Het is zover. Morgen gaat het allemaal beginnen. Mijn grootste sportieve uitdaging ooit. Helaas starten we psychisch behoorlijk labiel, en gaat het op zijn zachtst gezegd helemaal niet goed met mij. Heel veel triggers naar moeilijke dingen in mijn leven en helaas moeilijk te begrijpen voor de buitenwereld. Ik heb er dan eigenlijk ook even helemaal geen zin in. Toch ga ik morgen starten en er het beste van maken. Ik ga jullie middels deze blog proberen op de hoogte te houden. Uiteraard doe ik dat ook via de overige social media. Volg mij vooral ook op Instagram. Daarnaast kan je mij volgen via de officiële vierdaagse app. Mijn startnummer is 50K510.

Ik weet nog niet wat de grootste uitdaging word. Mijn psyche is het meest logisch. Maar ook mijn schenen, darmen, rug, achillespees en hielen behoren tot mogelijke kanshebbers voor redenen tot uitval.

Het valt allemaal midden in een proces van psychische kwetsbaarheid wat door blijft gaan en wat altijd een onderdeel van mij zal vormen. En door triggers, die de afgelopen 24 uur even heel erg voelbaar waren, mij zo volledig van slag kunnen maken. Ik werd onwijs bevestigd in het gevoel nooit liefde te zullen ervaren, omdat iemand een date afzei wegens mijn sombere periodes. Ik werd onwijs bevestigd door een opmerking over de knapheid van mijn beste vriend waarmee ik op een foto stond. Nog nooit is zo’n opmerking over mij gemaakt. Een date die iemand afzei en een compliment voor je beste vriend. Ik snap dat het voor de maatschappij dingen zijn die niet bepaald logisch zijn dat het heel slecht met je gaat. Echter, dat is precies hoe psychische kwetsbaarheid werkt. Ik kan zo getriggerd worden in onzekerheid, suïcidaliteit en pijn van niet leuk genoeg zijn dat dat mij op onverklaarbare reden helemaal onderuit kan halen. Zelfs als ik daarvoor net zeg hoe trots ik op mijzelf ben en tien goede dagen had. Het zorgt er voor dat mijn gevoel zelfs zegt dat die hele vierdaagse mij niets kan schelen en dat toch niemand mij begrijpt. Dat niemand mij hoeft aan te moedigen en dat het mij allemaal onwijs onverlet laat. Dat gevoel was er even van zondagmiddag tot en met vanochtend.

Maandag 9.30

We zouden vroeg ons startnummer ophalen, wat de vorige dag was mislukt omdat we geen geprint exemplaar van inschrijfbewijs bij ons hadden. Mijn humeur zei alleen ik ga niet. Ik wil niet meer bestaan en die hele vierdaagse ga ik toch nooit redden. Mijn beste bro vertrok daarom alleen naar de wedren. Uiteindelijk raapte ik mij toch bijeen en haalde we ons startnummer samen op. We maakte de foto uit de header..

Maandag 14.30

We komen de dag best moeilijk door. We willen gewoon van start! Ik heb om 14.30 nog een fotomomentje van de socialrun. Enkele andere deelnemers lopen ook de vierdaagse. We maken enkele mooie foto’s en drinken een biertje op de drukke wedren. Hierna haal ik nog wat ijsjes die zullen volgen als beloning na de zware vierdaagse dagen. De wekker en start zijn inmiddels minder dan 12 uur weg voor 4x50km. De spanning begint te stijgen! Het wordt hoe dan ook mijn grootste uitdaging ooit en op alle mogelijke manieren een overwinning op mijzelf. Nee, mijn gedrag en coping zijn de laatste tijd verre van goed te praten.Toch knok ik door, communiceer ik daar open over en wordt dit hoe dan ook een overwinning op mijzelf. Zelfs als ik uitval.

Maandag 19.30

De maaltijd zit er inmiddels in. Met een lekkere pasta met salade veel koolhydraten gestapeld. Het is ook gelijk de laatste keer deze week, want als het goed is komen de rest van de week vrienden voor mij koken! Ik zeg goed geregeld! Dan wordt het nu al zometeen klaar maken voor het avondritueel. Brood klaarmaken, alles klaarzetten, douchen, scheren en naar bed. Over 7,5 uur gaat immers de wekker al! Dat wordt spannend! Ik ben benieuwd!

