Ik heb vorige week mijn eerste twee sollicitatiebrieven de deur uit gedaan. 10 september loopt mijn huidige contract af en deze zal niet verlengd worden. Ik wil voorkomen dat ik “in between jobs” kom, dus ben ik maar begonnen met solliciteren. Mijn CV is behoorlijk gevuld door alle besturen en nevenfuncties die ik heb gedaan naast mijn studie. Daarnaast staat er toch een universitaire bachelor en master op mijn CV. Echter staat er ook een gat tussen maart 2016 en januari 2017…

Ik heb ervoor gekozen om mijn periode in Lunteren als gat aan te geven op mijn CV. Ik heb hier best wel even over getwijfeld. Ik had ook kunnen doen alsof ik sinds april 2014 tot heden heb gewerkt voor WerkBedrijf Rijk van Nijmegen. Ik heb immers nooit een andere werkgever gehad en deels in die periode liep mijn contract ook nog wel door. Maar deels ook niet en ik heb in die tijd ook geen uur gewerkt. Aangezien eerlijkheid voor mij hoog in het vaandel staat, heb ik ervoor gekozen om deze periode wel als een gat aan te geven op mijn CV.

Ik had hier gelijk wel wat twijfels over en dacht ook aan wat er zou gebeuren als je mijn naam intypt op google. De eerste hit is mijn Twitter account, wat ik vaak heb gebruikt als uitlaatklep en waarop mijn tijdlijn nog wel wat suïcidale uitingen of depressieve quotes van mij zijn te vinden. Dit straalt niet bepaald de zelfverzekerdheid of het vertrouwen van mij uit dat ik de baan verdien. Het tweede zoekresultaat op google is mijn blog. Ik ben trots op mijn openheid en sta hier volledig achter, maar ook dit kan ervoor zorgen dat de werkgever toch liever kiest voor een andere kandidaat.

Ik opende afgelopen woensdag daarom maar een poll op Twitter. Ik vroeg of ik beter een slotje kon zetten op mijn Twitter account, zodat vreemden niet zo makkelijk toegang hadden tot mijn suïcidale neigingen die ik zomaar openbaar heb gegooid. Een overgrote meerderheid vond dat ik dit beter kon doen. En ondanks dat al twee brieven de deur uit zijn gegaan, waarvoor ik in spanning op een reactie wacht, staat dat slotje er nog niet op.

Een slotje gaat namelijk tegen mijn natuur in. Ik heb gekozen voor openheid over psychisch kwetsbaar zijn en vind dat daar ook slechte momenten bij horen. Ik heb nu zelfs in beide brieven mijn ervaring daarmee er een stukje in verwerkt. Ik wil het niet verborgen houden. En ook al heb ik geen opleiding als ervaringsdeskundige gedaan, ik denk dat ik het wel kan gaan inzetten als kracht. Ik heb een jaar volledig gereflecteerd op mijzelf en nieuw gedrag aangeleerd. Ik heb daardoor meer zelfinzicht als een gemiddelde kandidaat. Ja, dat durf ik te zeggen.

Het hangt natuurlijk ook wel af van de functie waarop ik solliciteer. Mijn huidige collega’s hebben aangegeven dat een sterk rechtvaardigheidsgevoel en betrokkenheid daarmee echt opvallen bij mij. Ondanks wat meer commerciële achtergrond in bedrijfskunde en marketing, zoek ik het daarom nu toch meer in de non-profit sector. Ik denk dat ik daar ook beter in pas. Ik heb daarom nu gesolliciteerd bij de Kindertelefoon en bij een soort gelijk WerkBedrijf in een andere regio. Bij beide heb ik aangegeven hoe mijn ervaring van psychisch leed kan helpen in het werk dat ik ga doen. Maar daarnaast heb ik natuurlijk ook alle andere competenties uit mijn huidige werk, nevenfuncties en studie aangehaald.

Kortom, ik heb er veel over gelezen en de voor-/ en nadelen tot mij genomen. Openheid erover is spannend, eng en moeilijk. Het kan voor afwijzing en onbegrip zorgen. Ik ben het masker dat ik te lang heb gedragen zat. Ik ben open over mijn kwetsbaarheden en ik geloof dat mij dat een mooier en sterker mens maakt. Er zijn genoeg mensen die zeggen dat de maatschappij zo niet in elkaar zit. Toch geloof ik erin. Ik ben meer dan mijn psychische aandoening. Echter blijft het onderdeel van mij. Mijn werkgever kan er maar beter van weten. Het is een stukje omdenken, maar ik heb geen geheimen. Mijn kwetsbaarheden zijn mijn kracht!

Zie ook Vertellen of Verzwijgen van Coral / Phrenos en Samen Sterk zonder stigma.