Ik vind februari altijd voorbij vliegen in een zucht. Je ademt drie keer in en uit en het is voorbij. Voor mijn gevoel dan. Maar het is zoals de gevoelstemperatuur, het klopt niet helemaal. In werkelijkheid is de maand namelijk maar drie dagen korter dan de langste maanden en dat valt eigenlijk wel mee. En er gebeurde weer een heleboel. Het was mijn laatste werkloze maand, ik nam afscheid van therapie, kortom hoog tijd om de balans op te maken.

Aan het begin van de maand wist ik al dat ik werk had. Ik mocht kiezen en hakte de knoop door alwaar ik in maart ben begonnen. Daarnaast had ik mijn eerste Route zaterdag, ging ik uit in Doornroosje met twee hele goede vrienden, leerde ik canvassen voor D66 en werd ik haast ervaren daarin. Helaas was er ook een crematie, werden negatieve patronen getriggerd tijdens uitgaan en waren liepen dates op niets uit of werd ik afgewezen. Helaas leverde dat niet zo heel veel op.

Daar tegenover stonden weer vele wandelingen en meer zicht op de vierdaagse. Tegelijkertijd leverde dat weer blaren op. Toch kon ik ook weer het hardlopen oppakken en is er daarin ook iets meer vertrouwen in de toekomst. Het was met de Olympische Spelen sowieso een sportieve maand. Ik heb zoveel gezien en ben echt van het evenement gaan houden. Zoveel hoogte-/dieptepunten. Wow, wat ben ik blij dat ik dit nog kon zien deze maand.

Ik werd ook nog actiever voor D66. Ik was druk met flyeren, canvassen en het in gesprek gaan met mensen op straat. Ik ging daarnaast naar een symposium van de Jonge Democraten over Privacy. Ik ontmoette Tweede Kamerleden tijdens flyeren met de bustour. Ik dronk koffie met oud rijinstructrice, beste vrienden, oud collega’s of andere mensen. Daarnaast ging ik EMDR aan en rondde ik dit af. Ik zie mijn therapeute pas weer in mei. Spannend gedurende nieuw werk, maar ik heb alle vertrouwen in dit aan te kunnen.

Ik schreef nog 1 sollicitatie. Ik belde 1 werkgever af. Ik zei JA tegen een andere werkgever en 1 werkgever staat nog on hold en ga ik nog mee in gesprek. Als ik die knoop eindelijk ook heb doorgehakt kan ik echt volle 200% storten op mijn nieuwe baan, al doe ik dat nu natuurlijk ook al. Verder stuurde ik nog een aantal kaartjes aan mensen waarvan ik dacht dat ze het verdiende en deze nodig hadden en genoot ik intens van mijn nieuwe koffiebonenmachine. Daarnaast ging ik weer eens tafeltennis kijken, las ik wat minder (slechts 301 pagina’s), maar wandelde ik dus wel 76km.

Mijn stemming kreeg gemiddeld een 6.0, waarvan maar liefst 10 dagen een onvoldoende. Het was inderdaad een vrij labiele, moeilijke maand waarin ik nog te vaak terugviel in negatieve patronen of verdriet. Best verklaarbaar door veel EMDR sessies, moeilijke liefdesontwikkelingen en moeilijke keuzes. Toch was er ook een heerlijke avond in de sauna en had ik heel veel fijn contact met vrienden. Mijn telefoon gebruikte ik opnieuw te vaak, gemiddeld 3 uur 55 minuten en unlockte hem daarbij gemiddeld 78 keer op een dag. Dat is te veel en daar moet ik in deze maand aan werken. Maar ja, met veel labiele, moeilijke, werkloze eenzame dagen was het op zich ook niet gek.

Opnieuw zie ik echter dat ik weer een bezige bij ben geweest. Dat mijn leven verre van saai is en dat dat met nieuw werk in de komende week verre van saai zal blijven. Op complimentendag kreeg ik gisteren een erg mooi compliment over mijn progressie. Nee, zeker niet alles is rooskleurig en in februari ging alles verre van goed. Toch mag ik trots zijn op wat ik heb bereikt en waarin ik heb geïnvesteerd in februari waardoor ik nog meer vertrouwen heb in de toekomst en denk dat maart beter zal zijn!