Het is echt het woord wat mijn therapeute vandaag gebruikte. Het is niet Thomas dat tegenover haar zat. Het was de boze cynische zelfvernietigende Thomas. Het maakt mij onbenaderbaar. Het zet mensen op afstand. En helaas nam die mij de afgelopen tijd nog veelvuldig over. Het zet vriendschappen onder druk. Het is een kant die gefrustreerd van zich af bijt en tegen alles aanschopt. Tegelijkertijd is het een kant die mijzelf ongelofelijk ondermijnd. Het is een mix tussen cynisch naar alles en iedereen om mij heen, als ongelofelijk zelfdestructief en negatief naar mijzelf. Het maakt mij echt onbenaderbaar.
Categorie: Uncategorized
De 5 kastdeuren
Deze week werd het definitief dat nog een verlenging op mijn werk er echt niet inzit. Ik ben daarom volop aan het solliciteren. Daarnaast ben ik gestopt met tafeltennis en probeer ik wat nieuwe sociale contacten te leggen. Zo kom ik bij wat avonden van de jonge democraten en D66. Ook ben ik nog op zoek naar liefde en is er af en toe een date. Bij al die ontmoetingen met nieuwe mensen spookt er door mijn hoofd: welke kastdeur doe ik wanneer open en wat vertel ik niet en wel en bij wie dan wanneer?
Volwassenheid
Een voicemail vanmorgen om 8.16. Ik had de telefoon niet opgenomen, omdat ik voor het eerst sinds twee weken kon uitslapen. Het was een voicemail van mijn therapeute. Ze was ziek, onze afspraak vandaag ging niet door. Mijn laatste afspraak was alweer 2,5 week terug. Ik baalde. Maar niets aan te doen. Ik was immers toch volwassen en moest zelfredzaam zijn.
Een ode aan Homojongerenorganisatie(LHBT+) Dito!
Het is vandaag de eerste dinsdag van de maand. Dit betekende jarenlang voor mij dat ik mij in de avond mocht begeven naar een borrel. De borrel van Homojongerenorganisatie Dito! Is namelijk altijd op de eerste dinsdag van de maand. De borrel is niet gedurende de zomerstop en inmiddels heb ik ook een leeftijd bereikt dat ik deze organisatie ben ontgroeid. Echter, draag ik de organisatie nog een erg warm hart toe. Het is de organisatie waar ik ruim 3 jaar voorzitter van was, waar ik mijzelf ontplooide en mijzelf leerde zijn. Tevens ontwikkelde ik bij deze organisatie van “Gadver, de gaypride” en “Ik haat mijzelf als homo” tot “Wat kan ik het waarderen dat je zo jezelf durft te zijn” en gooide ik de gêne van mij af over zogenaamde vrouwelijke trekjes. Het is hoog tijd voor een ode aan homojongerenorganisatie DIto!
De blog die ik niet mocht schrijven
Met traantjes in mijn ogen schrijf ik deze nieuwe blog. Ik dacht echt niet dat het weer zover zou komen. En toch was het vandaag weer zo. Ik loog alles tegen iedereen weer bij elkaar. Ik zette mij masker weer op dat het goed ging. Maar intern ging ik kapot van binnen. Ik weet niet of mensen dat hebben gezien. Ik weet het om eerlijk te zijn ook echt niet zo goed..
De 5 valse starts van Lunteren
Ik maakte in september een duidelijke keuze, dit schoot onvoldoende op, ik had meer nodig dan één sessie per week. Ik viel te snel weer terug, ik was te labiel en ik maakte onvoldoende stappen in vooruitgang. Ja ik kwam dichter bij mijn gevoelens en emoties, ja ik accepteerde mijn klachten meer, maar de gevoelens en emoties toelaten in de grote boze buitenwereld was nog echt een stap te ver. Om nog maar te zwijgen over al mijn andere laakbare gedrag. Er moest meer gebeuren en zo begon de zoektocht naar een juiste behandeling: het werd Lunteren. Helaas is het daar een stroef begin geworden met de volgende 5 punten die mij daarin tegen stonden:
Valentijnsdag
Heb je als single net de feestdagen overleefd en vaar je weer wel, is het commerciële feestje Valentijnsdag er alweer. Ik geloof niet in “Happy” single, en ik vind deze dag dan ook verschrikkelijk. Overal waar je gaat zie je stelletjes, om het de singles nog maar eens lekker in de ogen te wrijven hoe fijn de liefde is. Ik hoorde vandaag een betoog over waarom we dit feest wel moeten vieren, omdat het afkomstig is van een Griekse god. Het lijkt mij een niet zo’n heel goed argument, want dan kunnen we nog wel veel meer Griekse feestdagen overnemen…
Een weekendje Parijs (vooraf)
Ik zit nu in de bus naar Parijs en dacht ik schrijf toch nog maar een blogje. Om me heen speelt iedereen spelletjes en maakt iedereen de grootste lol. Ik zelf kan soms wel mee lachen, maar vraag me ook een beetje af wat ik hier doe…