Maandag 21.00

De afwas is weg. Het brood is gesmeerd. Mijn gps horloge, Powerbank en telefoons liggen aan de lader. Mijn tas, op alles uit de koelkast na, is gepakt. Alles ligt klaar. De wekker is gezet om 3.00. Het is nog licht en warm, maar toch doen we een poging om te slapen. Nog een hele fijne nacht allemaal en tot morgen bij de start/ onderweg of later deze week! Truste! En op naar dag 1!!

Dinsdag 3.45

WE STAAN AAN DE START!! Voeten zijn ingetapet en volle tassen! Maar wat voelen we?! De eerste druppels sinds de middeleeuwen. Maar dat mag de pret niet drukken! Even wachten nog en dan gaan!!

Dinsdag 6.00

Even dringen bij de start. Even wennen aan de drukte, maar inmiddels zit het tempo er goed in! En al 2 vrienden langs de kant gezien! Dit geeft moed en hoop!

Dinsdag 8.00

De eerste pauze op km 21! De temperatuur loopt langzaam op en alles loopt redelijk gesmoord. Op schema en hele kleine pijntjes die niet tot te veel zorgen leiden. Natuurlijk is het ook pas dag 1, maar we mogen niet klagen!

Dinsdag 8.50

We zijn op de helft van de eerste dag! Een ellenlange dijk in de son en de eerste pijntjes van de eerste dag. Een beetje zorgen, maar die bewaren we natuurlijk voor morgen! We lopen lekker verder.

Dinsdag 9.40

Km 30! We besluiten nog even een korte stop te maken op een stukje schaduw dat we eindelijk zien. Op zich zitten we prima op schema en loopt het goed!

Dinsdag 11.45 

Inmiddels zijn de 30, 40 en 50 bij elkaar gekomen en dat betekent een stuk moeilijker doorlopen. We bereiken het 40km punt en helaas gaat het even wat minder. Waar ik de afgelopen trainingen nooit meer blaren had, doet mijn rechtervoet met alle tenen heel moeilijk. Ik vrees voor meerdere blaren. Het is ook behoorlijk stuk gaan in open stukken in de zon. We besluiten daarom nog maar een pauze in te lassen. Zometeen nog een dikke 10km te gaan!

Dinsdag 14.15

Daar is dan eindelijk de finish! Niet 50km, maar maar liefst 52.3km volgens mijn GPS. Er zitten blaren onder mijn tenen op mijn rechtervoet. Ik ben kapot. Vooral doordat het laatste stuk alles bij elkaar kwam en het echt te druk was om lekker door te lopen. De hele tijd tempo wisselen, remmen, weer door en op de hak getrapt worden is bepaald niet bevordelijk voor het gevoel. Maar we hebben het dus wel echt gedaan! Wow! Heel erg gaaf! De sfeer de laatste 10km was dan wel weer fantastisch.

Dinsdag 14.45

We drinken samen even een biertje op de Wedren. We raken in gesprek met wat andere lopers. Ik zie wat mensen out gaan, want wat was het weer heet. Het gesprek triggert mij helaas een beetje. Er wordt een opmerking gemaakt over mijn rijbewijs en hoe ik deze nog niet kan hebben en ik vertrek helaas negatief op de Wedren. Dat is helaas ook mijn vermoeidheid, psychische kwetsbaarheid en pijn die zo makkelijk te raken is. Dag 1 doet al veel met mij. Het raakt ergens nog meer aan mijn vertrouwen of ik het wel ga halen. Anderzijds is het wat het is.

Dinsdag 15.30

We vertrekken richting huis. We zijn kapot moe en mijn psychische gesteldheid is daardoor ook niet bepaald goed voor de sfeer. We leggen het echter snel bij, leggen onze voeten te baden en frissen ons op. Zo meteen komen de kokers en dan moeten we daarna alweer ons gaan opmaken voor het avondritueel. Wat een gek ritme en wat een slopende dag!

