Het is alweer 1,5 dag nadat ik vertrok bij de kennismaking in Lunteren. Een rondleiding, een ontmoeting met een sociotherapeut en mee lunchen. En dat allemaal van ongeveer 11.30 tot 13.00. 1,5 uur maar, dat moest te doen zijn…
Tag: dagbehandeling
Super Tuesday
Het is vandaag Super Tuesday, zowel in Amerika als voor mijzelf. Ik had een rondleiding van twee cliënten, samen met twee andere nieuwe cliënten, in het centrum voor persoonlijkheidsproblematiek in Lunteren. Na de rondleiding, rond de ruimtes waar de vaktherapie, psychomotorische therapie, tuinieren therapie en allerlei andere vormen van therapie werden gepresenteerd. Hierna een half uur een intensief gesprek met een sociotherapie, waarbij ik al aardig voelde hoe zwaar/hettig groepstherapie kon zijn om vervolgens tussen 36 clienten te lunchen, waarin vergeleken een kleuterklas braaf en stiller aan de lunchtafel zit…
Van in dienst naar oproepkracht – de struggles van werk
Ik heb mijn computer net afgesloten. Het zonnetje gaat naast mij langzaam onder. Dat was het dan. Mijn dienstverband heb ik uitgezeten en mijn laatste uurtjes in dienst zitten erop. Het is raar dat ik morgen niet meer hoef te werken, maar dat ik in plaats daarvan naar Lunteren reis. Oke, misschien veranderd er nog niet super veel, maar voor mij is het toch een eerste stap naar een andere leefsituatie en het besef dat het intensieve traject (eindelijk & nu al) daar is..
Read More Van in dienst naar oproepkracht – de struggles van werk
Het Telefoontje over de behandeling in Lunteren
Dinsdag hadden mijn huidige therapeute en mijn behandelaar in Lunteren eindelijk contact gehad. Ik kreeg dinsdag eind van de middag een mailtje met dat er nog verschillende opties open lagen, dat de tweedaagse ergens niet zo goed zou aansluiten, dat de wachttijd nog langer op zich laat wachten, maar dat mijn huidige therapeute toen echt haar zoontje moest halen, en dat ze donderdag zou bellen in de middag tussen 12.30 en 14.30, omdat ze woensdag ook vrij was. Ik wachtte dus nog maar even langer af..
En donderdag rond 14.15 had ik nog geen telefoontje, ik kreeg toen een mailtje dat er een crisissituatie was en dat het wederom later zou worden. Gelukkig was het telefoontje daar rond 4 uur. Mijn huidige therapeute vertelde dat de 2-daagse groep meer mensen betrof met het accepteren van hun aandoening/handicap of met moeders die niet meer dagen in therapie konden vanwege hun kinderen. Daarnaast kon zowel de 4- als 5-daagse therapie aansluiten. De 4-daagse was meer psycho-dynamisch, met mensen die onnodig vermijdend zijn en die daar dus juist uit moesten komen. De 5-daagse therapie is schemagericht, waar ik al mee bekend ben, en zou bij mij de afgunst, jaloezie en andere verkeerde handelingen/gedrag moeten tackelen. Mijn therapeute gaf aan dat ik echt zelf de keuze moet maken. Ze gaf aan dat ik nog gebeld zou worden door de behandelaar in Lunteren met een uitgebreider verhaal. Tevens gaf ze aan dat er gedurende de inloopgroep nog aan EMDR gewerkt kon worden met mijn huidige therapeute uit Lunteren voor de verwerking van mijn problemen rondom seks en intimiteit. Maar al deze keuzes waren aan mij.
Ondertussen had ik een mail gehad uit Lunteren, ze was na dinsdag de woensdag en donderdag te druk geweest dus ze kon pas op vrijdagmiddag bellen. Ik zou vrijdagochtend koffie gaan drinken met een vriend en daarna zou ik ruim op tijd terug zijn voor het telefoontje. En zo stond ik relaxed op, scheerde ik mij en liep ik naar de douche, toen mijn telefoon ging…een privénummer. Ik nam toch maar op, ik stond immers nog niet onder de douche…
Goedemorgen Thomas, met je behandelaar uit Lunteren. Ik zou eigenlijk pas vanmiddag bellen, maar mijn schema is helemaal omgegooid, komt het nu uit?
