Ik proostte gisteravond op mijzelf met een glas prosecco. Ik proostte op een aantal stabiele dagen achtereen die ik mij al lang niet meer kon heugen. Ik proostte op weinig negatieve tweets, appjes. Ik proostte op een nieuwe brief, een nieuwe uitnodiging op een gesprek en fijne nieuwe afspraken met vrienden die ik had gemaakt. Ik proostte op dat ik voor het eerst in een half jaar iemand op date had durven vragen en ik nog op antwoord wacht. Ik proostte dat ik mijzelf was geweest op het depressiegala. Dat ik ergens een beetje kat uit de boom keek, maar later toch mensen aansprak. Ik proostte echt op mijzelf.
Ik had deze blog al wat eerder willen schrijven. Ik presenteerde namelijk al hoe het was afgelopen met mijn voornemens van 2017 en wat ik daarbij wilde behouden. Daarnaast gaf ik al mijn belangrijke pijlers aan voor 2018. Dit gaf al een behoorlijke richting voor mijn voornemens voor 2018. Ik belandde echter in een crisis en ik had de nodige afleiding daarna. Het past wel bij mijn voornemens voor 2018: de basis op orde krijgen, minder verplichtingen en dus ook alleen bloggen wanneer ik tijd heb..
Mijn jaar is best naar tevredenheid begonnen. Ik had een fijn en leuk oud en nieuw. Ik heb een goede balans tussen dingen die moeten en leuke dingen. Ik solliciteer en zoek daarnaast afleiding. Ik heb contact gemaakt met wat oude bekenden en heb wat leuke sociale afspraken staan. Ik probeer lief voor mijzelf te zijn als ook lief voor de ander. Dit baseer ik op de volgende 5 pijlers die ik voor 2018 voor mijzelf herhaal en waarop ik al mijn gedrag dit jaar probeer te baseren.
Ik schreef eind 2016 / begin 2017 over mijn doelen, voornemens en plannen voor 2017. Begin maart gaf ik een update en in meerdere blogs kwamen dingen eruit terug. Voordat ik deze presenteer over 2018 kijk ik toch nog een keer terug naar de eindstreep. Welke waren realistisch? Welke lukte? Waar kwam niets van? En hoe kwam dat? In deze blog kijk ik er allemaal nog eens kritisch naar en trek ik mijn lessen voor 2018.
Al sinds ik 100 dagen geleden de eerste aankondigingen zag voor deze dag begon ik alweer zenuwachtig te worden. Begrijp mij niet verkeerd; ik mag mij zegenen met een hele lieve familie waarmee ik kerst mag vieren, maar de feestdagen zijn bepaald niet mijn hoogtepunt van het jaar. Pijnlijke herinneringen, single zijn, dysthyme gedachtes en gevoelens, vrienden die het toch allemaal met familie of hun geliefde vieren. Nee, natuurlijk ga ik het beste van maken, maar er zijn dingen waar ik veel liever naar aftel. Hieronder een overzichtje..
Pfoe, ik kijk naar het blaadje waarop ik mijn coping/ omgaan met moeilijke momenten heb opgeschreven deze week. Er staan veel meer kruisjes dan krulletjes. Er staat op geen enkele dag een voldoende bij mijn stemming. Ondanks een uitnodiging voor een sollicitatie, een dagje sauna en een aantal fijne sociale avonden was het heel hard werken deze week. Het was veel paniek, veel jaloezie en veel onrust over onzekerheden. Ik zou zo graag morgen een vriend willen die mij even knuffelt, een nieuw baan die mij zekerheid geeft en een rijbewijs met autootje, omdat ik daar al zo mijn best voor heb gedaan maar het niet wilde lukken..
Ik zit nog in de trein naar Berlijn terwijl ik deze blog typ. Ik heb zojuist twee sollicitatiebrieven getypt en vanavond als ik aan ben gekomen in Berlijn kunnen die eindelijk verstuurd worden. Ik hoopte dat dat onderweg kon, maar helaas is de wifi in de trein in Duitsland even bedroevend als in Nederland. Desalniettemin kunnen ze zo de deur uit en wacht op mij een lekker weekendje Berlijn. En of dat niet genoeg is het volgende week ook alweer de vierdaagse(feesten) in Nijmegen. En ik hoef pas weer te werken op dinsdag 25 juli! Hallo wereld..
Op sommige momenten voel ik mij nog best labiel en denk ik dat ik de wereld helemaal niet aankan. EMDR was vorige week erg zwaar en zorgde voor intense momenten van zelfhaat. Desalniettemin kroop ik ook daar weer uit en mag ik eigenlijk helemaal niet klagen. In een feedbacksessie met mijn team op het werk kreeg ik erg fijne feedback waar ik wat mee kon en kreeg ik ook een aantal hele mooie complimenten. Ik voelde mij even heel erg gewaardeerd en van waarde.
