Zoals iedere dag wordt geopend met de Opening, sluiten we iedere dag af met een sluiting, behalve op vrijdag, dan sluiten we af met een spel. In de sluiting zit je wederom met alle groepen bij elkaar en wordt er eerst gekeken of iedereen er is, eventueel reflectiebladen voorgelezen als iemand het ergens moeilijk mee had en een bepaalde afspraak / regel heeft overtreden, waarna er wordt over gegaan op de mededelingen. Hier is de rest van de tijd dan nog voor over..
De sluiting bestaat daardoor uit een minder vast riedeltje en er is meer ruimte voor mededelingen. Soms is dit ook zeker nodig. Bijvoorbeeld toen afgelopen week werd mede gedeeld dat een systeemtherapeute onder het mes moet, 2 maanden uit de roulatie is en daar geen vervanger voor kan worden aangewezen. Dat betekende een hoop tumult; gesprekken met ouders, partner, vrienden of familie konden geen doorgang meer bieden doordat er geen systeemgesprekken meer kunnen plaatsvinden.
Tevens viel in dezelfde sluiting de mededeling dat er voor de pmt-er die met zwangerschapsverlof gaat en daarna niet terug keert een vervanger is gevonden, maar dat die pas een maand later begint dan dat de huidige pmt-therapeute weg gaat. Een maand geen psychomotorische therapie betekent dat dus. Beide met grote gevolgen voor alle cliënten, met veel gaten in het rooster.
Verder heb ik gedurende mijn behandeling al mededelingen gehoord over mensen die verplicht moesten stoppen, over spoedopnames van mensen, over overlijden van familieleden van mensen, over staffleden die wegvielen, over plannen in de avond, over het krijgen van kinderen bij mensen, over ziekte, over vakanties of zo breed als je het maar kan bedenken.
Op maandag in de sluiting is er ook vaak de eerste kennismaking met een nieuw iemand uit een andere groep. De client stelt zich dan voor, waarna het milieu deze persoon welkom heet. Tevens wordt er in de sluiting vooral de dag doorgenomen van clienten. Wat was fijn en wat minder fijn was komt waar nodig altijd even aan bod, hoewel niet heel veel mensen heel happig zijn om hier iets over te delen.
Als iemand er slecht bij zit wordt hier meestal ook even aandacht aan geschonken. Ook al wil deze persoon dit niet, toch wordt er gevraagd in de kader van samenwerking en openheid wat er speelt en wat deze persoon nodig heeft en of iemand daarbij kan helpen. Zo is er vooral zorg naar elkaar toe en is iedereen bij elkaar op de hoogte wat er speelt.
De afgelopen weken ging het in de sluiting ook steeds over de open dag, die er ook weer 1 november aankomt. Ik ga dan onder andere mijn ervaringsverhaal delen voor het grote publiek. Dat wordt dus nog vervolgt, maar bij deze wil ik deze week ook vooral sluiten. De sluiting lijkt erg op de opening en er wordt een breed scala aan dingen in gedeeld. Voor mijzelf geldt dat ik vrij vaak en makkelijk op dingen in de sluiting reageer en dat ik zo af en toe ook iets over mijzelf deel, mocht dat nuttig blijken te zijn. Maar bovenal is de sluiting ook steeds weer wachten totdat dat kwartiertje voorbij is en we naar huis of voor de klinische mensen naar de eigen kamer kunnen gaan. Soms helemaal overladen door de heftige mededelingen gedurende de sluiting en soms na 10 minuten vol stilte waarin nauwelijks iets in is gedeeld. Dat laatste went inmiddels wel, en daarbij is deze therapieweek ook weer afgesloten..