Dinsdag 20.30

Wat een helden die kokers! Uitgebreid diner, toetje, afwas, en we mochten niets doen. Ik werd er behoorlijk stijf van moet ik zeggen. Ook de blaar onder mijn kleine teen beviel mij nog niets. Maar we gaan natuurlijk nog lang niet opgeven. Deze eerste dag is overleefd en we gaan er morgen opnieuw vol voor. Het is ook nog eens echt mijn dag, namelijk roze woensdag. Dus ik ga mij gedragen door roze heerlijk begeven tussen alle mensen. Natuurlijk wordt het opnieuw zwaar, en kwam ik mijzelf op dag 1 al ultiem tegen. Maar ik zet natuurlijk wel door. Over 6,5 uur gaat alweer de wekker. Het brood is alweer gesmeerd, de tassen staan klaar. Snel tijd voor het bed! Natuurlijk een beetje last van FOMO , maar nu de stad ingaan is ook niet goed. Het is supervet om het eens van de andere kant mee te maken en de lopers, de verhalen, de sfeer in alle dorpjes te proeven. En mijzelf dus te overwinnen. Bovendien bleek uitgaan de laatste tijd toch weinig voor mij.

Woensdag 6.15

Het is dag 2: Roze woensdag! Beter geslapen, maar wat stijf en wat blaren. We plakken veel af en gaan toch van start! We beginnen wat rustiger, maar hebben er nu toch alweer 10km opzitten. Het is best fris, maar waarschijnlijk verlangen we straks naar deze temperaturen. Maar goed snel verder lopen! Telefoon weg!

Woensdag 8.15

En we hebben de 20 gepasseerd en nemen een wat langere pauze. Vanmorgen werden we al enthousiast uitgezwaaid door de tafeltennisvereniging waar we bij hebben gezeten. Nu de pauze bij een vriendin van bro. Fijn alle support! Nog een kleine 30km vandaag!

Woensdag 10.15

Het 30km punt! Rustig km met weinig support geeft wel wat extra pijntjes, Maar dat mag de pret niet drukken. We zitten op een perfect schema.

Woensdag 11.30

Alles komt weer bijeen in Wijchen en dat wordt opnieuw dringen! We besluiten daarom na alle drukte en gezelligheid een lange pauze te nemen! Hier kom ik een oud collega tegen en zo wordt de pauze nog iets langer! Lekker, hadden we even nodig.

Woensdag 13.00

De laatste pauze! Super leuk net tussen Beuningen en Wijchen nog een leuke stop gehad bij oud tafeltennistrainer. Hier een slok whisky gedronken en weer verder gegaan. We stoppen nu voor het laatst en gaan door voor een mooi roze onthaal in Nijmegen! Nog iets minder dan 2 uur!

Woensdag 14.45

Wat een bekenden allemaal langs de weg vandaag! Ik vertelde al over tafeltennisvrienden, tafeltenniscoach, vriendin die ook mee liep bij de laatste stop, oud collega bij die stop daarvoor en daarna dus ook nog een vriendin die bij een tentje staat. We krijgen een lekkere koude radler aangeboden, waardoor we hier ook weer even staan. Vervolgens ook nog wat vrienden uit het raam bij de Hertogstraat. Al met al erg veel gezelligheid en steun die support, maar hierdoor komen we niet bepaald eerder binnen.

Woensdag 15.20

Daar is de Wedren dan eindelijk. Hoewel het maar een ruime 48 km is vandaag is het even heel erg voelbaar. Het laatste gedeelte was weer zo ontzettend druk. Ook met oponthoud door optredens van Roze woensdag in de stad. Bizar hoeveel dit tot remmen en weer verder gaan leidde. Maar om 15.20 stempel ik af en krijg ik te horen. Dhr. Pruijsen, 1e keer, tot morgen!

Woensdag 18.00

Na eerst nog een koud biertje op de Wedren, zonder zitplaats, snel naar huis gegaan. Hier was alweer een goede vriend aangekomen om heerlijke pannenkoeken te bakken en dat wij lekker onze voeten konden verzorgen. Dat was hard nodig ook, want twee nieuwe fikse blaren zorgde voor veel pijn aan de rechtervoet. 1 toch maar geprikt en afgeplakt en hopen dat de pijn te verdragen is. De andere zit precies op het drukpunt van waar je je voet landt. Die ga ik met een blaarpleister proberen. Erg pijnlijk. De bro heeft pijnlijke bovenbenen en laat die intapen.