Ik had eigenlijk nog 25 minuten voordat ik de deur uit moest voor mijn koffieafspraak. “Geen idee hoelang dit gesprek gaat duren. Maar als ik nee zeg zal het waarschijnlijk pas weer na het weekend worden en ik ben nu wel eens toe aan duidelijkheid” spookt het door mijn hoofd. Ik zeg dat ik ongeveer 20 minuten heb en dat we het maar moeten proberen.
Oké mooi, en dan kijken we wel of we voldoende tijd hebben, zo niet maken we nog een afspraak. Het heeft in ieder geval zolang geduurd omdat ik je huidige therapeute in Nijmegen niet kon bereiken. Maar afgelopen dinsdag hebben wij elkaar gesproken.
“Ja, zo halen wij het binnen 20 minuten niet. Allemaal bekende informatie, maar goed ik zal maar beleefd blijven en luisteren”
Beide hadden we een vakantie tussendoor gehad. In ieder geval had ze nog wat vragen en hebben wij het over je mogelijke behandeling gehad. Het is zo dat er bij jou meerdere matches zijn met de verschillende groepen.
“Als het maar betere matches betreffen dan die van tinder. Daar heb ik ook meerdere matches, verschillende afkomsten, maar klikt het nooit echt. Maar goed vertrouwen houden Thomas, en koppie erbij houden”.
Allereerst zijn de meeste mensen die bij ons aankloppen niet meer werkzaam. De meeste werken dus al niet meer.
“Ben ik dus zo bijzonder? Zijn mijn klachten niet erg genoeg? Al die andere mensen hebben vast hun rijbewijs en relatie, maar kunnen niet werken. Ik heb jaloezie om die eerste twee dingen, maar niemand begrijpt mij met mijn werken. Doe ik hier echt wel goed aan? En waarom wordt dit nou weer genoemd?”
Het kan daarom zo zijn dat de 2-daagse groep goed bij je zal aansluiten. Dit zijn meer mensen die meer dingen moeten accepteren. Daarnaast zijn het vaak moeders. Maar als je voor je carrière niet een meer intensieve behandeling wilt dan heb je hier zeker ook een match. We kunnen hier bij jou werken aan teveel in je hoofd blijven zitten en ik zie voor jou ook zeker raakvlakken met deze groep voor jou.
“Dus als ik voor de meer intensieve groep kies is dat niet goed voor mijn carrière? En met allemaal moeders in een groep, als ik ergens weinig raakvlakken mee heb, nee ik moet er niet aan denken. OMG, wat doe ik mijzelf eigenlijk aan. Mag ik de telefoon niet gewoon ophangen. Ik moet ook nog opschieten voor mijn afspraak”.
Bij de 4-daagse groep gaat het meer om mensen die meer vermijden. Die meer denken dan doen, terwijl daar eigenlijk geen reden voor is. Hierbij zouden we bij jou ook aan de slag kunnen gaan, meer met dat je soms niet durft af te spreken met mensen of bepaalde dingen niet durft te zeggen en te uiten.
“Ik denk aan dat ik ergens wel meer de voorkeur heb voor 4 dagen dan 5 dagen. Maar ergens lijken mij klachten ook weer niet helemaal te passen in deze groep. Straks zit ik met allemaal mensen die niet meer boodschappen durven doen, straatangst. Ik sta nog met gemak voor groepen en kan presentaties geven en ben zelden verlegen of de meest stille. Ja, soms kijk ik de kat uit de boom en ben ik meer introvert dan extravert, maar over het algemeen ben ik wel aanwezig. Moet ik dan echt voor de fulltime behandeling kiezen?”
Met deze groep heb je ook best een match. Maar dat geldt ook voor de S-cluster groep, dat schemagericht werkt. Deze behandeling is voor 5 dagen en het voordeel hiervan is wel dat je met deze therapie al bekend bent, waardoor je hier sneller bij kan aansluiten, we meer de diepte in kunnen gaan en dat het meer problemen als je jaloezie, afgunst en van je afbijtende kant kunnen tackelen.
