Het is woensdagavond, ergens tussen 19.30 en 21.30. Dat was de voorbije jaren steevast het moment dat ik in de sporthal stond te zweten met een batje in de hand. Het was de vaste avond om te tafeltennissen en om op vrijdag vervolgens competitie te spelen. Een batje van 100 euro zit nu nog in mijn sporttas en ook mijn tafeltenniskleding ligt al een tijdje stoffig in mijn kast. Ik ben namelijk gestopt! Ik heb NSTTV Akris helaas achter mij moeten laten.
Toen ik 12 jaar was ben ik gaan tafeltennissen. Aan het begin nog naast voetbal, maar toen competitie tegelijk ging vallen besloot ik voor tafeltennis te kiezen. Na 10 jaar competitie in Ede, stapte ik als student over naar een studententafeltennisvereniging in Nijmegen en daar ben ik de afgelopen 6-7 jaar lid geweest. Tot deze zomer. Toen was ik meer dan 3 jaar student af en moest ik het particuliere tarief gaan betalen, wat zou betekenen zo’n 20 euro per avondje tafeltennis. Dit in verband met het feit dat ik van de overige faciliteiten nauwelijks gebruik maak, omdat ik toch een buitensporter ben.
En zo verveel ik mij op deze woensdagavond. Zo hoef ik niet meer in training voor de competitie die over 2 weken begint. En hoewel ik mening keer met mijn batje heb gesmeten, iedereen verrot heb gescholden en/of vol opgekropte woede zag hoe iedereen mij in niveau voorbij streefde, ik mis de vereniging ontzettend. Ik heb echt hele warme dierbare vrienden leren kennen bij deze organisatie. Mensen waarvan ik zeker weet dat ik ze heel mijn leven zal blijven zien. Mensen die echt emotioneel werden bij mijn afscheid. Beste vrienden voor het leven.
Ik zie nog best veel mensen van de club. Ik heb echt gouden herinneringen aan NSTTV Akris. Weekendjes weg in het buitenland met epische stapavonden, verloren telefoons, lange wandelingen, heel veel speciaal bier, SHOTS, RISIKO, GOEDE BAL, GOED GEZIEN, Kakarsch, vallen van picknicktafel en in de verkeerde slaapzak stappen. Van geen bh’s kunnen los maken, gitaar spelen en bischierige teamgenoten. Van hele dronken feestjes, PAPA, OPA’s en Berlusconi praktijken. Van dos Cervezas, dansen met de duivel, bussen en LEEF. Van verdwalen in de auto, cruisen of fantastische koppelpraktijken. Van ellendig lange ALV’s, huwelijksaanzoeken, laffe weddenschappen, borden kip en rennen om de bus naar huis te halen.
Ik kwam van team 13 bij mijn oude club en speelde hier opeens in team 2 en eigenlijk de langste tijd in team 1. Waar ik bij mijn oude club voornamelijk 5e en 4e klas speelde heb ik bij NSTTV Akris toch vooral 3e klasse gespeeld en ben ik daarin zelfs kampioen geworden. Natuurlijk had ik alsnog geen service, ontvangst en backhand. Maar mijn forehand, met een game zelfs 11-0 winnen in de tweede klasse, was zeker van lekker niveau. En ook mijn backhand zat er sinds mijn nieuwe batje er behoorlijk goed op. Met overwinningen tegen mijn trainer, bekers en kampioenschappen met mooie stapavonden kan het bepaald wel een gouden tafeltennis tijd genoemd worden. Wat dacht je van bijvoorbeeld de 12e plaats op het Studenten NK?
Ik heb meer spijt van het feit dat ik niet eerder lid ben geworden dan van het feit dat ik nog lang lid ben geweest. Ieder jaar weer nieuwe studenten met nieuwe gouden herinneringen. Uitjes naar Keulen, Leuven, Gent, Brussel en Antwerpen. Heel veel belgische biertjes, baco’s, shotjes Tequilla en Esacher Luft. Van karaoke Ademnood tot vierdaagse stapavonden bij de Vengaboys. Met liedjes zingen vroeg in de morgen en lekker ongemakkelijk met mensen over seks praten die daar niet tegen kunnen. Van hele lieve appjes tot asociale tegenstanders waar je openlijk ruzie mee loopt te maken.
Het blijft een erg bijzonder wereldje dat tafeltennis. Maar wel een heerlijk wereldje. Ik ga veel mensen nog zien, ik blijf betrokken bij het Lustrum van volgend jaar en ik ga af en toe vast nog eens kijken. Maar vanavond ben ik helaas niet op de training van NSTTV Akris. Ik ben benieuwd of ik zonder tafeltennis blijf kunnen of dat het binnenkort toch weer gaat kriebelen. Ik vergeet nog 1001 mooie herinneringen, bijvoorbeeld ook als geweldige penningmeester in mijn bestuursjaar. Kortom NSTTV Akris heeft mij heel veel moois gebracht en verdient echt weer een ode. Thanks vele lieve, mooie, toffe mensen!! En ook thanks voor alle zure ballen natuurlijk ;).