Woensdag 21.00

Het is hoog tijd om te slapen. We hebben morgen halverwege in Gennip echte stoeltjes en koffie kunnen regelen. Daarnaast hebben we nog pannenkoeken over van vandaag. De beentjes worden stijver, pijn op plekken die ik nog niet kende. De trots over het overleven van dag 2 is groot. Maar tegelijkertijd is er angst voor de dagen die nog komen gaan.

Donderdag 4.00

Het was even haasten, heel veel afplakken en tapen. Maar we waren er 3.56 en zijn om 4.15 ongeveer gescand voor de start. Natuurlijk stonden er nog vrienden met regenboogvlag uit te zwaaien en gaf dit weer moreel support. Het beloofd 30 graden te worden dus meters maken aan het begin. Maar natuurlijk ook niet te hard voor stijfheid. We lopen in ieder geval in Feyenoord shirtje!

Donderdag 6.10

Jaja. Het 10km punt is al bereikt en we lopen door malden. Even een extra blaarpleister voor bro. Zelf ook wat pijntjes, maar ook al quotes “ik ben een sterk persoon en ga dit uitlopen”, “Het valt best mee. Ik.kan dit”. Lekker! Uiteraard zijn de quotes opgenomen voor zwaardere tijden.

Donderdag 8.00

Komen door bij het 20km punt! Even zwaar en steken in de voet. Maar komen vanaf km 16 even gezellige mensen tegen en slepen ons er wel doorheen. Op naar de geregelde verzorging op de helft vandaag in Gennip!

Donderdag 9.20

Daar is de oud collega. Op 26 km met stoeltjes en koffie! Wat boffen we! Heerlijk even pauze! Het gaat niet vanzelf..maar om 9.20 hier is echt heel erg prima! Yes yes yes!

Donderdag 10.30

Het 30km punt! De snelheid zit er opeens goed in! Lekker doorlopen met 5.5 km/h! Prima hoor!

Donderdag 11.45

Alles is bij elkaar gekomen. Hierdoor kunnen we dit tempo niet meer houden. We nemen daardoor even een pauze. Even daarvoor zag ik een vriendin langs de kant en liep bro door omdat die dat niet door had. Hij moest toen even terug. Maar goed we konden daarna wel door.

Donderdag 12.30

Het 40km punt! Dit is midden in Groesbeek. Het is gezellig en druk. Met de zon wel behoorlijk warm en we krijgen het ook zwaar. Ik met name in mijn voeten. Bro in zijn benen.

Donderdag 13.00

De beruchte zevenheuvelenweg. Wat een sfeer en wat een mensen. We hebben geluk met de wolken dus de warmte valt enigszins mee. We krijgen het allebei steeds zwaarder op deze weg. Bij mij is het of in allebei de voeten de kleine tenen een schaar zit. Bij bro is het ook een blaar en pijn in bovenbenen. We stoppen even halverwege waarin ik volledig kapot zit. Een paar grappen en we gaan verder. Nog minder dan 10!

Donderdag 14.00

Wat een drukte! Ik kom over ergste pijn heen. Met bro gaat het wat minder na de pauze. Er staan veel vrienden van ons aan het einde. Ik stop bij vriend en voor een biertje. Bro loopt liever door omdat hij te stijf wordt van stoppen en door. We finishen niet samen vandaag. Ik zie nog 3 andere vrienden.

Donderdag 15.00

De wedren! Ik heb dag 3 ook weer gehaald en mag morgen starten! Ik vind bro terug, er komen vrienden en we drinken een biertje..we vergaan van de pijn, maar zijn ook trots. Toch wint de pijn een beetje. Hoe zijn de voeten als schoenen straks uitgaan?

