Ik zag er een beetje op om deze blog te schrijven. Het is namelijk echt een maand geweest om snel te vergeten. Echter heeft de lijn doorgezet in mei en staan er een heleboel kruisjes op mijn coping schema en een heleboel onvoldoendes bij mijn stemming. Er zijn leuke plannen, er zijn mooie mensen in mijn omgeving, en toch is alles in mijn leven te veel. Ik denk aan het kaartje van Rachel Celine: “Als leven overleven wordt en alle hoop verdwijnt, weet dan lieve jij, dat er bij mij, voor jou altijd een lichtje schijnt”
Mijn stemming kreeg gemiddeld een 5.5. Het laagste van dit jaar. Desondanks was er voor het eerst dit jaar een week met alleen maar voldoendes. Helaas waren daaromheen veel hele slechte weken, waardoor het gevoel nu ook erg negatief is. Maar liefst 12 van de 30 dagen was de stemming onvoldoende. Op maar liefst 18 dagen hield ik mij niet aan de afspraak over te negatieve uitingen op de app of op social media. Op maar liefst 9 dagen refereerde ik aan de dood of zelfmoord plegen tegen vrienden. Op maar liefst 18 dagen was ik te veel Calimero en was ik super onvergelijkt, negatief en vergeleek ik te veel met vrienden.
Verder las ik 5 boeken (ook kleintjes) met in totaal 712 bladzijdes. Dat is geen record, maar toch een aantal wat perspectief biedt. Het is echter ook vrijwel het enige lichtpuntje van afgelopen maand. Want ik greep weer veel te vaak naar mijn mobiel op moeilijke momenten. In totaal zat ik daar namelijk 6538 minuten op, wat gemiddeld betekent 3 uur en 38 minuten per dag. Met gemiddeld 74 ontgrendelingen per dag. Het is absurd veel allemaal en mijn coping ging dus weer de slechtste kanten op.
Dit zijn pijnlijke feiten en het is tijd om dit om te draaien. Om mijzelf hiermee niet meer over te veroordelen, maar om ervan te leren en het anders te doen. Er zijn genoeg moeilijke omstandigheden die hiertoe hebben geleid; met name veel lichamelijk vage klachten die tot geen verbetering leiden en echt zorgen voor het feit dat ik mijn kwaliteit van leven momenteel heel laag vind.
Het was ondanks al deze tegenvallers wel de maand dat ik begon op mijn opdrachten in Houten en Staphorst. Dat ik daar wel het gevoel heb dat ik best een bijdrage kan leveren en dat ze tevreden over mij zijn. Daarnaast kon ik toch nog meedoen met de vierdaagse en heb ik de training daarvan weer hervat. Daarnaast werd ik natuurlijk 30 jaar en gaf ik een mooi feestje. Daarnaast een mooie bruiloft, een mooi tafeltennistoernooi, geweldige sport op TV met de masters, wielrennen, formule 1 en voetbal. Tevens gaf ik weer eens een workshop voor John Blankenstein Foundation over Sport&Homoseksualiteit en was dat erg tof om te doen.
Hoe houdt ik deze mooie dingen langer vast? Hoe kan ik toch makkelijker en beter communiceren op moeilijke momenten? Hoe zorg ik dat mijn lichaam beter in balans komt en wat doe ik aan de onverklaarbare lichamelijke klachten? Ik zal dat onder meer bespreken met mijn therapeut waarmee ik in mei weer een afspraak heb. Tevens sta ik er zelf nog wat meer bij stil, vooral om te leren en het om te keren. Ik ben natuurlijk niet voor niets naar Lunteren geweest.
Ik heb daarom toch maar weer afspraken gemaakt met huisarts, pedicure, tandarts en dus mijn therapeute. Het zijn weer heel veel specialisten naast mijn werk en het is pittig. De sleutel zit hem echter in mildheid naar mijzelf, in accepteren, mijn best doen en leven per minuut. Oude lieve kaartjes terug lezen, dingen die mij onrustig maken maar even vermijden en proberen echt gezonde dingen in te zetten. Mei is dan wel doorgegaan als April. Ik kan dit aan, ik moet door…
