Het mocht weer! Naar kantoor mocht ik weer in week 14 van de quarantaine. Door mijn aanwezigheid op de dam was dit met 14 dagen uitgesteld. En nu mocht ik op de maandag van week 14 weer daadwerkelijk naar kantoor. En wat een verademing was dat! Ik vaar er echt veel beter op dan alleen maar thuiswerken..

Ik heb best veel dingen over mijzelf kunnen ontdekken tijdens deze pandemie. Helaas weinig dingen die ik er echt prettig aan heb ervaren. Mijn sociale basis is kleiner dan ik dacht en ik ben slechter in thuiswerken dan ik dacht. Waar het heel erg veel reistijd scheelt merk ik gewoon dat ik niet de juiste voorzieningen heb als een goed bureau (ook geen ruimte in mijn woning) en dat ik hele dagen alleen zitten ook moeilijk vind. Ik ga het beste op even lezen/werken, ouwehoeren, lezen/werken, sparren en weer lezen/werken. Zonder het ouwehoeren en sparren mis ik productiviteit en afstemming. Het was dus een verademing dat ik naar kantoor mocht!

In principe mocht ik op maandag en donderdag, maar de donderdag moest ik overslaan. Mijn afspraak bij de internist stond namelijk op donderdag. Hoewel ik wist dat het wel moeilijk zou worden, kon ik mij erna nog niet even gezond opvangen. Lang wachten, onduidelijkheid over waar ik moest zijn, gênante klachten delen, bloed afnemen, alleen zijn. Ik vond het maar ingewikkeld. De volgende dag nog terug om met een reageerbuisje waar ik mijn ontlasting in had moeten doen weg te brengen. Nee, er zijn leukere dingen. Gelukkig wordt er nu echt naar gekeken, maar ik vind het ergens ook nog onprettig. Daarnaast blijf ik sceptisch of er echt iets uit gaat komen.

Ik kocht wel nieuwe hardloopschoenen. Dezelfde die ik al had, maar die waren aan hun eind door 900 hardloopkilometers en 500 kilometers van wandelen. Er was nog geen nieuw model, want het was bij 8 maanden geleden. En zo kocht ik hetzelfde model, maar wel een maatje groter. Bizar, maar dat paste opeens beter. En zo rende ik daar 18km op. Tevens kocht ik nog nieuwe wandelschoenen. Toch maar weer proberen op echte wandelschoenen, in plaats van wandelen op mijn hardloopschoenen. Vaak zijn mijn voeten gevoelig voor blaren op wandelschoenen, maar ik zal kijken of het nu misschien toch een match gaat zijn.

Ik merkte wel dat er meer van het oude leventje opgepakt kon worden. Na 100 dagen knuffelde ik weer met een goede bro. We barbecuede op mijn dakterras met allerlei lekkere hapjes. Na een fikse schoonmaak daarna ging ik op zondag alleen naar de bioscoop. Het mocht en kon weer. Wat een genot om deze afleiding allemaal weer mee te mogen maken. Ik beloonde mijzelf met lekker eten en zo ging het best stabiel. Helaas sloot ik de week wel weer af met heftige darmklachten, maar dan weet ik ook weer waarom ik al die onderzoeken in het ziekenhuis doe.

En zo is dat wat het is voorlopig. Door ploeteren met thuiswerken, af en toe naar kantoor. Soms een sociale afspraak, soms nog eenzaamheid. Rijles afwisselen met fijne afleiding als een bezoek aan de bioscoop. En dagelijks nog 10.000 stappen op mijn nieuwe wandelschoenen of mijn nieuwe hardloopschoenen. Hopen dat dat goed blijft gaan met mijn darmen, of dat het zelfs alleen maar beter gaat en ik zelfs niet meer bang hoef te zijn voor ongelukjes…