Lief blogdagboek,

Morgen is het dan zover.. dan gaat het allemaal echt beginnen. Over precies 12 uur (8.30) kom ik daar ongeveer aan bij de receptie en moet ik de zoveelste verklaring inleveren en mijn verzekeringspasje weer laten zien en dan is het afwachten…

Dan zal ik worden opgehaald en gaat mijn rooster langzaam door. Misschien is mijn eerste dag ook wel heel anders dan mijn rooster, want ik snap nog niet alles wat er op staat. Overleg caroussel iedere dag? Op een dag opeens geen dagafsluiting? HTK vast in het rooster, terwijl dat corvee is en we dat als het goed is maar eens in de vier weken hebben een hele week lang met de gehele groep. Nou ja ik zal het morgen allemaal wel horen, wel raar hoor.

Ik heb het idee dat dat als ik morgen met mijn slaperige hoofd opsta nog zo naar mijn werk zou fietsen. Ik besef het ergens wel, met het afscheid en alles, maar ergens ook weer helemaal niet. Vandaag kwam er wel steeds meer angst en ik ben ergens bang dat ik vanavond niet kan slapen. Ik had allemaal drukke plannen dit weekend, maar veel dingen kosten toch meer tijd, dus sommige dingen maar half gedaan. Maar eigenlijk is mijn huisje nu best schoon, niet ieder kastje moet ook altijd helemaal van binnen, dat is een beetje compulsief obsessief, en ik heb al voldoende diagnoses, dus die sla ik even over.

Heel lief kwamen nog twee vriendinnetjes langs en daarnaast gisteren gezellig gebruncht met een goede vriend. Tevens wat app contact gehad. Ik zou eigenlijk ook nog wat doen met een oud collega, alleen ik heb haar nummer niet en ik heb haar de mijne wel gegeven. Ze zei vrijdag nog, nee ik neem geen afscheid, want we zien elkaar maandag. Nou niet dus :(. Zou ik haar dan het verkeerde nummer gegeven hebben? In ieder geval kan ik haar nog wel even mailen van de week. Wel jammer, want nu had ik ook gewoon wat minder afleiding, dus nam de angst en het piekeren toe.

Maar goed dat ik mijzelf dan even heb overtuigd met de voordelen en de beweegredenen om naar Lunteren te gaan:

• Zeer intensieve behandeling, zodat ik niet kan ontkennen, ontsnappen en als het goed is ik eindelijk alle negatieve patronen en jaloerse gedachtes echt ga tackelen.
• Veel lotgenoten en nieuwe contacten die met hetzelfde dealen of met andere dingen, dat erg kan helpen of waar ik bij kan helpen, dat merkte ik al steeds op de woensdagen de afgelopen weken.
• Heel nieuwe therapievormen die ik een kans moet durven te geven, ik ga mijzelf zo vaak tegen komen, maar dat is goed, want dan kan ik daarmee geconfronteerd worden en zal ik dat moeten oplossen.
• Veel onderzoek, vragen en behandeldoelen worden steeds besproken, plus ik kan dat zelf bewaken, dus de kans dat er niet voldoende aandacht is voor mij of dat het erg afdwaalt is erg klein.

Bovendien zijn de volgende voordelen er ook nog:

• Veel tijd om te lezen, er staan nog zoveel ongelezen boeken in de kast, en iedere dag 40 minuten heen en 40 minuten terug in de trein.
• Ik ga een hoop nieuwe mensen ontmoeten, dat is eng, maar ergens kan dat natuurlijk ook tot goed contact leiden.
• Ik ga een ochtendmens worden, met de wekker iedere dag om 6.30 (Wacht, hoe is dit een voordeel??)..

Nou ja, ik heb wel voldoende voordelen opgesomd. Maar weer zoveel nieuwe behandelaren, mijn verhaal met allemaal vreemden moeten delen, met alles geconfronteerd worden, allemaal nieuwe stomme regeltjes, veel vakken en dingen die ik niet leuk vindt, allemaal enge, andere therapieen. Zucht, ik zal bovenstaande lijstje maar vaak moeten gaan bekijken.

Het kutte is wel dat ik heel de week ook nog bommetje vol heb gepland in de avond. Morgenavond Paradiso, woensdag tafeltennistraining, donderdagavond een workshop leiden bij een sportclub, vrijdag competitie en zaterdag naar Feyenoord-Excelsior en shoppen in Den Bosch. Nee, ik gun mijzelf voldoende rust naast intensieve therapie. Ik moet voor veel dingen ook nog zaken voorbereiden, had ik dit weekend willen doen, maar is er allemaal niet echt van gekomen. En mijn hoofd wil zometeen echt even op de bank ploffen. Onder meer omdat ik dat de komende avonden ook al niet kan en ik er wel erg veel behoefte aan zal hebben.

Op zo’n avond vind ik het echt best lastig dat ik geen relatie heb. Dat ik in mijn eentje in een tweepersoonsbed lig, dat ik in mijn eentje moet afreizen daarheen en dat ik nu eigenlijk ook al weer een paar uur alleen ben. Ik weet dat er veel mensen wel aan mij denken, maar een heel erg naaste bij mij was vanavond met alle angst wel prettig, al was het maar om gerust te stellen en met de mededeling dat het goed kwam. Nu staat wat verdrietige muziek op en zal ik zo lekker nog even een mooie documentaire kijken over de marathom van Butter, ik heb immers zelf ook ooit nog die droom en dit weekend toch lekker 19,6 km hardgelopen (in twee keer) en waaronder vandaag 10,8km. Dus de beentjes op de bank heb ik wel verdiend. Even nog wat afleiding en dan proberen te slapen richting morgen. Tot morgen lief dagboek, ik moet nog even tijd zien te vinden wanneer ik mijn eerste dag bij je kwijt kan, maar ik zal je deze week zeker nodig hebben. 

Tot morgen (help!)

Liefs,

Thomas