Het is november en toch voel ik nog de behoefte om terug te kijken op september. Binnenkort lezen jullie wel wat voor maand er daarna nog is gekomen, maar allereerst moet ik nog echt de balans opmaken van september. De maand dat de zomer voorbij ging, dat ik mijn seizoenskaart van Feyenoord verder verzilverde, mijn coping belachelijk op orde was met streaks van 22 (doorlopend vanuit augustus) en 9 dagen en ik gewoon lekker bezig was.
Het hoogtepunt van de maand was natuurlijk de Socialrun! Ik ben zo trots en blij dat ik hem dit jaar wederom heb gelopen. Na tijdenlang mijn shin splints was het heerlijk genieten dat ik weer vrijuit kon lopen. Ik kocht deze maand nieuwe hardloopschoenen die ik meteen uitgebreid mocht gaan inlopen. En hoe! Heerlijk gemiddelde en met humor, gevatheid en warmte bij de andere lopers. Ik ben erg blij dat dit opnieuw zo’n episch avontuur was en ik ga er alles aan doen om er volgend jaar opnieuw bij te zijn! In totaal liep ik in het weekend 55.5km en in de gehele maand 115km! Ik deelde mijn deelname aan de Socialrun ook bij zowel BMC als op mijn opdrachten in Horst en Houten. Ik kreeg hier erg mooie reacties op en ik ben ook trots op deze openheid.
Verder was het een best drukke maand voor Route66. In dit talentenontwikkelingsprogramma organiseerde ik een dag met een gemeenteraadssimulatiespel en een symposium. Voor beide was het erg inspirerend om mij hiervoor in te zetten en waren de reacties achteraf hierover ook heel positief.
Dit sloot dan ook aan bij mijn stemming dat gemiddeld een 5.9 was. 7 dagen onvoldoende en 23 dagen voldoende. En op die slechte dagen vocht ik vaak door en ging het slechts 3 keer mis in coping. Ik leerde er weer van en ging verder. Met gepaste trots kijk ik daarom terug op september. Wat in oktober niet is gelukt (die balans moet ik ook nog opmaken), lukte in september wel.
Op werk ging ik weer 5 dagen in de week werken. In de nieuwe opdracht in Horst aan de Maas vond ik snel mijn weg en ook in Houten was er genoeg te doen. Ik had mijn evaluatie van mijn opdracht in Houten en dit zorgde voor een zeer positieve beoordeling waarin ik ook meer verantwoordelijkheden toebedeeld kreeg. Ik merkte ook dat ik steeds productiever werd op werk en ik voelde dat ik steeds meer toegevoegde waarde had en was.
Ik had een vrijgezellenfeestje van een goede vriendin. Ik zoende en ik had een date. Ik sprak een leuke jongen aan in de trein (!!). Maar meer vervolg kreeg het niet en daarom ging het vertrouwen in de liefde voor mijzelf weer een beetje achteruit. Ik beloonde en troostte mijzelf wel voor stoere stappen door het kopen van een boek wat ik vrij snel uitlas. Maar ook het lezen kreeg daarna niet heel veel meer vervolg meer.
Ik zat gemiddeld precies 3 uur op mijn telefoon per dag en ontgrendelde mijn telefoon gemiddeld 52 keer op een dag. Nog steeds heel erg vaak, maar er waren ook steeds meer dagen dat ik hem vaak weg kon leggen en met rust kon laten. Daarnaast maakte ik weer wat lieve kaartjes en was ik attent naar wat vrienden.
En het was de maand waarin ik mijn magnetron / oven vernielde door een stokbrood op te warmen in de magnetron en dit voor erg veel rook zorgde. Het was de maand van opnieuw een afspraak bij de pedicure en bij de kapper. Het was de maand van keihard meezingen met karaoke. Het was de maand dat ik verder niet echt ben gaan stappen, maar wel genoeg lol en fijne afspraken had. Als ik binnenkort dus nog eens zeg dat ik nooit progressie maak moet ik nog maar eens op september terugkijken.
Goed om te horen, Thomas. Lekker bezig!