“Ik wilde zoveel mogelijk redenen horen om de 5-daagse niet te doen, maar weet als ik naar mijzelf kijk en mijn omgeving dat deze groep wellicht het beste zal aansluiten. Ik heb ook niet voor niets gezegd dat als ik in therapie ging dat ik het dan ook volledig wilde aanpakken, zowel daarom de keuze voor Lunteren als de keuze voor 5-dagen. WACHT? NEE, ECHT, MOET IK DAT UITSPREKEN?”
Je hebt dus in principe een match op alle groepen. Wij hebben in het intakeoverleg er ook nog over gehad als ook met je huidige therapeute en we vinden het belangrijk om de keuze aan jou te laten. We zien overal wel een behandeling die kan gaan werken.
“Wat fijn, ik pas bij alle probleemgevallen. En ik pas weer niet in een hokje, dus aan het advies heb ik ook helemaal niets.” Ehm, ik vind de tweedaagse behandeling denk ik het minste passen. Daarnaast zitten mijn klachten wel meer in het denken dan het doen, maar is de 2-daagse behandeling en 4-daagse behandeling ook weer veel gericht op het veranderen van gedachtes en die anderen ook juist op gedrag en op patronen en schema’s. Ik denk dat ik er daarom maar echt vol voor moet gaan en dat de 5-daagse behandeling dan het beste aansluit.
Oké. Ja het is jou keuze. Die keuze kunnen we maken voor nu, maar het is misschien sowieso handig dat je volgende week donderdag (is inmiddels alweer een dinsdag later geworden) gaat kijken in de s-cluster (5-daage behandeling) en dat we daarna kijken of dit definitief zal worden in het behandelplan overeenkomst. Er kan daarbij ook nog gekozen worden om tijdens de oriëntatieperiode, die dan daarna begint, te ontdekken welke groep het best passend is, al is dat niet wenselijk en wordt de keuze meestal al daarvoor gemaakt.
“Hmm. Wat moet ik hier nou weer mee. Doe ik echt goed aan die beslissing? Ooh, het komt nu zo eng dichtbij en al die afspraken erbij. Ik heb nu gekozen voor de 5-daagse, maar nog niet definitief, hoe kan ik ooit weten of dat wel het juiste is…”
Laten we dan kijken hoe het gaat als je komt kijken en dat we het daarna in het behandelplan overeenkomst gesprek daarover hebben, en kijken of je er nog zo over denkt. Voor de definitieve afspraken met tijden zal het secretariaat telefonisch contact met je opnemen en krijg je ook nog een schriftelijke bevestiging. Heb je nog vragen?
“Pfft. Er is nog steeds niet veel meer duidelijk, maar de komende twee weken wordt dat het wel. Ik denk aan het voorstel over intimiteit/seks en de behandeling van EMDR/behandeling bij mijn huidige therapeute daarvoor” Ik stamel / vraag hoe mijn behandelaar hier tegenaan kijkt..
Aan de ene kant zal je moeten afsluiten met je huidige therapeute, aan de andere kant is er gezien het vertrouwen tussen jullie de mogelijkheid om daaraan te werken gedurende de oriëntatieperiode. Deze kunnen we ook langer laten duren, als de EMDR en behandeling van de huidige therapeute dat vereist. Dan stroom je later in bij de S-cluster groep van 5-dagen.
“Ik weet niet of ik die EMDR wel moet doen, ergens geloof ik er niet in met mijn huidige klachten. En ik wil liever in die 5-daagse gisteren instromen dan vandaag. Ik word gek van het wachten en de twijfel en alle vragen die daarmee gepaard gaan. En die langere oriëntatieperiode staat mij ook niet aan” We zullen zien besluit ik. Tot volgende week, ik moet gaan!
Oke, Tot volgende week!
Haastend kleed ik mij snel aan en haast ik mij zonder te douchen naar de afspraak. Nu 4 dagen later vind ik het ergens nog steeds moeilijk te bevatten, en weet ik nog steeds niet wat de juiste keuze is. Vandaag kreeg ik een telefoontje dat het meelopen van aanstaande donderdag is verzet naar volgende week dinsdag. Nog weer iets langer onzekerheid, maar gezien de wachttijd al, overleven we dat ook nog wel.. Twijfel, onzekerheid, angst, de 5-daagse behandeling zal het waarschijnlijk moeten verhelpen.
