbehandeling nu zo concreet en eng dichtbij kwam. Misschien kwam het door mijn maagkrampen die opnieuw erger opspeelde. Maar misschien was er ook gewoon geen oorzaak, maar was die nare moeheid, somberheid, de zin niet meer inzien, opeens weer daar.. Read More Terugval

Ik hoor er volgens mij niet helemaal bij….

Posted by: tommie345 Posted on: 19 november 2015 depressie , eenzaamheid , gedachtes en gevoelens , vrienden

Gisteravond ging ik naar de musical: “Priscilla, queen of the dessert” in Carré. Het zou fijne afleiding moeten worden in een zware week met tweemaal therapie en morgenochtend om 8.00 bij de huisarts om verder te praten over mijn medicatie en om de doorverwijzing te regelen die ik nodig heb voor mijn vervolgbehandeling. Tussendoor nog enkele confronterende telefoontjes, en behoudens gisteren zat ik elke avond alleen op de bank. Nee, het leek begin van de week wel goed te gaan, maar toch ging het gisteren helemaal mis, iedereen was hysterisch om mij heen, maar ik hoor er volgens mij niet helemaal bij…

Opluchting

Posted by: tommie345 Posted on: 1 november 2015 depressie , gedachtes en gevoelens , huisvesting , opluchting

Opluchting betekent “verlichting van zorg(en)” (Van Dale woordenboek). Het is een emotie/gevoel die ik eigenlijk niet kan plaatsen en nauwelijks ken. Het is echter ook de vraag die ik het meeste krijg. Ben je nu opgelucht? Dat was zeker wel een opluchting? Ik zou willen dat ik een verlichting van mijn zorgen zou kennen, maar helaas gaan ook met stapjes vooruit de zorgen er mee vooruit. Ook al zitten dingen mee, een verlichting van zorg voelt nog ver weg…