Het is inmiddels al vrijdag. Ik had allang moeten slapen! Maar de avond was druk vol met huishoudelijke taken nu ik een heel weekend weg ben. Ik doe namelijk mee aan de Socialrun! Middels deze blog wil ik jullie een beetje op de hoogte houden van mijn grootste sportieve uitdaging ooit. Meer dan 50km rennen in 1 weekend, allemaal onbekende mensen en dat allemaal voor dat mooie doel van meer openheid over psychische aandoeningen. Read More LIVEBLOG: Socialrun 2017: Team Samen Sterk zonder Stigma
Ik werd de voorbije weken gebeld over zwangerschapsnieuws. Ik zag hoe goede vrienden gingen samenwonen. Ik zag hoe andere goede vrienden dichtbij de aankoop van een huis kwamen. Ik hoorde over een headhunting amper na afgestudeerd te zijn. Ik hoorde over de keuze uit 3 verschillende werkplekken. Ik zag hoe iemand ging glunderen bij het vertellen over een nieuwe vlam. Ik werd gebeld over een huwelijksaanzoek en trouwerij. Ik was op verjaardagen met allemaal gelukkige mensen. Ik hoorde vandaag over mijn nog laatst lopende sollicitatie.
Ik leg mijn boek weg, het lukt mij door mijn kater niet om mij te concentreren. Ik had een slechte dronk en alles ging een beetje mis qua negatieve gedachtes tijdens uitgaan. Het was een moeilijke week geweest en shotjes, baco’s en bier is dan niet de beste combinatie. Ondanks de aanwezigheid van wat fijne mensen lukte het niet om mijn negatieve gedachtes te stoppen. Ik had ook al een week gehad met veel darmklachten. Het was ook wel een drukke week, met best veel intense momenten, bijvoorbeeld tijdens de opnames van Nieuwsuur dat komende week ergens wordt uitgezonden (ik zal jullie updaten erover). Ze filmde mij onder andere over mijn gebruik van antidepressiva en maakte opnames van mij terwijl ik mij voorbereidde op een ultieme hardloopweek. Wat ondanks de vele struggles, wacht er vanaf morgen een hele intensieve week vol hardlopen.
Het is woensdagavond, ergens tussen 19.30 en 21.30. Dat was de voorbije jaren steevast het moment dat ik in de sporthal stond te zweten met een batje in de hand. Het was de vaste avond om te tafeltennissen en om op vrijdag vervolgens competitie te spelen. Een batje van 100 euro zit nu nog in mijn sporttas en ook mijn tafeltenniskleding ligt al een tijdje stoffig in mijn kast. Ik ben namelijk gestopt! Ik heb NSTTV Akris helaas achter mij moeten laten.
Ik vertelde gisteren, terwijl ik rood werd, over mijn verleden van mijn psychische aandoening. Ik kreeg gisteren te horen dat ik zo weinig mogelijk moest vertellen over mijn psychische aandoening bij mijn sollicitatie volgende week. Hoewel ik er makkelijk over blog en schrijf is een openbaring in het echt altijd nog eng. Een lichamelijke aandoening is veel makkelijker bespreekbaar. Veel mensen durven er niet over te beginnen bij mij of gaan het onderwerp uit de weg. Het stigma rondom psychische aandoeningen is in de maatschappij daarom nog dagelijks voelbaar. Ik wil mijn steentje bijdragen aan de de-stigmatisering hiervan. Hierom loop ik eind september mee met de Socialrun!
Daar lag hij wéér. Robert Gesink was weer gevallen. Wederom maakte hij zijn talent niet waar. Hij zal wel een lage pijngrens hebben dat die weer niet verder kon. Robert Gesink heeft niet de juiste mentaliteit. Hij heeft niet de juiste stuurmanskunsten. Het kan geen toeval zijn. Robert Gesink heeft niet de juiste hardheid voor de koers. Robert Gesink heeft niet voldoende doorzettingsvermogen. Zomaar wat opmerkingen die ik vandaag hoorde over mijn held Robert Gesink. Het raakte mij, want Robert Gesink blijft een ongelofelijke held.
Vandaag was het dan zover. Ik had zondag 19 maart allang met een cirkel in mijn agenda staan. Het was hoog tijd dat mijn persoonlijke record (PR) op de 10km er aan zou gaan. De tijd van 42 minuten en 56 secondes stond alweer sinds 2014. Ik trainde voor het eerst heel de winter door na de Zevenheuvelenloop en dat was al bijna 250km in 2017 tot de race vandaag. Echter ging het de afgelopen dagen niet bepaald als gepland en de Stevensloop vandaag eigenlijk ook niet..
Ik verdraag het hebben van geluk best wel slecht. Huh? Wattus? Ja, je leest het goed. Ik heb het dan vooral over dingen die extreem mee zitten. Bijvoorbeeld vorige week met de goal van Feyenoord, of zoals vandaag dat Ajax een tegengoal kreeg dat gewoon een overtreding was. Ik word dan geraakt in mijn rechtvaardigheidsgevoel en ik verdraag zulke situaties erg slecht. Ik heb het gevoel dat ik mijzelf er ook voor moet verdedigen en ik kan er niet goed mee omgaan..
Ik noemde het al eens eerder in mijn blogs. Het constante vergelijken van talenten dat voor problemen blijft zorgen. Ik besprak het uitgebreid bij mij psychotherapeute voordat ik naar Lunteren ging, ik besprak het uitgebreid in de groep en de verschillende therapieën in Lunteren en ik nam het mee als doel nu ik weer terug ben bij mijn psychotherapeute. Afgelopen donderdag bespraken wij dit onder andere in therapie…
Meestal zijn mijn gedachtes en gevoelens die ik op deze blog heb beschreven wel redelijk te volgen, althans dat denk ik. Echter heb ik ook wel wat klachten uit mijn persoonlijkheidsstoornis die wat moeilijker te volgen zijn, die met name de afgelopen 10 dagen tot uiting zijn gekomen rondom participatie van mij in de tafeltenniscompetitie met mijn tafeltennisteam. Ook al is mijn comeback nog maar 10 dagen oud, ik denk nu eigenlijk alweer aan stoppen..