Whoop, Whoop, Poeh Poeh Weekje #7
Hoewel ik dit weekend niet te veel plannen had, en vandaag mij had voorgenomen om lekker te schrijven, wilde mijn hoofd weer eens totaal niet. Ik zocht naar verkeerde opvulling, stuurde wat appjes naar vrienden, was ergens met de verkeerde dingen bezig en niets schoot echt op. Mijn voornemen om te lezen, te sporten, het huishouden, het zat er niet echt in. En voordat ik er erg in had was het alweer avond…
De 5 valse starts van Lunteren
Ik maakte in september een duidelijke keuze, dit schoot onvoldoende op, ik had meer nodig dan één sessie per week. Ik viel te snel weer terug, ik was te labiel en ik maakte onvoldoende stappen in vooruitgang. Ja ik kwam dichter bij mijn gevoelens en emoties, ja ik accepteerde mijn klachten meer, maar de gevoelens en emoties toelaten in de grote boze buitenwereld was nog echt een stap te ver. Om nog maar te zwijgen over al mijn andere laakbare gedrag. Er moest meer gebeuren en zo begon de zoektocht naar een juiste behandeling: het werd Lunteren. Helaas is het daar een stroef begin geworden met de volgende 5 punten die mij daarin tegen stonden:
Just another ordinairy day at the office
Bovenstaande foto kreeg ik van een collegaatje vannacht uit Nieuw-Zeeland. Ze keert volgende week weer terug en dan zit ze weer samen met mij in een suffig kantoor. Immers, Lunteren begint nog niet, dus we blijven nog steeds maar een beetje aanpoten. Zoals ik al eerder aangaf is mijn motivatie wel een beetje gezakt. Ik durf geen nieuwe projecten naar mij toe te trekken of nieuwe initiatieven te ontplooien, omdat ik toch niet weet hoe lang ik nog zit hier op kantoor. En zo sukkel ik mijzelf zo maar weer opnieuw naar kantoor..
Het duurt maar en het duurt maar
Ik heb in mijn leven vaak aan mijzelf getwijfeld en dat met veel mensen gedeeld. Ik viel al vroeg op bij de schooldokter en bij een onderzoek op de middelbare school moest ik daar ook langs. Alles was middelmatiger dan bij anderen en ik snapte niet wat anderen nou allemaal zo leuk vonden. Ik worstelde hier verder mee in mijn studententijd en bij een studentenpsycholoog, huisarts en een eerstelijns psycholoog worstelde ik verder, maar kwamen we lang niet tot mijn kern. Twee huisartsen, een praktijkondersteuner en een tweedelijns therapeute verder heeft mij inmiddels gebracht bij een nieuwe psycholoog, systeemtherapeute en een heel nieuw team in Lunteren…
Sharing & Caring – Hoe was het gesprek?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind om om te gaan met hele goede intenties van hele lieve mensen, maar dat ze toch niet stroken met mijn eigen gedachtes. Ik vind mijzelf best emphatisch en kan mij meestal redelijk inleven. Echter, soms zitten ik en sommige mensen gewoon niet op één lijn, dat geeft eigenlijk verder ook helemaal niets, maar wat als dat tussen jou en je ouders in best veel dingen zo is?
De mail aan collega’s op het werk – part 2
Het depressiegala is vanavond. Ik wilde er ergens wel graag heen, maar ben vanwege de kosten, reistijd en alles eromheen maar niet gegaan. Het gala heeft het thema “werken met een psychische aandoening” hieraan verbonden en vandaar dat ik dacht dat het wel tijd was om mijn collega’s op de hoogte te stellen van hoe het nu met mij gaat en ook hoe mijn komende tijd eruit ziet met therapie, werk en alles daaromheen. Hieronder valt te lezen hoe ik dit precies verwoordde en dat ik in ieder geval blij ben dat ik zo open kan zijn op mijn werk over mijn psychische aandoening en dat dit voor mij in ieder geval een belangrijke stap is geweest en dat ik hoop dat anderen zich hierdoor een klein beetje gesteund voelen en wellicht ook ooit deze stap kunnen nemen, al is het volledig te begrijpen als je hier wat geslotener over bent. In ieder geval maakt het er mijn situatie niet per se gemakkelijker op, maar ben ik wel blij dat ik zo open en vrij kan zijn op het werk hierover. Lees de mail hieronder..