En de tweede week is ook voorbij! Ik was gisteravond even te moe, vandaar dat deze blog op maandag komt. Daar kom ik zo ook nog wel even op terug. Helaas was de tweede week nog geen week van gewenning en progressie. Ik zakte steeds iets dieper en werk ging ook niet meer. Er was alleen wel de druk van een nieuwe baan die deze week begint. Kortom, het was even heel erg schipperen.
Dat ging niet goed. Ik zakte nog dieper in mijn slechte copingmechanismen. Capslock aan en negatieve appjes. Hele dag binnen blijven. Twitter helemaal vol klagen. Het was opnieuw raak. Ergens niet zo gek in deze tijden, maar toch deed het ook pijn. 3 jaar na Lunteren was ik nog niet in staat om mijzelf op te vangen, mildheid te tonen en rust te vinden. Het zijn natuurlijk ook wel hele gekke tijden en het is verklaarbaar, maar dat maakte het nog niet makkelijk.
Aanstaande woensdag begint mijn nieuwe baan. Ik legde mijzelf druk op om alles op tijd overgedragen te hebben en de dagen begonnen te tellen. Dat werkte tegen mij. Ik voelde mij een faler dat ik het zo slecht overdroeg. Inmiddels ligt er toch een overdrachtsdocument van 33 pagina’s, is mijn mailbox volledig leeg en zijn alle zaken in het zakensysteem ook afgesloten en overgedragen. Kortom, na de paniek kon ik het gelukkig omdraaien en met een dag hard werken op zondag heb ik toch alles kunnen afronden.
Het moeilijkste is dat mijn darmen vervelend blijven doen (probeer echt van alles, maar houdt veel last) en dat ik mede daardoor ook iedere dag ergens tussen 6 en 7 wakker wordt. Op zich redelijk normaal, maar toch mis ik slaap. Ik probeer redelijk op tijd te gaan slapen, maar ik ben veel meer een avondmens dan ochtendmens over het algemeen. En dit gaat mij langzaam opbreken. In de middag word ik daardoor erg moe en verval ik ook in de verkeerde patronen. Kijken of ik dan wat gezondere dingen kan inzetten of het er gewoon te laten zijn.
Niet alles ging mis. Ik skype en bel met best veel vrienden en dat is fijn. Op de twee slechtste dagen na ben ik iedere dag ook naar buiten gegaan. Helaas ging hardlopen niet goed met mijn darmen, maar wandelen lukt wel goed. Ik wandelde op zaterdag zelfs 25km en op andere dagen wat kleinere rondjes. Ik kan genieten van de rust, de zon en de bomen. Ik moet dat blijven opzoeken.
Ik kom wel iets meer los van het nieuws. Ik kijk niet meer alles. Toch lukt lezen en een serie kijken nog moeilijk. Daar vind ik nog onvoldoende rust voor. Gelukkig is een grote schoonmaak wel gelukt en hoop ik deze week toch het boek en de Netflix knop wel te kunnen vinden. Het boek van werken bij BMC en in Houten kan ook dicht, waardoor er misschien wel meer ruimte ontstaat. Nu het langzaam weer iets stabieler en beter voelt kan ik ook makkelijker bij het gevoel van wat ik nodig heb. Ik hoef mijzelf niet omlaag te praten. En zoals ik zo mooi las: ik mag breken.
En zo heb ik nu even twee dagen om bij te komen. Om wel wat dingetjes te doen, maar ook vooral dat boek te pakken en die serie te kijken. En dan begint er een nieuw avontuur: een nieuwe baan. Spannend, maar langzaam komt er ook ruimte voor hoeveel ik er naar uitkijk. Ik hoor van iedereen hoe passend het is en zo voelt het ook steeds meer voor mijzelf. Ik ga dit nieuwe avontuur aan. Laat ik de flow van het weekend vooral vasthouden. En wanneer dat niet lukt, mag ik breken. En gelukkig zit de tweede week er ook op. Dat betekent hoe dan ook dat we dichterbij het einde van de sociale isolatie komen. Mijn knuffel panda is fijn, maar ik kan niet wachten om snel weer vrienden te mogen knuffelen..
