Ik wil op mijn blog meer odes schrijven. Omdat er in de wereld gewoon geweldig mooie mensen bestaan. Of bestaan hebben. Helaas is verleden week opnieuw een prachtig mens heen gegaan. Iemand die ik niet persoonlijk kende, maar iemand waar ik op afstand wel heel erg veel bewondering voor had. Iemand die een voorbeeld was. Iemand die ik persoonlijk mag bedanken in mijn meest donkere periode. Daarvoor verdiend hij nog echt een blog. Hierbij een ode aan Jan Makkenstorm.

Jan Mokkenstorm richtte in 2009 het nationale platform 113 op. Een hulplijn voor mensen met suïcidale gedachtes of die zelfs op het punt staan suicide te plegen en een organisatie die zich inzet om het aantal suicides drastisch te verminderen. Jan Mokkenstorm geloofde zelfs te reduceren tot 0. Ik deelde al eens eerder dat ik zelf ook in mijn meest donkere periode contact heb gezocht met deze organisatie. Hoewel ik dit zelf niet louter een positieve ervaring benoem heb ik onwijs veel bewondering voor deze organisatie, de vrijwilligers en het mooie werk dat zij doen.

Jan Mokkenstorm had een missie, een doel. Suicides terugdringen tot 0. Een erg ambitieus doel, maar daar streed hij voor. Daarvoor was bespreekbaarheid nodig. Daarvoor was het nodig dat we erover gingen praten en dat het uit de taboesfeer verdween. Daarvoor was het nodig dat alle hulpverleners het onderwerp niet meer uit de weg gaan. En daar zette hij zich voor in. Op tv, radio, in de krant en vooral in het werkveld. Zodat mensen zoals ik weer hoop kregen in hun leven.

Ik droom er ooit van om ooit iets voor 113 te betekenen. Als iemand mij heeft geïnspireerd is het Jan Mokkenstorm met al zijn werk. Deze organisatie oprichten zal veel doorzettingsvermogen hebben gevergd. Hij was vernieuwend. Hij deed onderzoek, praatte op mensen in en bleef vol achter zijn missie staan. Ook bij hem kwam het vanuit een persoonlijke missie. Zoals hij zei: „Ik heb enorm lang getwijfeld of ik wel om van te houden ben. Maar dat ben ik.” Iets wat ik zelf door alle therapie ook steeds vaker begin te geloven.

Daarom verdiend deze man echt een ode. 113 redt dagelijks levens en dat mag echt voor een deel op het conto worden geschreven van Jan Mokkenstorm. En meer dan ooit proefde ik bij hem dat hij het echt deed voor die missie, niet om zichzelf op de kaart te zetten. Maar puur om het 1829 (2018) suicides in Nederland te laten dalen. En ook internationaal dat doel na te streven. Daar deed hij alles voor. En dat maakt hem voor mij een ongelofelijke held.

Ik denk aan zijn familie, gezin en andere nabestaanden. Dat een held zo vroeg is gestorven en maar 57 jaar is geworden. Helaas werd hij ziek. Ik hoop heel erg dat we allemaal zijn visie, missie en doel hebben gehoord en dat we dat allemaal een beetje uitdragen. Suïcide is een eng onderwerp, maar je kan erover leren praten. Niet altijd en overal, maar indien je een band hebt met iemand zou het mogelijk moeten zijn om het bespreekbaar te maken. Ook daar draagt 113 tools voor aan.

Daarvoor dus echt deze ode. Dat ik geloof dat mede dankzij Jan Mokkenstorm het taboe alweer een stukje kleiner is geworden. Dat mede dankzij zijn inzet trainingen zijn ingevoerd voor hulpverleners en dat daadwerkelijk mensen heeft gered. Dat mede dankzij zijn inzet dagelijks allerlei vrijwilligers en werknemers in gesprek gaan en hele heftige verhalen aanhoren, om toch proberen die mensen nog een beetje hoop of licht te geven. Ik weet als geen ander hoe belangrijk dat is. Helaas heb ik ook gezien dat het voor sommige mensen niet reddend is geweest. Maar indien we zijn werk voortzetten geloof ik dat we daarmee nog veel meer mensen gaan redden. Bedankt Jan Mokkenstorm. Ik zal je nooit vergeten. Deze ode is echt voor jou. Je was een prachtmens. Bedankt!