Ik had aangegeven dat ik dit jaar openhartig zou reflecteren als ik een crisis had. Ik deed dit bij mijn meest heftige crisis in januari. Ik deed dit bij de al wat afgevlakte crisis een paar weken later. En ik denk dat ik nu opnieuw het boetekleed moet aantrekken. Dit weekend was het namelijk opnieuw zo dat veel gedrag dat ik “erg slechte coping” noem aan het daglicht kwamen. Daarom is het volgens mij eens tijd voor een stevig gesprek met mijn persoonlijkheidsstoornis.

Ik heb niet één bepaalde diagnose persoonlijkheidsstoornis als borderline, afhankelijke of vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Ik ben echter wel gediagnosticeerd met kenmerken uit die drie persoonlijkheidsstoornissen en voldoende om daadwerkelijk ook het label Persoonlijkheidsstoornis NAO te krijgen. NAO staat voor Niet Anderszins omschreven. Omdat ik dus kenmerken heb uit verschillende stoornissen.

Er is sprake van een stoornis als bepaalde persoonlijkheidstrekken zo sterk aanwezig, dat het je niet meer lukt om je aan te passen. Mensen met een persoonlijkheidsstoornis hebben het daardoor lastig in contact met anderen. Ze lopen helaas vaak vast op verschillende terreinen van hun leven: thuis, op school, op het werk en in hun sociale leven (De viersprong). Ik moet zeggen dat ik inderdaad extreem last kan hebben van jaloezie, gevoeligheid voor kritiek, bindingsangst, impulsiviteit, afhankelijkheid, perfectionisme en verlegenheid. Echter, heb ik veel vrienden, ben ik in staat om te werken, woon ik zelfstandig en gaat dat goed. Ik denk daarom dat ik eigenlijk ook niet meer voldoe aan de diagnose van een persoonlijkheidsstoornis. In de nieuwe DSM (het handboek van alle psychische diagnoses) staan persoonlijkheidsstoornissen ook nogal ter discussie. De kenmerken verlenen zich er namelijk toe om veel mensen er mee te diagnosticeren en / of biedt weinig duidelijkheid.

Een diagnose blijft ook maar een diagnose en het belangrijkste is om er goed mee om te gaan. Helaas lukte dat afgelopen weekend niet. Na een pittige EMDR donderdag lukte het mij niet goed om goed met pijn in mijn rug om te gaan. Ik ging over tot meer destructief gedrag wat ook te lezen is in dit appje dat ik stuurde op vrijdag. Het appje zelf is eigenlijk ook nog een grote schreeuw om aandacht en kan als onderdeel van slechte coping en gedrag behorend bij mijn persoonlijkheidsstoornis worden gezien:

“Gisteravond ook weer behoorlijk nudes gestuurd enzo en daar ook episch spijt van. Kapper was niet echt zoals bedoeld. Alles is vies hier maar kan niet schoonmaken door rug. Blaren nog steeds. Kan niet hardlopen. Vrienden zeiden afspraken af. Voel mij gewoon een erg waardeloos naar persoon. Nieuw werk plant van alles op de dagen dat mijn therapeute werkt dus moet daar na maandag ook acuut mee stoppen. Huisarts dat niet echt uitpakt zoals gehoopt. Gewoon alles. En ondertussen alleen maar mensen die een beroep op je doen en weinig mensen die echt er voor mij dan zijn, zoals het voelt. En het is alweer half 2 en het voelt onwijs kut en zinloos, zit nog in pyjama met pijn en niets wil. Ben gewoon echt weer eens compleet klaar met life. En dan zonder laptop, hardlopen of wat dan ook. Fijn.”

Op zich herstelde ik vrijdag redelijk en ging het zaterdag overdag ook best goed. In de avond met stappen ging het weer even mis en reageerde ik extreem jaloers met uitingen rondom “Laat maar ik moet gewoon dood zijn” en “Ik ben echt zo waardeloos, ik reageer echt nooit normaal” en meer van zulke destructieve uitingen. Ik kon mijzelf enigszins herpakken gedurende avond, maar feit blijft dat er veel gedrag was dat niet helpend was en waarvan ik had gehoopt dat ik het mijzelf had afgeleerd.

En zo wil ik graag met mijn niet bestaande persoonlijkheidsstoornis praten. Ik denk namelijk dat ik bewijs met veel vrienden voor al langere tijd, een nieuwe baan, goed contact met oud werkgever, leuke ontwikkelingen bij D66 en andere zaken niet echt sprake is van een persoonlijkheidsstoornis. Toch moet ik mij bij extreme tegenslagen beter weren. Ik kan aandacht en bevestiging uit mijzelf halen en moet dat in deze gevallen vaker inzetten. Pijn in mijn rug is vervelend, maar niet rampzalig. Vrienden die bepaalde dingen op mij voor hebben is soms pijnlijk, maar niet rampzalig. Gelukkig zag ik dat ook al in, maar ik moet bovenstaand gedrag echt permanent zien te voorkomen. Dat is niet te streng voor mijzelf zijn, maar los willen komen van mijn problematiek. Weten dat ik gezond gedrag in mij mars heb en dat ook bij tegenslagen kan laten zien. Ik wil mijn persoonlijkheidsstoornis nu echt achter mij laten. Al helemaal met mijn nieuwe werk en nieuwe situaties waarin ik terecht kom. Ik heb dit allemaal niet nodig. Ik ben Thomas, een gezonde, zorgzame, intelligente, bevlogen man van 29 jaar. Persoonlijkheidsstoornis, dit was hopelijk ons laatste gesprek. Vast, ga ik nog eens op mijn bek, maar ik wil jou echt voorgoed achter mij laten. Doei diagnose persoonlijkheidsstoornis…