Sorry, het is even heel erg klaagmaandag. Misschien komt het doordat ik nog te moe ben van het weekend. Misschien komt het doordat het zo onrustig is in mijn omgeving. Misschien komt het doordat ik mij vandaag enorm irriteer aan…
Categorie: Dysthymie / Depressie
Masker
Ik lig meestal nog een uur te woelen voordat ik eindelijk in slaap val. Ik draai mij dan weer om, en nog een aantal keer en spreid mij uit over het gehele tweepersoonsbed. Soms ga ik er nog even uit voor een glaasje water en soms om even naar de wc te gaan. Ik val dan gemiddeld rond half 2 in slaap, waarna ik om ongeveer 5 uur wakker schrik. Ik heb het dan meestal klamme knieën, bezweet gevoel en een bepaald gevoel van onbehagen. Ik worstel verder tot mijn wekker gaat om 7.20 en ik door snooze tot ik de kracht heb om uit bed te komen en mijn masker op te zetten.
Wat als het bij mij niet beter wordt?
Het wordt beter is ongeveer de uitspraak die ik in mijn leven het vaakst heb gehoord. Het is ook best wel Nederlands. Ik werd er pas door een Duits meisje op gewezen dat “Het komt goed” ook heel erg Nederlands is, terwijl het soms gewoon KUT gaat en KUT is en dat dat mag worden beaamt. Voor de oplossingsgerichtheid van de meeste mensen, om te relativeren en om hoop te houden, klampen we ons eerder maar vast aan dat het beter wordt. Ik hoorde het over mijn pds, mijn homoseksualiteit, mijn dysthymie/depressie/persoonlijkheidsklachten en ik hoorde het over mijn kwaliteit van leven…
Whoop, whoop, Poeh Poeh: Weekje #3
Whoop, whoop? Ik kijk even onder de tafel, onder de bank, waarop ik heel het weekend lag, onder het bed, waar het ook al zo moeilijk was uit te komen, of onder het dekentje, waar ik zelf heel het weekend onder te vinden was. Maar de whoop, whoop; positieve vibrations zijn even onvindbaar. Wat een weekje was het zeg, er kwam geen einde aan. En na vandaag ben ik misschien nog wel depressiever dan gisteren. Het voelt echt alsof alles zoveel moeite kost. Ik stink als hel, maar energie om te gaan douchen heb ik niet.
Back to life, back to reality
Ik werd vanmorgen wakker. 7.18, het was weer tijd om te werken. Maar eerst moest ik nog naar therapie. Ik had alleen mijn werktelefoon naast mijn bed liggen, mijn persoonlijke telefoon gewoon in de huiskamer, zodat ik echt eindig met lezen en zonder telefoon in mijn hand. Ik snoozde nog tot na het nieuws van half 8 op mijn wekkerradio en stond toen op. Ik moest weer scheren en daarna met muziek lekker douchen. En zo had ik zelfs nog tijd voor koffie en knackerbrod voordat ik naar therapie ging. Zelden was ik zo makkelijk opgestaan en zelden had ik tijd voor koffie en een ontbijtje voor therapie en uiterlijk om 9.00 de deur uit.
Themaweek: 2015/2016 – Vriendschap in een exemplarische tijd
Ik ben dol op lijstjes. Ik maak ze constant in mijn hoofd en het past eindeloos bij deze tijd van het jaar. Wat waren de beste hitjes van dit jaar? Wat waren de mooiste sportprestaties? Wat gebeurde er allemaal in het nieuws? Wat was er qua persoonlijke ontwikkeling? Wat leer ik hier allemaal uit? Welke doelen mag ik stellen voor 2016? Wat zijn mijn plannen verder? Er is genoeg om op te noemen en ik neem jullie deze week mee in mijn kijk op afgelopen jaar en mijn blik op komend jaar met vandaag deel 1, over hoe de afgelopen dagen eigenlijk exemplarisch waren voor het gehele jaar.
Read More Themaweek: 2015/2016 – Vriendschap in een exemplarische tijd
Terugval
Ik voelde het woensdag insluipen. Het gevoel tijdens de musical. Ook al was mijn blog overwegend negatief de afgelopen weken, ik merkte een duidelijk verschil met sinds woensdag, toen het nog negatiever werd. Misschien kwam het door de eenzaamheid die daar opeens was. Misschien kwam het doordat de optie van dagbehandeling nu zo concreet en eng dichtbij kwam. Misschien kwam het door mijn maagkrampen die opnieuw erger opspeelde. Maar misschien was er ook gewoon geen oorzaak, maar was die nare moeheid, somberheid, de zin niet meer inzien, opeens weer daar.. Read More Terugval
Te heftige dag
Ik wist dat het vandaag moeilijk ging worden. Ik ging vanavond mijn beste bro uitzwaaien voor de komende 7 maanden gaat die op stage naar Manchester. Ik ga hem zo erg missen dat ik wist dat als ik nu thuis zou komen dat ik echt gesloopt zou zijn. Dat het echter zo’n heftige dag zou worden was ik mij vanmorgen nog niet bewust van.
Toekomst
Ik ben bang. Bang voor de toekomst. En niet een beetje ook. Ik kom net af van een afspraak bij de huisarts. Ik heb gevraagd naar een psychiater en dat ik van deze pillen nog weinig merkte. Maar we moesten eerst toch nog twee weken kijken hoe het met deze dosering gaat. Over drie weken een nieuwe afspraak, iets van de 10e met mijn huisarts dit jaar. Het duurt mij allemaal veel te lang…
Mijn depressie bestaat niet
Ik zei het echt tegen mezelf vanmorgen. Ik ga het gewoon doen. Verhuizing, weekendje Parijs, trainen voor zevenheuvelenloop (Al 4 weken niet getraind en het is nog minder dan 4 weken), 2 concerten, 2 voetbalwedstrijden, klussen, afscheid nemen van een goede vriend voor 7 maanden (en dus hopelijk nog paar x meeten), tafeltenniscompetitie spelen, vrijwilligerswerk, meehelpen met een feest organiseren en daar nog dingen voor doen, werken, therapie, en mezelf niet te druk maken. Ehm ja, dat ga ik allemaal doen de komende vier weken. Mijn depressie zet ik gewoon even uit en dan gaat dat gewoon lukken…