Tijdens de kerstdagen werd mijn redelijk positieve kerstgedichtje van op facebook nog redelijk vaak geliket. Ik schreef eerste kerstdag nog een redelijk positieve blog over waar ik allemaal naar uit kijk de komende tijd. Ik had zondag op een brakke dag goed geholpen met klussen en had mij nuttig en goed gevoeld na een feestje waarop het wat minder ging. Het zouden wel eens prettige kerstdagen kunnen worden. En toch helaas waren het weer verschrikkelijke dagen.

Ik weet niet of het mijn persoonlijkheidsstoornis is. Ik weet niet of het mijn dysthyme stoornis is. Ik weet niet of het gewoon de relatie is tussen mij en mijn familie. Ik weet niet of het ligt aan het grote gemis van liefde. Ik weet niet of het ligt aan het zware jaar 2017 waarin ik tegen veel dingen opnieuw aanliep en bovendien werkloos ben geworden, nauwelijks heb gedate en het gevoel heb gehad dat ik veel vaker ben gevallen dan ik wilde of dan ik aankon. Ik weet niet of het aan ligt dan met kerst tegenover mijn zus te zitten die het voor mijn gevoel precies omgekeerd had met verloving, koop van een nieuw huis en een nieuwe baan. Maar feit blijft dat ik deze kerst opnieuw moeite had met het genieten van het samenzijn, een mooi cadeau of mooie gesprekken en mooi nieuws.

Dit is niet nieuw. In 2016 blogte ik al over mijn kerstdagen. En in 2015 deed ik dat ook. Alsdat ik al schreef over de verschrikkelijke maand december. Ik kan mij eerlijk gezegd niet herinneren dat ik eens na een kerstdag dacht wat was dit fijn. De mooiste dagen van het jaar hoor je overal. Ik moet zeggen dat ik mij vandaag alweer iets beter voel. Het is gewoon verre van mijn feestje. En dat bleek ook dit jaar. Ik had best een mooi open gesprek tijdens het kerstdiner met mijn ouders en zus en zwager. Toch was het ook pijnlijk, confronterend en niet bepaald de gezelligheid van een kerstdiner. De beste bedoelingen van iedereen ten spijt, ik pas er gewoon niet lekker in.

Het zorgde voor de zoveelste substantiële crisis van de laatste tijd. Een slechte nacht met veel negatief geapp, negatieve tweets en extreem negatieve gedachtes was het gevolg. Op tweede kerstdag ging ik klussen bij het nieuwe huis van een goede vriend. Ook hier viel ik terug in oud gedrag, al kan ik het ook zien als iets positiefs dat ik wel ben gegaan, heb geholpen en een gezellige en goede toevoeging was. Toch verzande ik hier ook in zoveel negatieve gedachtes en was het erg hard vechten.

Dit moet dus anders. Ik weet hoe graag mijn ouders willen dat we als familie samenzijn met kerst, maar ik kan het gewoon niet meer opbrengen. Mijn eigen stabiliteit is het meest belangrijk. Na 9 kersten waarin ik als single zat tegenover mijn gelukkige zus met vriend en mijn ouders tezamen ben ik het echt zat. Ik ga hierin niet gelukkig worden. Ik ben gewoon een slechte single met kerst en ik verdraag dat niet. Dat leren lukt mij gewoon niet. Ik kwel mijzelf nog liever alleen thuis op de bank.

Vorig jaar zei ik ook al dat ik dit jaar op vakantie moet zijn. Ik weet niet of dat de oplossing is, maar ik ga er verder over nadenken. Wellicht toch iets met vrienden al vieren die het vrijwel allemaal bij schoonfamilie en familie en/of als relatie met zijn tweeën en/of met gescheiden ouders en daar dus apart. Ik zal het dus vooral uit mijzelf moeten halen en voor mijzelf moeten doen. Waar wordt ik gelukkig van met kerst? Die vraag staat centraal voor volgend jaar. In mij komt op met kerst echt helemaal niets, maar ik moet er die dagen toch het beste van maken. Ik heb dat al 29 jaar geprobeerd in samenzijn met de familie. Ik denk dat het volgend jaar echt hard tijd is om het anders te proberen…

Ik heb dit overigens op eerste kerstdag al aangegeven bij mijn familie. Natuurlijk jammer, maar ze begrepen het. Nu mijzelf het nog gunnen en het schuldgevoel tegenover familie de deur uitzetten. Ik ben zelf belangrijk genoeg. Ik hoef niet te pleasen naar mijn ouders. Ik kan andere keuzes maken en dat mag. Het is geen wettelijke verplichting om kerstmis met familie te vieren. Waarin de keuze voor mijzelff zal resulteren zal volgend jaar blijken. Kerst: tijd om het volgend jaar anders te doen!