Het jaar begon nog wel hoopvol en goed,
Een lange periode van stabiele dagen en leuke mensen ontmoet.
Veel hardlopen op weg naar de 42 kilometer in Rotterdam,
Waarbij de storm in Egmond mij op de halve marathon een PR ontnam.

Het was wel een erg episch avontuur,
Hele sterke storm en slagregens maakte het erg guur.
Ook 25km hardlopen naar centerparcs het Heijderbos,
Lekker keten met vrienden maakte het blije kind in mij los.

Helaas was er nog iemand die ik kende via twitter die pijnlijk wegviel uit het leven,
Ik ging nog naar het afscheid om nog een laatste afscheid te geven.
Hierdoor op eigen nieuwjaarsborrel dankbaar zijn voor de eigen besties nog om mij heen,
En kwam daar de laatste gedenkwaardige avond in de stad met dansjes op voet en teen.

Ik gunde mijzelf een bioscooppas en ging daarom in 2020 lekker vaak,
Babyteeth, Tenet, Kajillionaire, Barn, Hope, bij vele filmhuisfilms was het raak.
Ook het depressiegala bezocht ik opnieuw,
Ik blijf verbonden aan het thema daarvan waarin ik dit jaar helaas ook regelmatig terugviel.

Op werk begon ik in januari nog met nieuwe opdracht in Wageningen,
De nieuwe wet inburgering vormgeven en nog allerlei dingen.
Bij de gemeente Houten daarnaast ook nog aan de slag,
Maar oriënteerde ik mij ondertussen of mijn idealisme niet beter bij een andere organisatie lag.

En zo stapte ik na lastige overwegingen over van baan,
Samen Sterk zonder Stigma was voortaan waar ik heen mocht gaan.
Passend bij mijn kwetsbaarheden en de taboes en stigma’s daarop doorbreken,
Zorgen dat er voor iedereen ruimte komt op werk ging ik mijn energie in steken.

Sporadisch mocht ik dus nog naar Feyenoord,
Kleine wedstrijdjes om in maart te dromen van de klassieker, vertrouwen groeide ongehoord.
Alleen toen was daar opeens een virus het gesprek van de dag,
Ons leven werd stilgezet, hard werken in de zorg, verdriet en angst en zieken in omgeving versus de overige mensen die zeiden: “Is dat wat ook niet meer mag?”.

Geen fysieke lezingen geven die begin van het jaar nog wel gingen,
Niet meer sporten, niet maar naar theater, niet meer naar de kapper, en niet meer zingen.
Kleine borrels van begin van het jaar lijken zolang geleden en alweer vergeten,
Ik werd bang, angstig, eenzaam en mocht ook echt niet meer daten.

Op televisie onvoorstelbare beelden, gebeurde dit echt?,
Ik vond deze serie of film veel te lang duren en het scenario ook echt slecht.
Maar het ging door en knuffels, sociale dingen waren op eens illegaal,
Na een dip aan begin, probeerde ik mijzelf er van af te leiden met veel wandelkilometers door het bos en langs de Waal.

Mijn start op nieuwe werk begon ook vanuit mijn kleine huisje, mijn kleine stek,
Op sommige dagen werd ik langzaam van alle muren en beperkt leven echt helemaal gek.
Gelukkig was het prachtig weer en pimpte ik mijn dakterras,
Daar prettig werken of de plek waar ik toch nog wel 19 boeken las.

Hardlopen, wandelen zorgde voor heel veel genieten van de natuur,
Ik spaarde behoorlijk wat geld, want enige uitgaven waren boodschappen en mijn huur.
Er kwamen wel wat alternatieven met skype en online spellen,
Maar de leegte groeide ook, ik moest mijn coping meerdere keren bijstellen.  

Het gebrek aan sport op televisie viel mij persoonlijk zwaar,
Gelukkig was er even een golf van steun aan elkaar.
Helaas maakte dit snel plaats voor elkaar veroordelen en heel veel wijzen,
Alles werd op een meetlat gelegd, en sommige gingen toch nog opeens reizen.

Het debat verhitte en we dachten weer voornamelijk aan onszelf,
Sommige zaten nog in lockdown en andere feesten gewoon met man of elf.
Een jaar met stevig debat en waar de eenheid weer snel verdween,
Ik zelf voelde steeds meer eenzaamheid, want ik kon nergens meer heen.