Donderdag 16.30

Ik kom eindelijk thuis van de Wedren. Schoenen uit! Help nieuwe blaren, zo groot! Daarnaast opgezwollen tenen en voeten en pijn. Ook bro heeft even klachten. Pfoe, ziet er allemaal niet goed uit voor morgen. Maar gelukkig is er al een vriend voor lekker eten en verzorging.

Donderdag 19.00

Eindelijk tijd om blog bij te werken. Wat een drukte en liefde van mensen! Nog maar 1 dag. Maar opnieuw 50km wordt zo ongelofelijk zwaar. Ik hoorde veel dat ik er nog zo fit uitzag en bijliep. Echter mijn voeten claimen wat anders. Mijn benen houden het overigens wel super goed. Qua knieën en alles weinig last en blijk ik heel fit. Daar maar even op teren en morgen met blaarpleisters, pijnstillers en afplaktape deze vierdaagse voltooien!

Vrijdag 4.00

Wat zat ik er gisteravond even zwaar doorheen. Zoveel pijn. Bloedblaar. Hele opgezwollen voeten. Jaja nog maar 1 dag. Maar bij die halve marathon ben ik ook al eens uitgevallen 1 km voor de meet. Ik zag het dus echt niet meer zitten! Maar bro deed even alles voor mij, ondanks ook eigen pijn en zo staan we nu aan start. Klein hulpje van stijfheid. Maar we gaan ervoor! Nog 50km!!

Vrijdag 7.45

Om 6.07 kwamen we langs het 10km punt. Natuurlijk pijnlijk, maar hebben het tempo er best lekker inzitten. Om 7.45 bereiken we de brug over de maas op 18.6km. Hier staat een vriendin van bro met koeken en support. Tijd voor de eerste pauze! Om 8.00 weer verder!

Vrijdag 10.10

Via Twitter heb ik weer een pauze geregeld rond 30km punt met koffie en luxe stoelen! Heerlijk even een lange pauze. Een klein stukje in beers kwam de 40 erbij. Nu maken wij nog een extra lus. Maar heerlijke koffie en uitgebreide stop was na een heel saaie ochtend met veel open stukken en veel pijn was nodig. Maar we liggen prima op schema hoor!

Vrijdag 11.45

Daar is Cuijk!! Vanaf hier is het nog maar 15km! We hebben pijn. Maar genieten ook intens! Dit kan niet meer stuk. De hitte is vandaag wel het ergste. En waar is een boom zonder mensen als je nodig moet plassen? Enfin. We komen eraan. Nog een dikke drie uur!

Vrijdag 12.45

We nemen een laatste korte pauze. Het gaat goed komen, maar hebben het best zwaar. Het is duidelijk dat mijn lichaam van streek is. Ik moet plassen, maar als ik bij een bosje sta lukt het niet. Wellicht door alles uitzweten. Na de pauze staan we weer op en lopen we door de stijfheid zo mank als wat. Daarnaast heb ik last van veel blaren op mijn linkervoet, terwijl dat de overige dagen vooral op de andere voet het geval was.

Vrijdag 13.00

We bereiken het punt dat we de laatste 10km ingaan. Het plassen is inmiddels gelukt. Het valt nog mee met alle drukte. Wel is het echt extreem warm vandaag en is dat duidelijk voelbaar.

Vrijdag 14.00

We draaien de Via Gladiola op. Soms licht traantje achter mijn ogen. Van de pijn en van de overwinning op mijzelf. Het gaat verre van mijzelf in mijn leven. Zie alles verder op deze blog. Ik was in eerste instantie uitgeloot voor de vierdaagse. Maar hier heb ik het toch maar mooi geflikt. Wat een publiek dat klapt en feest viert, onder andere voor mijn prestatie. Het betekent veel voor mij.

Vrijdag 14.30

We zien bekenden, maar kunnen niet overal stoppen. We stoppen wel bij een gemeenschappelijke kennis, de moeder en vrienden van bro en mijn ouders. Van allen krijgen we gladiolen en op eind ook een biertje. Er worden nog mooie fotos gemaakt en maken ook nog enkele trotse selfies. De laatste km is nog even zwaar, maar we hebben het wel echt geflikt! Het viel met de pijntjes niet mee. Het was soms heel veel klagen. Het was psychisch in de avond vaak helemaal op zijn en niet meer willen starten. Het was episch, maar ook zo zwaar om mijzelf tegen te komen. Wat een held is de bro die dat allemaal accepteert, mij er doorheen slaat, de onzin en heftige gedachtes accepteert en weerspreekt of duidelijk eigen grenzen aangeeft. En dat tijdens een week waarin hij ook 200km aflegde, met behoorlijk wat pijntjes. Echt te dankbaar voor en vol bewondering voor zijn mentale kracht en hoe hij zich er ook doorheen heeft geslagen.

