Afgelopen week had ik voor het eerst sinds mei weer een afspraak met mijn therapeute. Het was in mei ook voor het eerst sinds 3 maanden en zo heb ik in het afgelopen half jaar 2 keer therapie gehad. Als je kijkt naar wat dat heeft gedaan kan je misschien concluderen dat ik nog niet zonder kan. Het was dan ook niet voor niets in juni en juli dat ik telefonisch contact zocht met mijn therapeute. Over de telefoon kon ze weinig voor mij betekenen zei ze toen. Ik was de regie in therapie kwijt.
Soms moet er eerst iets misgaan voordat je inziet dat er echt iets moet veranderen. Dat is bij mij gelukkig niet het geval. Ik weet allang dat mijn gedrag vaak niet door de beugel kan. Echter is dat de laatste weken opnieuw heel erg bevestigd en er is mij een spiegel voorgehouden. Een block, een interventie dat bij geen verandering wat meer afstand van elkaar nodig was. Ik worstelde ermee, maar besloot niet bij de pakken neer te zitten. Het nieuwe misgaan zorgde voor nieuwe reflectie. Mijn koelkast is daarom verandert in een nieuwe wand: de wand van The streak. Read More The streak: Bewust van eigen gedrag
Het is alweer een week na de (Gay)Pride. Een week geleden stapte ik de boot op om honderdduizenden mensen langs de kant te begroeten. Het was mooi weer dus het was weer een mooi feestje. Ik lees vaak de discussies of het “carnaval voor de homo’s” niet te ver is doorgeschoten. Ik moet dan altijd een beetje huilen, omdat het verre van een carnaval is. Het is een dag waarop iedereen zichzelf kan zijn. Dat je eens niet rekening hoeft te houden met de het gevaar. Dat dat straight privilege van de ander eens ook geldt voor jou..
Een maand geleden schreef ik onderstaande brief aan mijn meest dierbare mensen. Ik benoemde al een aantal keer dat het een belangrijke brief voor mij was. Helaas kan ik hem vandaag 6 augustus opnieuw versturen. Deze kwetsbare brief aan mijn inner circle heeft mensen geraakt. Ik schreef hem in wanhoop om mijn eigen gedrag. Ik schreef de kwetsbare brief, omdat ik het ook echt niet meer wist met mijzelf. Iedere brief was wel wat persoonlijker en op de persoon geschreven. Ik wilde jullie een draft versie mee laten lezen, omdat ik soms ook zo tegen jullie heb gedaan. En ik zou echt gaan veranderen. Helaas was mijn gedrag zaterdag, ja op de dag dat ik zo trots was bij de Gaypride, opnieuw buitensporig en overtrad ik daarmee de grenzen van sommige mensen. Genoeg is genoeg. Ik zit daarom opnieuw huilend op mijn bank. De kwetsbare brief is zo waar.
Juli is een maand geweest van twee gezichten. Niet qua weer, want mijn god wat bleef het droog. Wel qua stemming was het echt van crisis tot trotsheid. Aan het begin was het erg zwaar, ik had wat grote teleurstellingen en kon er helaas nog niet op de juiste manier mee omgaan. De vierdaagse leek echter het omslagpunt. Ik zag daarin dat ik veel meer in mijn mars heb dan ik soms verwacht. Gedurende de vierdaagse was dat een gevecht en ik ben echt onwijs dankbaar voor de bro waarmee ik samenliep en dat die het aanvaarde en mij er doorheen hielp..