KUT. Mijn laatste blog, mijn laatste tweets. Het is niet goed. Niet goed te praten ook. Een aantal mensen hielden een keiharde spiegel voor en ik kon er niet op juiste manier op reageren. Opnieuw in de verdediging. Opnieuw “Ik weet het niet”, “Ik kan het niet”, “Maar” en “JIJ”. Hard zijn voor jezelf heeft geen nut, maar in de spiegel kijken naar je eigen gedrag en dit veranderen is nu wel bittere noodzaak. Gisteren kroop ik na 2 uur vertraging opnieuw in de slachtofferrol. Ik was opnieuw Koning zelfmedelijden. Het is echt tijd om dit nu te veranderen.
De vraag is alleen hoe. Ik heb mijzelf zolang gedijt in een bad vol zelfmedelijden dat het een patroon is dat heel snel wordt getriggerd en wordt geraakt en wat ik tot uitvoering breng. Het is iets waar ik mijzelf aan vast blijf klampen omdat het mij de enige veiligheid biedt waar ik zoveel behoefte aan heb. Het is wat mensen op een zachte, harde en milde manier tegen mij hebben durven zeggen en geschreeuwd. Maar telkens verviel en bleef ik terugvallen in medelijden met mijzelf. Steeds kroop ik in die slachtofferrol. Wat was ik zielig met al mijn klachten. Ook op mijn 31e. Waar bleef mijn eigen verantwoordelijkheid?
Natuurlijk pakte ik deze af en toe. Maar niet structureel. Het heft in handen nemen is nu meer dan nodig. Want op deze koningsdag neem ik zelf graag afscheid van koning zelfmedelijden, zoals ik mijzelf ook wel mag noemen. Maar beloofde ik niet al veel eerder afscheid te nemen van mijn telefoongedrag, negatieve uitingen, roep en schreeuw om aandacht en het dreigen met suicide? En zijn deze niet nog steeds onderdeel van je rol als koning zelfmedelijden?
Helaas moet ik daar JA op antwoorden. Ik ga dan ook niet claimen dat ik nooit meer koning zelfmedelijden zal zijn, maar wel wil ik zeggen dat ik daar altijd afstand van wil nemen. Dat ik vraag aan jullie mij daarop aan te spreken. Maar vooral zal ik het zelf moeten doen. De vragen “Hoe helpt jou dit?”, “Kan je iets aan de situatie veranderen? JA, doe het. Nee, accepteer het.” staan op de achtergrond van mijn telefoon en hangen pertinent ergens in mijn kamer.
Ik zal nog meer stukjes uit “The subtle art of not giving a fuck” herhalen en lezen. Ik ben niet mijn aandoening, ik ben meer dan dat en ik moet verantwoordelijk nemen. Ja, bij lichamelijke klachten soms rust nemen en mag ik balen dat ik even niet deel kan nemen aan leuke dingen. Maar alternatieven bedenken, dankbaar zijn voor de dingen die wel lukken en weer verder gaan is dan belangrijk. Hulp durven aannemen is daarbij nog een belangrijke leerfactor.
Er is progressie, maar tegelijkertijd blijf ik hangen in mijn gedrag van de afgelopen 15 jaar. Ik ga dit dus niet alleen kunnen. Indien het de komende tijd nog te vaak blijft mislukken zal ik opnieuw hulp inschakelen van een therapeut. Mijn eigen geluk is uiteindelijk toch prioriteit nummer één. Klagen gaat mij niet verder helpen. Oog voor vrienden, huisje, een toffe baan, lekker eten, sporten en alle gave dingen die ik onderneem zijn belangrijk en komen prominenter in mijn leven. Koning zelfmedelijden maakt plaats voor Koning toffe Thomas.
Nee, niet om mijn narcistische trekjes uit te breiden. Ik blijf bezig met de bevestiging uit mijzelf te halen en niet afhankelijk van anderen te worden of zijn. Social media gebruik omlaag, en al helemaal voor minder geklaag. Tegelijkertijd zitten online belangrijke vrienden en support, maar die zal ik ook om gezonde steun moeten vragen. Mijn eigen grenzen aangeven. De mensen die de spiegel voorhouden hadden gelijk. Tijd om nu echt afscheid te nemen van Koning zelfmedelijden en het pak van verantwoordelijkheid aan te trekken. Hier sta ik volledig achter. Ik ben daarvoor bereid om twitter en blog te verwijderen indien dit noodzakelijk is.
Ik snap dat jullie misschien denken: ooh roept Thomas weer dat het roer omgaat. Het verschil zit hem alleen erin dat ik dit nu alleen doe voor mijzelf. Ik heb jullie niets te bewijzen, maar voor mijn eigen geluk is het belangrijk dat Koning zelfmedelijden op deze koningsdag definitief wordt uitgezwaaid. Te beginnen met vandaag. Ik ben dan alleen vandaag, maar niet zielig. Lekker schrijven, hardlopen, schoonmaken, lezen en relaxen. Doei Koning zelfmedelijden. Tijd voor Koning toffe Thomas.