Vrijdag 14.55

De FINISH! We hebben het echt gehaald. Mijn tante staat bij de finish die vandaag de 30km heeft afgerond. We halen ons eerste kruisje op, drinken trots ons laatste biertje op de Wedren en maken wat foto’s. Door die zit waggelen we weer naar onze fiets verder. Dat is aan de andere kant van de Sint Annastraat, dus dat is even wachten dat we kunnen oversteken.

Vrijdag 16.15

Eindelijk thuis! Ik neem een voetenbadje en bro gaat gelijk douchen en tas pakken. Er komen nog wat mensen op bezoek. Bro gaat omstreeks 17.15 naar huis en ik ga dan douchen en eet nog een hapje met mijn ouders in de stad.

Vrijdag 18.30

Ik ben moe en merk dat de biertjes aanslaan. Het eten met mijn ouders is daarom ook even afblazen. De trots en adrenaline zijn groot. Ik blijf daarom nog wat langer in de stad. Ik doe dansjes met de lieve vrienden die mij deze week in ochtend hebben uitgezwaaid. Die deze week lekkernijen en stoelen bij pauzes bezorgde. Die voor mij kookte en de afwas deden Die zorgde voor support bij de finish. Die zorgde voor lieve steunende berichtjes onderweg. Het was echt compleet kapot gaan, maar tegelijkertijd ook onwijs doorzetten dankzij veel lieve mensen.

Vrijdag 20.00

Ik doe eerst met enkele van deze een biertje bij de Hemel. Vervolgens ga ik met een vriendinnetje die er elke morgen stond om uit te zwaaien nog een biertje doen bij Koningsplein. Ik probeer te blijven bewegen, maar het staan is al best pijnlijk. Vervolgens ga ik nog naar Thomtom met wat gay vrienden en doe ik daar dansjes tot 3.00. Niet goed voor mijn blaar, wel fijn voor de euforie die ik voel van de overwinning op mijzelf en het uitlopen. Ik spreek nog enkele andere mensen die hem ook hebben gelopen. Ik krijg veel complimenten van onbekende mensen, omdat ik mijn eerste kruisje om heb. Het voelt een beetje patserig, maar de trotsheid is vanavond heel erg aanwezig. Ik krijg zelfs aan het eind van deze week na bijna 24 uur op te zijn nog complimenten over mijn uiterlijk. Het waren niet mijn types, maar op een toch al euforische avond is dit wel bonus om te horen.

vrijdag 3.30

Ik ben thuis en kan gaan slapen. Op de tijd dat ik de vorige 4 dagen na de start ging is het feestje eindelijk voorbij. Ik stuur een berichtje nog naar bro om hem te bedanken, te grappen over dat we nog naar de start moeten. Maar gelukkig niet! De avond dansen was zeker niet goed voor de blaren, die nog groter lijken te zijn geworden. Maar het was het ergens ook wel waard om nog een avond te feesten. Buiten de blaren om en stijfheid in spieren nauwelijks ergens last van. Dat is ook bonus. Daarom zeg ik zeker nog niet dat het er nooit meer van komt, maar ook sowieso niet per se een jaar later weer. Ik zal nog even moeten bijkomen. Mijn lichaam, ritme en geest zullen rust nodig hebben. De tour, formule 1, Brits Open golf, Netflix uitspelen staat op het programma. De uitdaging is om zo min mogelijk stappen te doen. Mijn kruisje krijgt een belangrijke plek. Het moet mij op moeilijke momenten heugen aan mijn wilskracht, doorzettingsvermogen en talent. De vierdaagse zit er echt op! Wat een geweldig en bizarre week is dit geweest!