Het is bijna 6 maanden nadat mijn traject is afgerond in Lunteren. Ik ben inmiddels alweer 4 maanden terug bij mijn therapeute die ik ook voor Lunteren had. We zijn aan de slag gegaan met verschillende doelen. Ik wilde beter leren omgaan met teleurstellingen. Ik wilde dingen minder op mijzelf betrekken en gewoon blij kunnen zijn voor de ander. Ik wilde directer hulp durven vragen, zonder cynisme/verwijten te maken. De status van deze vier doelen: still work in progress..

Ik weet dat ik geduldig moet zijn en dat ik niet had mogen verwachten dat deze vier doelen nu waren bereikt. Ik had echter wel gehoopt dat ik hierin wat verder was geweest als nu. De afgelopen twee weken leek wel een enorme terugval. Ik beet weer van mij af. Ik reageerde weer erg jaloers. Er was weer kortsluiting in mijn hoofd. Ik stuurde suïcidale appjes uit paniek. Ik zette op twitter weer alleen maar negatieve dingen. En zo ging ik slecht om met teleurstelling, durfde ik daarbij geen steun/hulp te vragen op een gezonde manier en betrok ik goed nieuws van anderen gelijk op mijzelf.

Mijn therapeute heeft daarbij gemerkt dat sommige gebeurtenissen uit het verleden nog erg gevoelig liggen. Dat sommige zaken mij erg kunnen verlammen en erg van slag kunnen maken. Het zijn zaken die ervoor zorgen dat gezond gedrag naar de achtergrond verdwijnt en dat het in de drie bovengenoemde doelen ook alleen maar verkeerd gaat. Er zijn hierin met name twee hele gevoelige thema’s te ontdekken. De ene is mijn kromme rug en de andere is hechtingsproblematiek.

Ik ben nooit heel erg gepest, maar er zijn wel eens opmerkingen gemaakt over mijn kromme rug. Ik ben wel eens Quasimodo genoemd. ik ben wel eens aangesproken op mijn rug. Ik ben dit jaar al meer dan drie keer door bekenden en vreemden aangesproken op mijn houding. Dit is vaak erg goed bedoelt. Ik raak er alleen heel erg van slag en wordt er erg onzeker van. Ik kan daarom slecht kijken naar foto’s van mijzelf. Het zorgt er tegenwoordig voor dat ik mijzelf lelijk vind en nooit geloof dat ik de moeite waard ben voor een relatie.

De moeite met het aangaan van relaties heeft ook te maken met andere problematiek. Een onderdeel hiervan is ook hechtingsproblematiek. Dit speelt ook een rol in het eenzame gevoel dat ik relatief vaak ervaar, ook al heb ik goede vrienden in mijn nabijheid. Zoals ik ook al aangaf in Vriendengroep, heb ik toch vaak het idee dat ik er helemaal niet bij hoor. Dit heeft deels te maken met hoe dingen zijn gelopen in mijn gezin vroeger. Dit heeft nog steeds zijn naslag op het aangaan van relaties in de tegenwoordige tijd.

Mijn therapeute heeft voorgesteld om met deze twee thema’s aan de slag te gaan met EMDR. Dit staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing. Het is een techniek dat vooral wordt gebruikt om trauma’s te verwerken of om angsten te laten afnemen. Ik ben enigszins sceptisch of dit voor bovenstaande gebieden voor mij dan wel gaat werken. Ik merk echter dat zowel mijn kromme rug als de eenzaamheid en aangaan van relaties zorgen voor veel problematiek. Het betreft dan wel geen “trauma”, maar er ligt buitengewoon veel lading op. Het zou mooi zijn als de lading hiervan vermindert kan worden. En dat ik een opmerking over mijn houding makkelijker naast mij neer kan leggen. Of dat ik een afwijzing van een jongen niet zie als iets dat ik er helemaal niet mag zijn. En dat ik echt geloof in mijzelf als goede vriend en als iemand die mensen er wel echt graag bij willen hebben.

En zo beginnen we aanstaande maandag met mijn eerste EMDR sessie. Ik ben hier best wel erg zenuwachtig voor. Wat gaat dit met mij doen? Gaat dit helpen? Na al 3 jaar intensieve therapie ben ik enigszins verbaasd over het feit dat er nog een nieuwe weg wordt ingeslagen. Ik denk dat het komt omdat er eerder geen tijd en ruimte hiervoor was. Mijn dysthymie en NAO persoonlijkheidsstoornis waren te sterk en diende eerst wat meer naar de achtergrond te verdwijnen. Ik ben nu klaar voor de volgende stap in therapie. Na 3 jaar is het einde dus nog niet in zicht. Ik geloof alleen wel dat dit een belangrijke stap kan zijn in meer vertrouwen in mijzelf. Therapie gaat dus nog even verder. Ik ben benieuwd hoe dat voor mij zal zijn…