Geïnspireerd op de column van Sheila Shitalsing in de Volkskrant van afgelopen weekend wilde ik ook een eigen column schrijven. Er valt voor mij namelijk ook nog al wat achter te laten in dit (ja nu nog dit) decennium. Bij deze dus.

Een omschrijving van mijzelf als psychisch-labiel gevalletje, terwijl ik veel meer ben dan mijn psychische kwetsbaarheid. Mijn diagnose te pas en onpas willen benoemen. Mijzelf er achter verschuilen. Te snel erover beginnen. Nee, ik blijf psychisch kwetsbaar, maar ben ook zoveel meer dan dat.

Nadat je terug bent gevallen op mindere coping gelijk doen alsof je weer in crisis bent. Na 1 negatief appjes alles weer op 0 zetten en jezelf heel erg veroordelen. Te streng zijn voor jezelf. Het gevoel is diep en heftig, maar geen crisis, want je weet dondersgoed nog rationeel na te denken. Doe dat.

Overal doelen van willen maken. Het aantal boeken dat ik lees. Het aantal stappen op een dag. Het aantal blogs. En dan steeds teleurgesteld raken. Minder doelen, meer doen.

Te lang in vriendschappen blijven hangen als het alleen maar van jou kant komt. Altijd maar 50/50 balans zoeken in vriendschap. Is allemaal niet nodig. Het niet accepteren dat sommige mensen slecht zijn in vriendschap onderhouden laten we achter, als het gevoel goed zit en je spreekt nog af is dat een prima basis voor vriendschap.

Alles op social media willen plaatsen. Altijd telefoon erbij pakken. Overal bevestiging om vragen. Bij teleurstelling het op twitter moeten schreeuwen. Het in epistels in appjes aan mensen op een ongezonde manier laten weten. Niet gewoon bellen op moeilijke momenten. Nee, een telefoon moet weer meer worden om te bellen en om gezond om hulp te vragen.

Overal verantwoording over moeten afleggen. Veel te vaak verexcuseren. Niet nodig. Je mag er zijn met al je gevoel. Je doet dingen voor jezelf, met rekening houden en liefde voor een ander. Jezelf niet op 1 zetten laat ik lekker achter.

Eerst heel veel moeten hebben gedaan voordat je wat leuks mag kopen. Gun jezelf het, je werkt er al hard voor. Geld veel te veel willen sparen. Geld moet rollen, maar houd wat over voor tegenvallers. Die balans weet je dondersgoed.

Je schuldig voelen om alleen dingen te doen of jezelf er om haten. Een klein beetje verdriet toelaten mag. Maar alleen naar een concert, naar de bios of op vakantie is niet kansloos. Het is alleen maar heel erg stoer en goed dat je het jezelf gunt.

Onzekerheid dat je iets niet kan. Het blijven overdenken. Jezelf omlaag praten. Tegen anderen te veel opkijken. Vertrouw op jezelf, je bent niets minder dan al die anderen.

Alles willen vergelijken. Die heeft een rijbewijs, een relatie en een koophuis. Alles op jezelf betrekken. Calimero-gedrag. Lekker belangrijk. Dankbaar zijn voor de dingen die je wel hebt en genieten daarvan. Het de ander gunnen. Het los zien van je eigen verdriet. Jaloers reageren laten we ook lekker achter.

Sokken op de bank laten slingeren. Dingen lukraak laten slingeren, terwijl het sneller is om het op te ruimen. Niets weg kunnen gooien en daardoor alles bewaren. Afwassen constant uitstellen. Laten we dat lekker achter, maar die afwasmachine in het nieuwe decennium is ook wel erg fijn.

Geen vakantiedagen opnemen, omdat het te druk is op werk. Je alleen maar druk maken of je de omzet wel haalt die je moet halen. Werk is meer dan omzet en gun jezelf rust. Je hebt al veel kwaliteit laten zien in je werk, vertrouw daarop. Je werkmail en telefoon op lukrake momenten altijd maar checken. Stop daarmee!

Niet op leuke jongens durven afstappen. Kansloze berichtjes blijven sturen naar je scharrels van 10 jaar terug. Nudes sturen om jezelf beter te voelen en te vissen naar complimenten. Moeilijk doen over seks door een klacht. Niets over grappen over seks durven zeggen als het je persoonlijk raakt.

Schaamte. Schaamte over bepaalde lichamelijke klachten waar ik niet aan kan doen. Je kromme rug, psychische kwetsbaarheid en darm-/seksklachten altijd als excuus gebruiken dat jongens jou niet willen. Je bent ook meer dan dat, geloof erin!

Ik laat het achter. Altijd. Nee vast niet. Het gaat om het idee en toewerken naar al deze dingen. Geen doel van maken, maar doen. Moeilijk erover doen laat ik ook lekker achter in de jaren 10.