Afgelopen maandag kreeg ik ook een erg onverwacht fijn telefoontje. Ik werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek waarvoor ik eigenlijk al was afgewezen. Ze wilde toch nog erg een gesprek met mij. Dit stond gepland voor morgen, ware het niet dat ik dan dus nog in Berlijn zit. Dit was echter geen probleem, het gesprek werd verplaatst naar dinsdag 15 augustus, in verband met de vakantie van de 3 mensen waarmee het sollicitatiegesprek is. Ja, met maar liefst 3 mensen. Maar het is toch tof dat ik nog terug gebeld ben en nu heb ik in ieder geval ook nog ruim de tijd om voor te bereiden.
In de projecten op het werk zat er de afgelopen weken ook opeens progressie in. Ik maakte meters, toonde veel assertiviteit naar collega’s en kreeg zo dingen voor elkaar. Dit vond mijn leidinggevende gisteren ook en daardoor gaf ze aan dat ze toch nog alles op alles ging zetten om mij in ieder geval tot eind 2017 te laten blijven. Ze zei dat ze zo tevreden was en dat het heel goed ging, dus dat ze dit gewoon nog echt moest proberen. Ik voelde even een momentje van trots. Op het gebied van werk kan ik dus even zeggen: Hallo wereld. Het gaat lekker!
Daarnaast heb ik recentelijk een leuke date gehad. Vanwege mijn zelfbeeld en alles heb ik dates eigenlijk heel lang vermeden, maar deze date was dus heel erg leuk. Er komt waarschijnlijk wel een tweede date en zo niet, dan heb ik wel meer vertrouwen in het feit dat ik ook met andere jongens op date durf. Hij was geloof ik nog zenuwachtiger als ik was en het was verder gewoon heel gezellig. Kortom, op het gebied van liefde durf ik eens dingen en kan ik zeggen: Hallo wereld!
Ook op gebied van mijn vrienden gaat het eigenlijk goed. Soms ben ik nog eenzaam, maar dit weekend ben ik met één van mijn beste bro’s in Berlijn. Vorige week was ik in Amsterdam bij een goede bro en komende week zal ik met andere bro’s weer de vierdaagse vieren. Tussendoor was ik ook nog gezellig shoppen met een goede bro en kwam een vriendin ook gezellig eten. En in de komende weken staan er nog uitjes als de GayPride op de planning. Ik mag helemaal niet klagen over mijn sociale leven. Kortom, hallo lieve toffe vrienden, Hallo wereld!
En zo gaat het ook best redelijk met hardlopen, mijn dakterras, het huishouden, ontspannen, mijn familie en andere activiteiten. Ik was laatst in de Tweede Kamer bij d66 en hier sprak ik gewoon nieuwe mensen aan en kon ik een beetje netwerken. Daarnaast ga ik tegenwoordig met collega’s naar raadsvergaderingen in Nijmegen en is dit ook heel leuk, leerzaam en gezellig. Kortom, ik durf mijzelf best een leuke, lieve jongen te noemen. Ik mag er zijn. Hallo wereld!
Precies 6 maanden geleden nam je afscheid. Afscheid van een warme groep die je erop wees dat je de moeite waard bent. Een groep waarin je leerde om hulp te vragen, ruimte voor jezelf te nemen of om beter voor jezelf te zorgen. Dat nee zeggen was toegestaan. Dat je er mocht zijn zoals je was. Dat je humor hebt, attent bent, over een vorm van intelligentie beschikt en daarnaast sportief en lief bent en doorzettingsvermogen hebt.
Het is 3,5 week geleden sinds mijn laatste blogpost, en ik heb er alweer bijna een week als 29-er opzitten. Hoog tijd dus voor een persoonlijke update! Ik kom tijd te kort om te bloggen, maar dat is ergens een goed teken. Ik durf meer tijd en rust voor mijzelf te nemen en de dwangmatigheid van het moeten bloggen is er ook wel vanaf. Echter vertel ik jullie natuurlijk nog wel graag over hoe ik in mijn vel zit, hoe het staat met mijn voornemens en hoe het nu na driekwart maand is gegaan met mijn uitdaging voor april, waarover ik vertelde in mijn laatste blog..
Het jaar is alweer 60 dagen oud! De maanden januari en februari liggen alweer achter ons en we gaan langzaam naar het voorjaar. Ik verstuikte mijn enkel, was lichamelijk aan het kwakkelen, onderging een UWV-keuring en deed de steden Zwolle, Rotterdam en Amsterdam aan. Ik ging naar het depressiegala, naar Feyenoord – PSV en sprak met vrienden af die ik al meer dan een jaar niet had gezien. En daarnaast werkte ik alweer 141 uur. Kortom, er gebeurde al genoeg, maar hoe strookte dit met mijn plannen en voornemens?
