Ook op deze paaszondag verschijnt er natuurlijk een nieuw weekoverzicht. Mijn afgelopen weken liepen eigenlijk steeds hetzelfde. De woensdag zorgde steeds voor een dip, waardoor ik donderdag en vrijdag er echt doorheen zat. Afhankelijk van wat ik kon doorzetten ging het op zaterdag, zondag of maandag langzaam beter…

De afgelopen twee weekenden zei ik door lichamelijke ziekte (griep) of psychische klachten alle leuke plannen af. Deze week hoorde ik daarover de verhalen, zag ik de foto’s en besefte ik hoeveel mijn psychische klachten al hadden aangericht. In de laatste jaren zoveel verjaardagen, leuke plannen, sporten, afspraken en leuke uitjes afgezegd, omdat ik het niet meer echt zag zitten.

Ik nam zojuist al mijn administratie door, bizar hoeveel bomen al niet zijn gekapt van Pro Persona. Ergens best pijnlijk om alle stukken weer terug te zien, van het drama met CBR een jaar terug tot de brief dat ik aanstaande dinsdag echt ga starten. De lengte van mijn klachten en de aard daarvan zijn meer dan voldoende aanleiding om in Lunteren te starten, maar ik merk toch ook even de angst vanavond toenemen daar naartoe. Die woensdag was steeds zwaar, wat als ik dus vanaf overmorgen (!!) dat 5 dagen in de week heb? Nou ja ik mag niet panikeren, maar het is ergens een heel raar weekend daardoor.

Ik moet zelf ook zeggen dat ik dat hele pasen, dat bijna kerst moet voorstellen, niet echt begrijp. Wel de betekenis hoor, en vroeger was het paaseieren zoeken in het bos tegenover het ouderlijk huis best leuk, maar echt gourmetten, samen ontbijten en samenzijn, nee dat hoeft voor mij echt niet. Ik ben dan ook blij dat dat ook niet voor mijn familie hoeft en ook niet voor al mijn vrienden, waardoor ik vandaag met een goede vriend gezellig kon brunchen.

Tevens maakte gisteren al eens goed schoon, en zorgde ik vandaag voor een goede verdeling van de administratie, zoals ik zojuist ook al aangaf. Verder deed ik niet super veel, al was het allemaal best pokkewerk, waardoor ik er best lang mee bezig was. Het gaf mij een goed gevoel in ieder geval. Het was duidelijk dat ik deze week op zaterdag er al doorheen kwam. Dat was ook wel nodig, want het waren een aantal heilse dagen geweest. Een aantal vrienden namen dan ook even afstand, wegens zorgen/ niet weten hoe er mee om te gaan, en ik kon dat eigenlijk wel begrijpen. Gelukkig heb ik het de laatste twee dagen weer iets beter op orde, maar ik ben ergens best zenuwachtig hoe ik alles in Lunteren zal verteren.

Morgen in ieder geval nog een dagje vrij. Als het goed is ga ik nog wat leuks doen met een collega (ex-collega), en met een paar vrienden. Best bizar dat ik ex-collega moet zeggen, het is een beetje de stap die ik nooit wilde zetten. Op je 27e weer werkloos worden is voor niemand leuk, maar al helemaal niet door de stap die ik nu neem. Afscheid nemen, bureaucratisch regelen dat je nog inkomen ontvangt in het komende jaar, en allemaal medische verklaringen die je daarvoor moet geven en regelen, het valt om eerlijk te zijn niet mee. Ik ben ergens blij dat het dinsdag begint en dan denk daarvan af te zijn, maar dat is natuurlijk niet zo. Een bedrijfsarts, een verzekeringsarts, ze gaan mij allemaal nog bellen en ik moet hele dagen bereikbaar zijn. En dat werd mij gevraagd nadat ik net voor de zoveelste keer mijn verhaal had gedaan over de telefoon. Het protocol regeert schijnbaar dus toch over de persoon. Ik snap ergens nog steeds niet waarom ik niet al veel eerder aan kon geven dat ik dinsdag 29 maart de ziektewet in wilde gaan. Ik bedoel een chemokuur, een operatie kan je ook maanden van tevoren weten en dan tot die tijd nog willen werken, zo bijzonder is mijn situatie toch niet?

Enfin, ik heb een baco voor mijzelf ingeschonken en het is nog even tijd voor Netflix. De week was zwaar zat en de komende week wordt ongetwijfeld ook nog heftig. Fijne tweede paasdag mensen!