Het is alweer half oud en nieuw. En wat een half jaar is het geweest. Ik probeer altijd progressie te maken, maar dit jaar is het oprecht moeilijk. Niet helemaal fair om te verwachten dat ik het beter doe dan vorig jaar. Dat lukt dan ook niet helemaal. Ik zag laatste een meme  met de tekst: Ga maar slapen, morgen is het allemaal nog meer ellende. Het is eigenlijk wel treffend voor de maand juni.

Stemming

De maand begon met de demonstratie op de dam en daarna de zelfquarantaine en dus niet meer naar kantoor mogen. Daarna toonde ik lef door een leuke jongen mijn interesse kenbaar te maken, het was niet wederzijds. Vervolgens botste ik een beetje met vrienden. Hierna volgde een week waarin de balans er wel wat meer te vinden was. Vervolgens had ik het bezoek aan het ziekenhuis waar weinig uitkwam. Ging het nog wel even goed met een fijne barbecue met vrienden. Pakte ik rijles weer op, was er pittige feedback op werk en werd ik oom. Ergens fijn, maar ergens ook een trigger dat er voor iedereen wel liefde/intimiteit bestaat en dat dat voor mij zo onbewandeld pad blijft. Kortom dat resulteert gemiddeld in het cijfer 5 voor mijn stemming. Tot en met juni is het daarmee gemiddeld een 5.3. Bij lange na niet de 5.7 van 2019 die ik probeer te benaderen. Maar Corona gooit logischerwijs roet in het eten.

Omgaan teleurstelling en Bevestiging vragen

Voldoende triggers en nog steeds dezelfde coping. Ik hoorde wederom dat ik veel zelfinzicht heb, maar nog niet in staat ben om er op juiste manier mee om te gaan. Hetgeen wat eigenlijk een samenvatting is voor de afgelopen 4 jaar. Een pijnlijke conclusie die ik moet trekken en waarom ik in juli 1 miljoen stappen wil zetten om mij te bezinnen om hoe ik dat kan  verbeteren. Ik besef echter ook dat het een reeks moeilijke dingen betreft, zonder al te veel positieve ervaringen daar tegenover. Het leven is nou eenmaal niet eerlijk zoals Marc de Hond ook aangaf in de maand dat hij overleed. Een les dat ik voor mijzelf niet vaak genoeg kan herhalen. Het was nog moeilijk in juni. Veel ongezond appgedrag en veel negatieve tweets. Ik gaf mijzelf voor omgaan teleurstelling gemiddeld een 5.6, door een aantal dagen met wel nog hoge cijfers. Voor bevestiging vragen kwam ik op een 5.3.

Hulp vragen, Blij zijn voor de ander en Niet op jezelf betrekken

De mate dat ik in staat was om gezond hulp in te schakelen was beperkt. Het laagste cijfer van het jaar: een 5.3. Het gaat dus alle kanten op en als je de reis ziet van mijn coping dan is het gemiddelde ook niet hoger. Dat geldt ook voor de mate van blij zijn voor een ander: een 5.6. En de mate van dingen niet op mijzelf betrekken een 5.5. Het zijn echt zware maanden en ik overweeg ook therapie door deze dingen. Alleen ik weet niet in hoeverre mij dat helpt. Het is en blijft zoeken in al mijn levensgebieden en het verdriet daarin toelaten is moeizaam. Het blijft een moeilijk pad dat ik bewandel.

Telefoongedrag

En de telefoon blijft een bepaalde verslaving om er maar mee om te gaan. Maar liefst 228 minuten per dag. 3 uur 48 minuten. En maar liefst 55 ontgrendelingen per dag. Nou is dat laatste wel iets wat heel erg is verbeterd. Een van de weinige dingen waarin ik oprecht ben gegroeid. Minder mijn telefoon erbij gepakt, maar wanneer ik het erbij pak toch nog heel erg lang. Kijken wat ik daarin beter kan doen. Lezen, leren, verbeteren, mildheid. Dat geldt voor alles eigenlijk.

Overige coping

Meer dagen van negatieve uiting dan zonder. 16 dagen en dat maakt in 2020 69 dagen in totaal. Meer dan de helft van de dagen ten opzichte van 2019. Pijnlijk. De langste streak was 5 dagen. 10 dagen waarop ik mij als een calimero gedroeg, 1 dag met sexting en 8 dagen dreigen met zelfmoord. Het is halverwege het jaar meer dan de helft van de dagen van 2019. Het kan nog verbeteren, maar het is duidelijk een moeilijk jaar. Voor ons allen, maar met steeds nieuwe klapjes blijft het moeilijk om echt te groeien. Dat is wat het is. Leren, groeien, lezen, verbeteren, mildheid. Op een tegeltje voor mijzelf.