De relatie met mijn ouders is altijd vrij moeizaam geweest. Hoewel die nog bestaat uit wederzijdse liefde en we momenteel graag voor elkaar klaar staan, zijn er helaas ook wel wat schrammetjes opgelopen in de relatie tussen mij en mijn ouders. Mijn coming out van mijn homoseksualiteit was niet vanzelfsprekend. Daarnaast kon ik voor mijn gevoel niet altijd aan de hoge verwachtingen van school-/ en studieprestaties voldoen en vond ik het altijd moeilijk om open en eerlijk te zijn tegen mijn ouders.
Categorie: Geen categorie
Adviezen – mijn reactie; wat wel en niet werkt.
Sinds ik open ben over mijn psychische klachten heb ik veel adviezen van mensen ontvangen. Doordat er veel liefdevolle mensen om mij heen staan die om mij geven, zijn er veel mensen die graag hun steentje willen bijdragen aan mijn herstel en mij daarom van advies voorzien in tips wat voor mij zou kunnen helpen.
Help, Fuck…..uuh Yes! mijn therapeute is terug!
Het was gisteren een jaar geleden dat Robin Williams zelfmoord pleegde door vele depressieve episodes die hij niet meer aankon. Het was een moment waarop depressie en zelfmoord weer eens in het nieuws kwam en het publieke debat er voor een deel over werd opengebroken. De laatste weken is de #theworstpartofdepression populair op twitter. Mensen die psychisch kwetsbaar zijn delen wat ze het zwaarste vinden aan hun depressie of andere psychische problemen. Ik herken veel…
Data, getallen en andere loze feitjes – editie 11 augustus 2015
Ergens heb ik wel een autistisch trekje. Ik sla namelijk heel veel data (als in datums) op in mijn geheugen en ken ook veel andere getallen. Ik ben fan van Strava (volg me vooral via Thomas Pruijsen) en ik kan urenlang mijn statistieken doornemen van een hardloopsessie of van een wielrenrondje.
Read More Data, getallen en andere loze feitjes – editie 11 augustus 2015
Acceptatie, sportprestatie
Ik ben nu aan het teruglopen van een run. Ik ben gewend om nooit te hoeven wandelen tijdens het lopen, want ik heb dan het gevoel dat ik heb gefaald. Ik hoefde dat ook eigenlijk nooit, omdat ik altijd wel over een goede conditie heb beschikt. Ik ren met gemak 10km en heb dat altijd wel gedaan.
Neefje
Lief neefje,
Ik begon vanmorgen al aan deze blog, maar toen die af was verdween die opeens totaal. Ergens misschien de metafoor die jou vertegenwoordigd, omdat je opeens bent verdwenen, en wat rest zijn gedachtes aan jou. De metafoor klopt alleen van geen kant, want je was nog lang niet af, je was nog zo jong en je had nog een heel leven voor je. En je kan ook totaal niet vervangen worden, of soort van gedupliceerd worden, zoals ik hier doe met de blog.
Ironie
Wat een klein kind ben ik sinds ik gisteren mijn post over verslaving online heb gezet. Ik heb al wel eens tegen een aantal goede vrienden heel kort mijn borderline=kant benoemd, maar dat was dan altijd met een kussentje dat ik knuffelde en met een keiharde ontkenning daarna. Ik wilde gisteren met mijn blog absoluut niet het stigma van borderliners vergroten. Mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis kunnen nog heel betrouwbaar, attent, liefdevol en empathisch zijn. Bovendien is iedereen met borderline ook anders en uniek, en slaat de term borderliners dus eigenlijk nergens op. Mijn ervaringen met een aantal mensen met borderline zijn alleen niet zo positief. Misschien was dat wel, omdat ik mijzelf er te veel in herkende, maar hier kom ik misschien nog wel op terug in een latere post.
Verslaving
Ik ben verslaafd. Nee, deze post gaat niet over een alcoholverslaving en dat ik daarom nu opeens bijna geheelonthouder ben geworden. Dit werd onlangs nog wel gedacht toen ik op een stapweekendje als enige niet dronk. Evenmin gaat deze post over een drugsverslaving, ook al las ik het boek van Wim Kieft (die een cocaïneverslaving heeft gehad) vol interesse en vond ik veel gedachtes erg herkenbaar. Nee, door mijn psychische instabiliteit ben ik veel te bang voor drugs en heb ik zelfs nog geen jointje gerookt.
The day after
Het werk lukt weer niet zo goed vandaag, dus heb maar weer besloten om aan een nieuwe blog te beginnen. Gewoon geschreven op het werk tijdens mijn werktijd. Ik ben nog moe van het afgelopen weekend, wat niet zo gek is en bovendien vind ik het moeilijk om mijzelf te motiveren in deze vakantieperiode. Zo veel werk ligt er niet, en al helemaal geen werk dat me ergens uitdaagt of waar ik de fun van in kan zien.
GayPride
Zaterdag 2.00
Nu moet ik echt gaan slapen. Morgen is de grote dag: GayPride en ik vaar voor de derde keer mee op een boot. Toen ik 16 was moest ik echt niets van die leernichten en iedereen in roze boa hebben. Inmiddels weet ik wel beter en dat het ook veel meer een feestje is waarbij iedereen zichzelf is. Ik zie nu meer op tegen de verplichte vrolijkheid en het ordinaire gedrag waar ik waarschijnlijk de hele dag mee wordt geconfronteerd. Ik zie er eigenlijk tegenop, maar ga toch maar slapen. Wellicht valt het morgen allemaal wel mee denk ik in mijn hoofd.