Volgende week heb ik mijn eerste werkdag erop zitten. Op 1 maart zal ik starten bij BMC. Ik kijk best uit naar de start van mijn nieuwe werk, want ik zit alweer ruim 9 weken thuis. Ik ben wel toe aan meer dagbesteding, al heb ik genoeg te doen en verveel ik mij ook niet bepaald de laatste weken. Sinds dat ik zeker ben van een baan is het wel relaxter thuis zitten. Het is anders dan in 2017. Ik ga dan ook vol goede moed mijn laatste werkloze week in.
Deze week was het heerlijk opstaan. Vaak eerst nog met een hoofdstuk lezen in bed. Om mij vervolgens naar de bank te begeven waar ik heerlijk kon genieten van skiën, langlaufen, biatlon, snowboard en natuurlijk schaatsen en shorttrack. Ik schreeuwde naar de televisie en het was echt heel erg genieten. De enige stappen die ik af en toe zette waren naar mijn koffiebonenmachine voor heerlijke sterke bak koffie. Vervolgens bakte ik een eitje en wat spek en keek ik weer wat verder televisie.
Dit ging altijd wel even door om vervolgens in de middag nog wat te doen voor D66, mijn mail, het huishouden of voor een stevige wandeling. Af en toe dronk ik koffie met een goede vriend(in) of ging ik naar therapie, wat ik intensiveerde. Tevens regelde ik een nieuwe huisarts, waarmee mijn darmen nu nog eens worden onderzocht. Aanstaande maandag krijg ik de uitslag van bloedonderzoek of ik wellicht toch glutenallergie heb. Ik wilde dit zo veel mogelijk allemaal geregeld hebben voordat ik start met werk. Het viel dan ook niet mee dat zowel mijn huisarts of therapeute ziek waren en met vakantie. Hierdoor liep alles zoveel mogelijk afronden voor mijn werk een beetje averij op.
In de avond heb ik regelmatig gecanvast, ofwel ben ik als jehova’s s langs de deuren gegaan over het D66-gedachtegoed of vooral om met mensen in gesprek te gaan over wat er verbetert kan worden in de stad en wat D66 daar wellicht aan kan bijdragen. Dit allemaal in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart. Indien ik dit niet deed keek ik in de avond lekker alle (sport)praat programma’s of sleutelde ik aan de website voor Route66, het Young professional programma waar ik inzit en ook de nodige dingen voor deed de afgelopen weken.
Heel soms was het eenzaam, maar ik at ook nog genoeg met vrienden. In de weekenden sprak ik daarnaast ook af met goede vrienden. Tevens bereidde ik mij alvast voor op mijn baan en kreeg ik enkele dingen doorgestuurd, zodat ik mij al kon inlezen. Tevens moest ik mijn CV aanpassen, zodat het voldeed aan het format richting opdrachtgevers. Het is best gek om een baan te beginnen, zonder dat je je werkplek weet en dat deze steeds zal veranderen. Best spannend, maar anderzijds kijk ik er ook heel erg naar uit.
Nu in mijn laatste werkloze week wil ik er nog echt van genieten. Natuurlijk zijn er een paar moetjes, maar ik wil ook vooral nog genieten van mijn vrijheid. Dat wil zeggen: vrienden opzoeken die ik anders zelden tref, een lang stuk wandelen als training voor de vierdaagse, een avond doorzakken in de kroeg omdat ik de volgende dag niet vroeg op hoef. Ik ga nog een keer langs mijn oude werk, om iedereen gedag te knuffelen en zodat ik met een goed gevoel echt kan beginnen aan mijn nieuwe uitdaging. Ik wil nog twee boeken uitlezen. Ik wil nog alles wat rest van de olympische spelen zien. Ik wil nog uitslapen en wakker worden zonder wekker. Natuurlijk waren deze werkloze weken soms moeilijk met niemand om mij heen. Maar ik wil volgende week toch kunnen vloeken en roepen hoe erg ik het mis. Mijn laatste werkloze week, tijd om het nog heel erg te benutten!
