Zooo. Het is zondagavond en de eerste week quarantaine zit er bijna op. Het is mij om heel eerlijk te zijn erg tegengevallen. Dat is ook niet zo gek, want er verandert ineens ook heel veel. Ik heb veel dingen al geleerd over mijzelf deze week, maar ik vervloek mensen die willen benoemen hoeveel voordelen het dus al biedt. Het is een pandemie en crisis, dan hoeven we niet gelijk het positieve te belichten. Val mij vooral niet lastig met zweverige berichtjes over een nieuwe balans op de wereld..

Ik heb natuurlijk al vaker moeilijke momenten gehad. Ik had mijzelf daarin een aantal dingen aangeleerd. Alleen naar de bioscoop. Knuffels vragen van vrienden. Uit huis gaan en dingen ondernemen. Allemaal dingen die wegvallen. Ik had niet onmiddellijk concrete handvaten hoe daar nu beter mee om te gaan. Dat was vooral moeilijk. En mijn eenzaamheid werd nogal bevestigd. Ik zag foto’s van vrienden die met partner in quarantaine zaten. Ik zag collega’s strugglen’ met kinderen thuis en ik wenste alleen maar dat ik daar ook tegenaan liep. Ik mis het contact. Ik voelde mij even totaal niet gezien en gehoord.

Vooral de dinsdag, woensdag en donderdag waren daarbij zwaar. Ik werd om 5.30/6.00 wakker en daarbij veel pijn op de borst. Ik was gelijk bang voor het virus. De hypochondrier in mij kwam naar boven. Ik meldde mij ook ziek op werk. Ik werkte dus ook even niet thuis. Uiteindelijk pakte ik het toch weer snel op, want komende week moet alles afgerond en overgedragen zijn. Zo gek om in deze tijd van baan te wisselen. Maar het zelfde kantoor te houden, want daar zal ik ook werken vanuit huis.

Ik zat heel veel op mijn telefoon. Ik belde ook iedere dag wel vrienden en dat ga ik erin houden. Ik mis gewoon het contact met mensen en ik heb dat nodig. Ik hoor wel of vrienden mij zat zijn en probeer het natuurlijk ook af te wisselen. Het zware vond ik ook vooral dat we niet weten hoe lang dit duurt. Vandaag zou de klassieker zijn in de kuip en daar keek ik al tijden naar uit. Net als het Eurovisie, Formule 1 of de Olympische Spelen. Allemaal ondergeschikt nu, dat begrijp ik. Maar zowel het wegvallen van die afleiding als niet weten wanneer ik na deze ellende mij daar weer op kan verheugen viel mij erg zwaar. Ik voelde ook veel onbegrip daarvoor, omdat ik dat niet mocht zeggen met wat er nu allemaal gaande is. Het is klein leed in deze tijd, maar ik vind het daarbij gewoon moeilijk dat ik niet weet wanneer die fijne momenten weer komen. Wanneer ik mijn vrienden kan knuffelen. En volgens mij hoeven we elkaar niet de maat te nemen over waar je wel en niet van mag balen. Het is voor allemaal een moeilijke tijd. Luister en begrip voor elkaar helpt ons allen verder.

Als afleiding heb ik vandaag nog wel 20km gewandeld. Vroeg en in best verlaten landschap. Het waren de heerlijkste uren van deze week. Ik kon ook heel makkelijk een lekker tempo lopen en in de wind en de zon kon ik alles loslaten. Ik ben echt zo blij dat we nog naar buiten mogen en ik hield van iedereen afstand. Ik merk alleen dat het gesprek daarover ook polariseert. Dat je echt volledig binnen moet blijven en dat mij gedrag ook egoistisch was. Ik vind het al moeilijk genoeg en merk dat ik het lastig vindt dat er zoveel negativiteit op social media is over een ieder die een pad probeert te vinden in omgaan met deze pandemie. Ik heb ook echt nul begrip voor de personen die nog feestjes vieren of nergens wat van aan trekken. Maar voor iemand die verlaten wandelt in de natuur hoeft er nu echt geen oordeel te zijn.

Komende week in ieder geval minder het nieuws in de gaten houden. Starten met mediteren (de app headspace gaan gebruiken). Iedere dag vrienden en collega’s bellen. Telefoon vaker wegleggen. Ieder klein dingetje die ik doe is al goed. Nog blijven bewegen buiten. Skypen met vrienden. Boek echt gaan lezen. Knuffelen met mijn knuffel panda. En op tijd naar bed. Kijken of de week dan beter gaat. Het blijft een moeilijke tijd, maar de zondag geeft in ieder geval iets meer hoop op een betere week in quarantaine. En anders accepteren dat het nu ook even niet anders is.. Dat is het devies voor mijn tweede week.