Ik ben zoekende. Ik ga langzaam richting de 30 jaar en ik ben nog vrijgezel. Ik heb een baan, maar ik twijfel of dit het werk is wat ik graag doe en wil doen en of ik wel het juiste pad van mijn carrière ben ingeslagen in de publieke sector.  Ik vraag mij af of ik daarin nog lang moet blijven hangen als ik ooit nog de ambitie heb om een andere kant in mijn loopbaan op te gaan. Kortom ik zet veel vraagtekens bij mijzelf…

Enthousiast keek ik gisterenmiddag naar mijn telefoon, omdat ik zag dat ik een nieuwe tinder match had. Ik stuurde enthousiast een berichtje. Het bleek een berichtje te zijn naar een jongen waarin ik in 2013 ook al een match mee had. Langzaam komt het besef dat mijn liefdesleven eigenlijk één grote langzame zoektocht is naar meer, maar zonder iets te vinden. Grindr, Tinder verwijder ik eens in de zoveel tijd van mijn telefoon, maar steeds keer ik er toch weer naar terug. Misschien is dat voor de aandacht die ik er op vind, maar vooral voor de angst dat als ik deze apps niet heb, dat ik mijn droomjongen dreig mis te lopen.

Ik heb wel eens overwogen om serieuzere datingsites te proberen, maar dan gaat daar zoveel geld mee gemoeid, dat ik daar momenteel even niet de financiële ruimte voor heb. Tijdens uitgaan ben ik vaak te schuchter, fragiel en frêle om op een leuke jongen te durven afstappen of zijn er te veel jongens die naar andere dingen op zoek zijn dan een serieuze date. En zo houd ik mij toch maar weer vast aan oude contacten, (kansloze) dating apps en sites. Van oude contacten hoor ik alleen steeds vaker dat ik ze niet meer hoef te appen, omdat ze toch al iemand heb gevonden.

Naast deze zoektocht naar een geliefde, loopt mijn zoektocht naar een passende carrière. Ik droomde groot van een grote carrière voor mijn studie, maar de laatste 10 jaar zijn toch vooral bepaald door psychisch en lichamelijk leed. Nu ik daadwerkelijk echt sterker uit 2016 ben gekomen mag ik langzaam weer dromen en mag ik met ambitie naar de toekomst kijken. Ik heb een bachelor bedrijfskunde en een master marketing afgerond. Met dat eerste heb ik mijn huidige baan gevonden, met dat laatste doe ik de afgelopen 3 jaar al niets.

Ik twijfel of ik meer met mijn master marketing moet gaan doen. In mijn huidige werk vind ik het best interessant dat ik mijn politieke interesse kwijt kan en zeker in mijn nieuwe functie vind ik best wat uitdaging. Ik merk echter ook dat het op dit moment nog best zoekende is naar mijn verantwoordelijkheden en wat ik precies mag, kan en moet doen in mijn functie. Daarnaast ben afhankelijk van veel andere mensen die erg druk zijn, en loopt werk daarom soms nog wat stroef. Dit is logisch in mijn eerste weken, maar ik merk ook dat dit komt door de (semi)-publieke sector waarin ik werk, en dat besluitvorming hierin soms langs nogal veel verschillende schijven moet.

En zo ben ik dus een beetje zoekende. Zoekende naar mijzelf en wat ik nou daadwerkelijk wil, kan en wat het beste is voor mij. Ik hoor veel dat het allemaal wel komt en zelf zeg ik ook veelvuldig dat ik het voorlopig wel prima vind zo. Nu ik het leven met meer geluk en tevredenheid kan aanschouwen,  geloof ik dat ik dat eerst even moet vasthouden, voordat ik mijn grote dromen verder najaag. Ik voel  ook dat ik alweer achter in de 20 ben en word ik er constant op gewezen dat er ook geen tijd is om te verliezen. Hierdoor blijf ik nog een beetje zoekende; in mijn werk, in de liefde en in tijd, zoekende naar het moment dat ik verder mag kijken. Ik blijf nu nog even zoekende naar de juiste balans tussen rust en bezig zijn ten gunste van mijn eigen stabiliteit. Daarnaast zal in mijn huidige werk en met mijn huidige verlangens tevens ook nog wel zoekende blijven..