Januari duurde natuurlijk lang. Dat is jaarlijks al zo, maar met de komst van een avondklok, de lockdown die maar blijft voortduren en steeds verdere restricties qua sociaal contact was het ook een zware maand. Natuurlijk nam ik goede voornemens mee dit jaar in. Minder telefoon, meer stilstaan, blijven sporten, meer verdragen, meer lezen en op moeilijke momenten op een gezonde manier om hulp vragen. Een keiharde spiegel met een heftig incident liet zien dat deze voornemens niet zomaar gaan..
Read More Januari 2021: De balansTag: crisis
Coronahartjes: Psychisch kwetsbaren
Het is alweer week 6 dat we met zijn allen in quarantaine zitten. Voor enkelen komt er steeds meer gewenning, voor anderen wordt het steeds zwaarder. Hoewel de groep, die ik vandaag voor wat extra liefde in de spotlight wil zetten, heel erg divers is zie ik dat het voor veel mensen in deze groep steeds moeilijker wordt. Therapie valt weg of is op afstand, dagbesteding valt weg en/of er is minder sociaal contact. Angst, eenzaamheid en wanhoop komt allemaal steeds meer voor..
Read More Coronahartjes: Psychisch kwetsbarenCoronahartjes: Singles
Op werk zag ik mailtjes voorbij komen dat er begrip was voor medewerkers met kinderen en werd hen een extra hart onder de riem gestoken. Er werden foto’s gedeeld hoe hier creatieve oplossingen voor gevonden kunnen worden. Er werden artikelen gedeeld hoe je met je partner naast je toch goed productief thuis kon werken. Er werd aandacht voor gevraagd. Ik voelde mij als single even niet gezien.
Read More Coronahartjes: SinglesWie is er dan voor mij
Het is bizar dat zulke slechte dagen bestaan. Dat als ik 10 jaar terug zou weten hoe vaak deze terug zouden komen dat ik het echt niet had geloofd. Dat ik tranen voel. Opnieuw van alles tegen muren gooi. En dat er alleen maar de vraag gaat in mijn hoofd “Wie is er dan voor mij”. Ik voel mij ontzettend onbegrepen. Ik heb met vrienden gebeld. Ik heb afleiding gezocht. Maar het enige wat ik voel is eindeloze leegte. Ik weet het even echt niet meer.
Mei: De balans
Mei is opnieuw een maand waar ik niet graag naar terugkijk. Wat ging het slecht. Wat ging er een hoop mis. Ik belandde in crisis naar crisis. In suïcide gedachte naar suïcide gedachte. En dat ondanks een reis in Lissabon, uit eten bij een Michelin restaurant, Bevrijdingsfestival, geslaagd Lustrumfeestje van tafeltennisvereniging en wel meer feestjes en mooie momenten. Helaas mijn stemming wilde totaal niet en liet zelfs even heel veel mensen schrikken met de serieusheid in suicide. Het kwam dan ook niet voor niets tot de 101 redenen blog..