De kop is eraf. De eerste maand is voorbij gevlogen. En wat is er ongelofelijk veel gebeurd. Er branden veel kaarsjes om mij heen vanwege twee overleden in januari. Tegelijkertijd liggen er 2 contracten voor mij voor nieuw werk waarvoor ik nog moet kiezen. Er is een glimlach wegens vele mooie uitjes, bijvoorbeeld Feyenoord – PSV, het Depressiegala of bij vrienden kijken bij Gelderse kampioenschappen tafeltennis. Ik ging alleen naar de film en maakte epische wandelingen. Het is echt tijd om de balans op te maken van de maand januari.

Vandaag zou ik eigenlijk EMDR hebben, maar door de heftigheid van deze week besloten we het even over andere dingen te hebben. Even hadden we het over of dit vermijding was van het aangaan van de moeilijke situaties in EMDR. Mijn therapeute gaf echter aan dat het ook goed was om stil te staan bij mijn progressie van wat ik al heb bereikt. En dat we nu vanaf volgende week 2 sessies EMDR in de week gaan doen. Totdat ik begin met werk en dan wel weer verder zien.

Er was ook wel heel erg veel te bespreken. Ik had mij in januari namelijk ingeschreven op een datingsite en ben op date geweest. Ik heb mij ingeschreven bij een nieuwe huisarts om mijn darmklachten serieuzer te laten onderzoeken. Ik had bepaalde dingen durven kopen om mijn seksklachten beter onder controle te krijgen. Ik heb beter contact met mijn ouders en we bellen soms zelfs een half uur. Deze dingen durfde ik lange tijd allemaal niet aan te gaan. Daarom was het hoog tijd om hiervan mijn therapeute op de hoogte te stellen. Het vermijden verdwijnt vaker naar de achtergrond en ik ga daadwerkelijk dingen aan.

Ik ben nog steeds bezig in mijn vierde boek en dat is al 2 weken. Na een vlotte start vind ik even weinig energie om te lezen. Mijn stemming was 8 dagen onvoldoende en 23 dagen voldoende. Ik had de introductie van het Route66 young professional programma van D66 en dat was episch. Ik kon nog geen meter hardlopen en dat zorgde voor een definitieve streep door mijn marathondroom. Ik had vele volle weekenden met bijzondere ontmoetingen van twitter, mijn eigen nieuwjaarsborrel of op de nieuwjaarsborrels die ik bezocht. Ik kwam op activiteiten van D66, de jonge democraten en van oud vrienden.

Al met al was het echt een bijzondere maand. Ik stuurde 10 sollicitatiebrieven. Ik had meerdere gesprekken. Ik werd soms afgewezen, maar nu heb ik zelfs de luxe om te kiezen. Ik was goudeerlijk in therapie en we bedachten samen een plan uit over doelstellingen voor 2018 en het loslaten van therapie dit jaar. Ik was vaak in een hospice en ben daar iemand verloren. Ik stuurde weer een aantal kaartjes. Ik deed vele oefeningen voor mijn schenen, vulde vrijwel dagelijks mijn coping schema in en floste vrijwel iedere dag. Ik maakte echt veel stappen.

Mijn telefoon raakte ik nog steeds te veel aan, al waren er ook goede dagen. Ik belde met vrienden soms meer dan een uur, dus dat vond ik niet tellen. Ik had een crisis. En nog 1. Maar toch kon ik er snel op reflecteren. Op slechte dagen zeiden vrienden dat het echt onwijs mee viel. Ik dreigde nauwelijks met de dood of zelfmoord. Ik maakte progressie in negatieve uitingen en was minder Calimero. Ik vroeg nog te vaak om bevestiging en daarmee ga ik in februari vaker aan de slag.

Ik zat per dag gemiddeld 3 uur en 15 minuten op mijn telefoon (das echt nog veel te veel). Ik ontgrendelde mijn telefoon per dag gemiddeld 71 keer. Ik las 874 bladzijdes. Ik keek 64 afleveringen van Modern Family. Ik reisde meer dan 1000km per trein. Ik schreef 12 blogs. Op mijn blog kwamen 1759 bezoekers en die genereerde 3540 views. Mijn stemming in januari was gemiddeld een 5.8, maar voelt gemiddeld hoger. Dit is grotendeels te verklaren door de lage onvoldoendes in crisis en veel dagen rond de 6. Ik ontmoette echt heel erg veel nieuwe mooie mensen en had echt een hoop bijzondere gesprekken. Al met al een erg bijzondere maand. Deze lijn zet ik graag door, in februari ga ik daarvoor.