Ik ben al niet meer anders gewend. Ik leef erop; Bestuurstaken, in commissies zitten en actief meedenken over beleid en uitvoerende taken. “Een beter milieu begint bij jezelf” of “Mensen die niet stemmen hebben ook geen recht om kritiek te leveren” zijn uitspraken naar mijn hart. Het is mede de reden dat ik zo transparant ben en blog, ik geloof in de kracht van kwetsbaarheid en erkenning van elkaar en ik vind dan ook dat ik mijn steentje hieraan moet bijdragen. Het rijmt echter moeilijk met mijn PDS, depressie, Persoonlijkheidsstoornis en level van energie..
Categorie: Therapie
Notenmix
Daar ging ik dan. Ik stelde het vertrekmoment zo lang mogelijk uit, om maar lang genoeg in mijn veilige omgeving thuis te kunnen blijven. De zenuwen werden ook steeds groter naarmate de ochtend vorderde, maar uiteindelijk haalde ik de trein op tijd. En zo wist ik dat ik op Veenendaal-de Klomp 6 minuten de tijd had tot het busje zou komen en dat ik dan 2 minuten voor de tijd van aanvang zou aankomen. En zo reed de NS eens netjes op tijd en stapte ik in Veenendaal-de Klomp op tijd had en was het even om mij heen zoeken naar de juiste halte, maar toen ik die had gevonden, kon ik met wat overige mensen keurig wachten totdat het busje kwam…
Het zwaard van Damocles
Het ging verbazingwekkend oké de afgelopen dagen. Na de vrij heftige therapiesessie en wederom een Mozes Moeilijke Maandag, ging het woensdag best oké op werk en kreeg ik behoorlijk wat voor elkaar. In de avond speelde ik erg lekker op de tafeltennistraining en was het daarna nog best gezellig borrelen achteraf. Te laat op bed, maar toch redelijk op tijd op werk de volgende dag (gisteren), waarin ik wederom wel in mijn hum was, best veel voor elkaar kreeg en nog een intensief gesprek had op het kantoor van NOC*NSF of ik in staat was een gespreksleider te zijn gedurende workshops bij sportverenigingen voor een veilig sportklimaat. Een soort sollicitatiegesprek, waarin al mijn sterke punten en minder sterke punten aan bod kwamen. Ik durfde mijn psychische klachten even niet te noemen….
De therapeute is nog niet van mij af…
Het zou vandaag de laatste keer zijn dat ik en mijn huidige therapeute zouden afspreken, ik zou worden overgedragen aan Lunteren. Ik wist echter ook dat er zoveel was gebeurd afgelopen week, dat de kans klein was dat ze mij vaarwel zou zeggen en succes zou wensen in Lunteren. En zo plof ik nu net thuis op een stoel achter mijn laptop om mijn hoofd weer eens leeg te schrijven. Mijn god, wat heb ik net allemaal genoemd bij mijn therapeute en wat heet dit voor verdere gevolgen? Ik weet niet of ik opgelucht moet zijn of dat ik mij weer eens dingen in het hoofd heb gehaald die er niet zijn. Ik weet wel dat ik toe ben aan rustiger vaarwater, terwijl mijn hoofd en agenda net een nieuwe orkaan hebben uitgeroepen.
2015 uuuuhh.. 2016
We hebben er allemaal last van het begin van het jaar. Er nog aan moeten wennen dat het alweer een nieuw jaar is. We schrijven nog 2015 neer, waar 2016 moet staan. Gelukkig is van die 5 heel makkelijk een 6 te maken, maar ook ik kon mij deze week erin vergissen. Misschien kwam het wel, omdat er zoveel van deze week leek op de eerste week van vorig jaar..
1 jaar therapie van mijn huidige therapeute: wat heeft het mij opgeleverd.
Het was vorige week 4 december precies een jaar geleden dat ik mijn eerste intake had met mijn huidige therapeute. Ik was doorverwezen vanuit de huisarts naar de praktijkondersteuner en die verwees mij weer verder naar de GGZ voor schematherapie. Na een zoektocht naar de juiste plaats kwam ik uit bij de therapeute die ik nu heb. Nu een jaar later staat er weer een nieuwe behandeling op punt van beginnen, maar wat heeft het afgelopen jaar eigenlijk al opgeleverd?
Read More 1 jaar therapie van mijn huidige therapeute: wat heeft het mij opgeleverd.
Aanmelding Lunteren
Hoewel het al weken was aangekondigd, gingen de aanmeldformulieren dinsdag eindelijk op de bus. De aanmelding voor dagbehandeling is definitief. De dagbehandeling zelf echter nog niet…
De Keuze: Beren
Maandag hakte ik de knoop al min of meer door en gisteren deelde ik het mede tegen mijn therapeute. Na behoorlijk wat gesprekken met vrienden hierover, moest ik het toegeven, ik moest mijn angsten aangaan: ik heb gekozen voor Lunteren. En zo werd er gevraagd of ik opgelucht was met mijn keuze. Ooh, ja opluchting, die emotie die ik niet kende, en ook gisteren en vandaag totaal niet landde.
De keuze: Lunteren of Venlo?
Ik nam voor het eerst de keuze om naar de studentenpsycholoog te gaan zo’n zes jaar terug. Ik werd toen doorverwezen en nam de keuze om in eerstelijns therapie te gaan daarna, ik had zo’n 12 sessies. Daarna liet ik het een aantal jaren op zijn beloop. Tot ik begin 2014 opnieuw naar de huisarts stapte. Eerst ging ik voor een aantal sessies naar de praktijkondersteuner, toen ruim een half jaar later begon ik met individuele schematherapie. Na een half jaar nam ik de keuze voor antidepressiva en hierna liep de therapie nog een half jaar verder. Het was niet genoeg; nu koos ik 2 maanden terug voor dagbehandeling. En de knoop doorhakken voor waar moet vandaag gebeuren..
Te veel losse eindjes
Hoewel het de afgelopen dagen ergens best wel goed gaat; ik maak best grapjes op het werk, ik zet best productieve stappen op het werk; ik ben iedere dag op tijd aanwezig; ik ben eerlijk en open tegen iedereen en als ik energie heb richt ik mijn huisje verder in en als ik dat niet heb rust ik even lekker op de bank. Mijn schuldgevoel is minder over het afzeggen van een feestje. Ik skype met een hele goede vriend en voel mij daarbij erg fijn, omdat ik even mijn hart kan luchten, maar ondertussen wordt de onrust per dag groter, er zijn nog te veel losse eindjes..