 Qua darmen mocht ik aan het begin niet naar de dokter en daardoor voelde ik mij klote,
En vervolgens werd er in grote onderzoeken wederom niets gevonden, leidde tot een crisis, een grote.
Doorverwijzingen en aan het einde van het jaar een streng FODMAP-dieet,
Het lijkt een beetje te helpen, maar ook ingewikkeld en moeilijk, moeilijk aan te voelen of het werkt, het is iets wat ik niet goed weet.

Ik gunde mijzelf boeken, koptelefoon, een nieuw vet horloge om te sporten,
Ik maakte een alternatieve vierdaagse en vakantieplan die ik moest inkorten.
Nee, teleurstellingen verdragen viel mij heel het jaar zwaar,
En de zooms, jitski’s, hangouts, online teamsvergaderingen duurde voor mijn gevoel het hele jaar.

Maar er waren ook wel hoogtepunten als een webinar geven voor meer dan 1500 mensen,
Of 40 lieve kaartjes sturen om de lockdown door te wensen.
Nieuwe kansen in werk en steeds meer online trainingen geven,
En nog heel veel blogs schrijven, altijd een hobby op deze website van dieleven

Een bedreiging tijdens hardlopen zorgde wel voor een nieuwe klap,
Ook nog paar keer walk of shame, heel veel schaamte en kan daarover nog niet tegen een grap.
BLM kwam in het nieuws en ik vond dat ik bij de demonstratie moest zijn,
De Amerikaanse verkiezingen, Coronacrisis verder, voor een nieuwsjunkie heel veel volgen en zag je heel in beeld heel veel pijn.

Ik werkte voor mijn darmproblematiek mee aan een artikel van de Telegraaf dat nooit de krant wist te halen,
Ach ja, de T. blijft T. en daarvan was het even balen.
Maar mijn eenzaamheid haalde wel Hart van Nederland, RTLNieuws, Gelderlander en AD,
Zo doorbrak ik opnieuw een taboe met mijn eigen kwetsbaarheid, Oke!

Op werk soms wat beetje botsen met collega’s, maar eerlijkheid stond voorop,
Ondertussen heel veel rijlessen, die gingen bepaald nog niet top.
Gelukkig in tweede instantie wel mijn Theorie die ik wist te halen,
De praktijk vlak voor de huidige lockdown was helaas nog keihard falen.

Knuffelen mocht niet vaak, maar ik genoot wel van nichtje en neefje zien groeien.
En ik bleef maar wandelen, ik moest iets en zag in de natuur heel veel bloeien.
In augustus 1 miljoen stappen en zo vaak heerlijk met podcastjes op de oren dwalen,
Het zorgde voor vele lichtpuntjes en zo vergat ik even het balen.

Voor sociale afspraken was het waar ik meer waardering voor kreeg,
Of verassingen, bijvoorbeeld op mijn verjaardag stonden vrienden te zingen achter in mijn steeg.
Tussen alle moeilijke eenzame momenten mag ik dat niet vergeten,
En natuurlijk ook het jaar van iedere dag nog mijn stemming en alle coping blijven meten.

Ik mocht met alle onzekerheden en veranderingen ook niet verwachten dat het beter zou blijven gaan,
Daarom met moeite weer naar therapeute hoe ik nou stabieler in leven kon staan.
In 2021 duidelijk vervolgstappen nodig, dat is niet per se erg,
Maar opnieuw al die moeilijke gesprekken en confrontaties aangaan zie ik op als een berg.

Niet naar Tokio, niet naar Formule 1, geen bruiloft in Barcelona, alle uitjes een streep erdoor,
Het was incasseren, omdenken, (online) alternatieven en nog meer gemor.
Twitter gaf afleiding, maar ik was daar soms ook nog echt veel te negatief,
Door alle media veel nieuwe volgers en ik moet zeggen de meeste geven warm contact en zijn ontzettend lief.

Ik deelde al mijn kwetsbaarheden in een podcast,
Ik kwam daar voor meerdere dingen volledig uit de kast.
Ik kan ook na dit jaar weer zeggen, het blijft labiel en met vallen en opstaan,
Met sporadisch een lach, boosheid de worsteling met het toelaten van mijn traan.

Maar eerlijkheid, oprechtheid, rechtvaardigheid stonden dit jaar voor mij ook nog voorop,
Veel heb ik nog te leren, maar ik heb dit ook doorstaan en dat is ergens top.
Contacten zijn weggevallen, maar soms ook gegroeid en ik heb nieuwe stappen gezet,
Ik ben er nog niet, maar 2020 was zoals het was, is zoals het is, dat is het!