Er is weer een dag voorbij dat ik niet de dokter heb gebeld. Ik wijt mijn klachten nog steeds aan te lang hebben gefeest, maar stiekem weet ik in mijn achterhoofd beter. Dat deze klachten er best vaak zijn, ook als ik niet heb gedronken, wel gezond heb gegeten en op tijd naar bed ben gegaan. Maar vorige week met het feesten werden ze erger. En ik weet niet wat ik dan tegen de dokter moet zeggen. Ik had last van allerlei klachten na vier dagen zuipen. Dus toen besloot ik het nog 5 dagen op zuipen te zetten..
Ik weet het niet zo heel goed om eerlijk te zijn. De klachten zijn zo vaag en onsamenhangend dat ik vrijwel zeker weet dat mijn huisarts het psychisch-somatisch gaat noemen. Of dat het door mijn prikkelbare darmsyndroom komt. En mijn steken in mijn hoofd door een gevoelig zenuwstelsel. En hoewel ik wel wat weerbaarder ben geworden, laat ik mij daarmee waarschijnlijk weer zo wegsturen. Want zo is het heel mijn leven gegaan met lichamelijke klachten. Ik barst er bomvol van, maar nooit kan er iets worden gevonden. En daarom is het gevoel een “aansteller” en “hypochondrisch” te zijn ook meer aanwezig als ooit.
Het gaat psychisch echt stabiel. Ik kan alleen niet zeggen dat het goed gaat met mijn lichamelijke klachten. Ik heb het dan over de volgende onsmakelijke klachten: een vieze smaak in mijn mond , tintelingen over heel mijn huid en het idee dat mijn huid een vieze geur geeft. Daarnaast steken in mijn achterhoofd. Tevens kan ik vaak mijn tong leeg schrapen met beslag. Daarnaast stekende / branderige pijn op mijn schouder en nek en soms op mijn borst. En klachten van mijn darmen met slijm en bloed, maar dat ben ik eigenlijk niet anders meer gewend in de afgelopen jaren met mijn prikkelbare darmsyndroom.
Ik heb mijzelf met google al gediagnosticeerd met leveraandoeningen (wat wil je door de drank), gal-/nierstenen (ik leef ook te ongezond), candida (ach dat bestaat toch helemaal niet aldus mijn huisarts) en soa’s (ja ik had pas ook weer eens een keer seks). Ik weet dat ik weer het medisch circuit in moet, omdat dit lichamelijke leed mijn leven nu te veel beïnvloed. Het zorgt ervoor dat ik veel te onzeker ben en dat het een grote invloed heeft bij versieren, daten of solliciteren. En laat ik mij daar net nu een psychisch zeker genoeg voor voelen. Echter bovenstaande klachten zorgen ervoor dat ik het toch allemaal vermijd of mij er gedurende dates/seks er verschrikkelijk over voel. Mijn huid stinkt, ik heb een vieze smaak in mijn mond, dit moet toch verschrikkelijk zijn! Niet zo gek dat ik met mijn laatste sekspartner ook nooit meer contact had.
De steken in mijn achterhoofd zijn echt al eens door mijn huisarts verklaard door een gevoelig zenuwstelsel. Het beslag op mijn tong kwam door een schimmel en is met een pilletje toen verholpen, maar guess what: het is weer terug! Daarnaast zijn al mijn bloedwaarden altijd in orde, dus is het echt gewoon mijn prikkelbare darmsyndroom, en psychisch-somatisch, qua geur en tintelingen van de huid en branderige steken in mijn nek, schouder of borst. Het maakt mij alleen te fucking onzeker. Ik zie er alleen zo tegenop op mijn huisarts hierover te bellen. Ik ben gewoon al te vaak met een kluitje in het riet gestuurd zonder dat het echt iets heeft opgeleverd. En het zal mijn gevoel dat ik een aansteller ben alleen maar weer vergroten.
De mensen met de ziekte van lyme of met andere vaak onverklaarbare klachten weten vast waar ik het over heb. Als ik de loterij zou winnen zou ik mijn lichaam eens heel goed willen doorgronden middels een lichamelijk APK. Het is alleen jammer dat dat in kosten allemaal niet kan. En gezien ik allang in de GGZ loop, zal er bij mij vast ook weer worden verwezen naar wat langer en extra therapie. Het is een cirkel dat heel moeilijk te doorbreken is. Maar misschien moet ik toch weer het medische circuit in, omdat dit mij toch wel erg hindert.
En waarom ik dit allemaal deel? Ik vind dat ook het taboe op vage lichamelijke klachten er vanaf mag. Ik schaam mij hier niet per definitie voor en mensen mogen dit ook van mij weten. Nu alleen nog zorgen dat de huisarts het hoort en echt luistert. Ik vind het doodeng, maar ik wil mijn lichamelijke APK nu echt afdwingen. Psychisch moet ik hier nu echt voor gaan staan. Ik heb dit lichamelijk APK nodig, al gaat er waarschijnlijk toch weer niets uitkomen. En ik deel dit dus ook als stok achter de deur. Dat ik toch maar echt de dokter ga bellen..
