Het was zonnig en meer dan 25 graden. Ik had een prettige kennismaking gehad met de wethouder op mijn werk. Ik had getrakteerd met taart op werk wat dankbaar werd ontvangen. Ik had afgesproken met mijn drie beste vrienden. We vonden een plek bij de Utrechtse grachten terwijl alle terrassen vol leken en er mensen moesten wachten. Ik kreeg allemaal lieve berichtjes en veel mensen dachten aan mijn verjaardag. En toch had ik de meest verschrikkelijke verjaardag die ik mij kan herinneren…

Het besef dat ik altijd psychisch kwetsbaar blijf daalde gisteren even heel erg in. Alle omstandigheden waren er voor een hele fijne verjaardag. Toch heb ik er geen enkel moment van genoten. Het was psychisch en fysiek even heel erg doorknokken. Het valt moeilijk uit te leggen. Ik kon mijn drie beste vrienden niet bereiken en zij mij niet. Ik kon het allemaal even niet meer. Ik beleefde echt een verschrikkelijke dag en mijn stemming, coping en zelfbeeld scoorde niet bepaald hoger dan een 3.

Ik denk dat het te wijten is aan de volgende dingen:

• De druk van dankbaar en gelukkig moeten zijn. Mooi weer, jarig zijn en allemaal mensen die zeggen: Wow jij boft zo’n mooie dag; daar moet je wel van genieten! Dat ik mij dan KUT voel maakt het schuldgevoel groot en maakt ook het gevoel groot dat de maatschappij mij niet begrijpt en ik de maatschappij niet. Ik hoor vrolijk te zijn, het lukt niet.
• Issues. Het is mijn eerste week van vier wekkers achter elkaar van voor 7.00. Moeheid. En een hoop vage klachten. Steken, darmen, zweten (zeker met dit weer). En nog meer klachten. Het gevoel dat ik werk niet aankan en dat ik dus nooit mijn ambities kan verwezenlijken is aanwezig. Al helemaal op de dag dat ik 30 jaar wordt en besef dat ik in mijn twintigerjaren er al zo vaak voor naar de huisarts ben gegaan en dat het helemaal niets heeft geholpen.
• Mooi weer is voor veel mensen echt schitterend, maar ik weet gewoon dat mijn darmen zich veel meer roeren en veel meer klachten geven als de rest van Nederland het terras op kan. Dit was gisteren wederom het geval.
• 30 worden. Het besef van voor mijn dertigste dus echt nog nooit echt een relatie te hebben gehad. Het besef van 30 jaar en nog nooit iemand aan mijn ouders hebben kunnen voorstellen. Het besef van 30 jaar en dat het zo lange worsteling is geweest in mijn twintigerjaren en dat veel van de problemen niet zijn opgelost zoals ik had gewild. Mijn seksklachten, quasimodo, darmklachten, voetklachten, woonsituatie, psychische worsteling, alles. Het is er allemaal nog steeds en het zal vast vanaf mijn 30^e weer een grote rol spelen.
• Ik zit met ze op het terras. Ik zie dat ze het leuk hebben met elkaar en dat ik zelf met mijn telefoon een grote muur op mijzelf bouw. Ik kan het alleen niet doorbreken. Zelfs niet na Lunteren, zelfs niet na zolang therapie. Ik ben er verdrietig van en over. Het is mijn verjaardag en het lukt mij niet om dat te voelen en vieren.

En zo worstelde ik mij de avond door. Leek het na het etentje even iets beter te gaan door een mooie kaart en cadeau. Echter ebte dit weer snel weg en was het bij thuiskomst opnieuw een drama. De grootste crisis. Opnieuw met dingen gegooid. Opnieuw capslock aan en gedreigd met suicide. En een worsteling om in slaap te komen. Ik vond de zogenaamde mooie dag een verschrikkelijke dag. Ik voelde mij schuldig tegenover alles en iedereen en wilde echt niet meer bestaan.

En vandaag zit ik dus met de naweeën. Ik reflecteer op de crisis en werk een beetje thuis. Het doet pijn dat het nog echt zo verschrikkelijk fout kan gaan. Dat het toch nog zo vechten blijft. Alle voornemens van vanaf mijn 30^e jaar.. het is al een groot fiasco. Morgen vier ik het in de kroeg en komen ongeveer 60-80 mensen. Ik zie er nu al tegenop. Ik moet een masker op en doen of ik het leuk vind. En ja misschien valt het mee. Maar dat zou werk misschien ook doen en daar kom ik steeds te oververmoeid van terug. Ik moet vaker NEE gaan zeggen en er moeten dingen veranderen in mijn leven. Ik ben er alleen nog steeds heel moeilijk toe in staat. En die pijn voel ik helaas ook nog met 30 jaar en 1 dag.